Φοίνικας
Σαν Φοίνικας Ελλάδα μας κι εσύ
θα γεννηθείς ξανά μιαν άσπρη μέρα,
του κόσμου θα ξεπλύνεις τη ντροπή,
ύπουλων δανειστών πικρή φοβέρα!
Θα βγεις από τις στάχτες σαν πουλί,
που πρόβαλε από φωλιάς κρατήρες,
μονάχη σου θα ζώσεις το σπαθί,
χωρίς προστάτες, δανειστές, σωτήρες.
Ξανανιωμένη, πάλι δυνατή,
με χέρι σταθερό βιολί θα πιάσεις,
θα παίξεις νιο ρυθμό με προσοχή ,
τον κόσμο τον παλιό θα τον χαλάσεις!
Με μία νέας μοίρας μουσική
την οικουμένη συ θα σαγηνέψεις,
με κάλλος και σοφίας αρετή
τα πάτρια και πάλι θα λατρέψεις.
Δάσκαλοι, φωτοδότες κι αθλητές,
θα κατεβούν στης πάλης τον αγώνα,
με πείσμα στις αντίπαλες ορδές,
θα χτίσουνε ξανά τον Παρθενώνα!
Κι όσο γλυκά νιος Ήλιος θα φιλά,
σαν εραστής, τη Γαία τη Μητέρα,
Ελλάδας θα πετάγονται παιδιά,
σαν αστραπές από Διός αιθέρα!
Χ. Κ. Ε.
Like Phoenix, dear Hellas, you too will be Reborn one sunny and bright day to come,
And the world will bow and blush in shame,
At what those insidious lenders have done!
You’ll come out of the ashes like that bird
That rose up from the nest that trapped it,
And you’ll live again by your own sword,
Without any sponsors, lenders, or saviors.
Young and powerful you’ll be once again,
Holding your viola with steady hands,
And you’ll play new rhythms carefully,
Calling the old world back from the deep!
And with its new musical guide,
The entire country will be beguiled,
And they will come out to worship again
Virtue’s pure beauty and its wisdom.
Teachers, athletic and full of light,
Will emerge to fight the good fight,
Rising above the babbling rabble,
Bringing back the Parthenon’s marbles!
And like a lover, the youthful Sun
Will sweetly kiss our Mother Earth,
And Hellenic children will spring forth
Like Zeus’ ethereal lightning bolt!
