Μεταφυσικά "σημάδια".. Γιατί;
Παρουσίασα εμμέσως "σημάδια" , αλλά η αλήθεια στγκλονίζει κι απαιτεί αμεσότητα.. Αμεσότητα λοιπόν..
Στιγμές που μοιάζουν να έχουν σταλεί από κάπου αλλού—
Όχι από το παρελθόν, ούτε από το προβλέψιμο μέλλον—
αλλά από έναν χώρο πέρα από τον χρόνο.
Σημάδια μικρές ρωγμές στην επιφάνεια του συνηθισμένου.
Μια εξαφάνιση αντικειμένου και εμφάνιση απρόβλεπτη
Μια αιφνιδιαστική παρουσία, σαν απ το πουθενά, που καλύπτει απουσία και όνειρα χρόνων.
Και μετά χάνεται ..Με δύναμη απροσδιόριστη.
Σύμπτωση που μοιάζει υπερβολικά ακριβής για να είναι τυχαία.
Σαν να θέλει κάτι να μιλήσει μέσω της ζωής.
Σαν η ίδια η ζωή να μην είναι παρά μήνυμα.
Από πού έρχονται;
Ίσως από κάτι ανώτερο—απρόσωπο ή στοργικό—που μας καλεί
να θυμηθούμε.
Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πριν γίνουμε ρόλοι.
Να θυμηθούμε το νόημα πριν τις εξηγήσεις.
Να θυμηθούμε την Ελευθερία πριν την Κατασκευή του Εγώ.
Τα σημάδια δεν επιβάλλονται.
Δεν ξεχνιούνται .
Αναδύονται για να ραγίσουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.
Για να δείξουν ότι υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπουμε.
Ότι η Ζωή δεν είναι κλειστό σύστημα,
μα ανοιχτό πεδίο συνείδησης και μεταμόρφωσης.
Γιατί δίνονται;
Ίσως για να γκρεμιστεί εκείνη η εσωτερική φυλακή
που χτίστηκε από φόβους, επαναλήψεις, δόγματα.
Ίσως για να βρούμε το μονοπάτι που δεν υπήρχε,
αν δεν είχαμε πρώτα χαθεί.
Ίσως για να συντονιστούμε,
με εκείνη τη συμπαντική Δικαιοσύνη
που δεν τιμωρεί, δεν κρίνει—
αλλά επαναφέρει την αρμονία,
εκεί που η ψυχή πνίγηκε στη λήθη.
Μόνον όσοι έχουν "οφθαλμούς οράν" μπορούν
να τα αναγνωρίσουν· για τους αδαείς, τα σημάδια παραμένουν αόρατα, απλοί θόρυβοι μέσα στη οχλαγωγία της κεντρικής λεωφόρου.
Η πορεία προς την ευδαιμονία – όχι ως συναισθηματική απόλαυση αλλά ως κοσμική ευθυγράμμιση – απαιτεί ένα συγκεκριμένο διαβατήριο: πράξη με οδηγό τούτα τα "σημάδια". Κάθε ενέργεια που φέρει την υπογραφή αυτών των "σημαδιών" είναι ένα βήμα προς έναν χώρο “ουράνιο και επίγειο” ταυτόχρονα· έναν τόπο όπου ο Άνθρωπος παύει να είναι θύμα ή θύτης και γίνεται συμμέτοχος στη Συμπαντική Τάξη.
Το ήθος των συμβατών πράξεων με τα "σημάδια"
δεν διδάσκεται από εξωτερική αυθεντία.
Δεν επιβάλλεται από εξουσία,
ούτε επαγγέλλεται μεταθανάτιες ανταμοιβές
ή τιμωρίες.
Είναι εσωτερικός νόμος, ενσωματωμένος
στην ίδια τη δομή του όντος, οικουμενικός και διαχρονικός.
Η πίστη σε αυτό το ήθος είναι πίστη στις δυνά- μεις των υπερασπιστών της ελευθερίας – όχι πίστη σε δόγματα, αλλά σε μια έμφυτη κοσμική Δικαιοσύνη.
Η πορεία αυτή απεικονίζεται αρχετυπικά μέσα από δύο σύμβολα: την Αργώ και την Ιθάκη.
Η Αργώ δεν είναι απλώς το μέσο, αλλά ένα ουράνιο κάλεσμα. Έρχεται για όποιον είναι έτοιμος να ταξιδέψει – όχι ως ηρωισμός αλλά ως εσωτερική ωριμότητα.
Και η Ιθάκη δεν είναι γεωγραφικός τόπος, αλλά υπαρξιακή ολοκλήρωση.
Είναι ο τόπος της επιστροφής σε ένα οντολογικό Κέντρο, εκεί όπου ο Άνθρωπος γίνεται πλήρης.
Όμως, για να υπάρξει Αργώ και για να φτάσει κανείς στην Ιθάκη, απαιτείται η Κάθαρση.
"Ου δι απαγγελίας,αλλά με δράση".
Όχι με λόγια, προσευχές ή τελετουργίες, αλλά με πράξη – με δράση και υπέρβαση.
Η κάθαρση αυτή περνά μέσα από τον πόνο, τη σιωπηλή μετάνοια, την υπέρβαση των παθών, την εγκατάλειψη των δεσμών που φυλακίζουν την ψυχή.
“Δι’ ελαίου και φόβου” – με λεπτότητα, ευαισθησία, ταπεινότητα, αλλά και με βαθύ σεβασμό απέναντι στη δύναμη του κρυμμένου πίσω απ τα "σημάδια" Νόμου,
η Κάθαρση οδηγεί στην αληθινή Ελευθερία.
Ο Άνθρωπος, αν το θελήσει, μπορεί να γίνει γέφυρα ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο.
Όχι με την άρνηση της ύλης, αλλά με τη μεταμόρφωσή της.
Όχι με φυγή από τον κόσμο, αλλά με συμμετοχή σε αυτόν, μέσα από τη δική του πνευματική ανάταση.
Τα "σημάδια" υπάρχουν. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Η Αργώ έχει ήδη καταπλεύσει. Το ερώτημα παραμένει: Είσαι έτοιμος για το ταξίδι;
