https://www.facebook.com/afigitis?pnref=story.
Τρίτη 21 Απριλίου 2015
Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
ΗΕΛΤΙΟΣ-ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
Δρόμο βαδίζω σκοτεινό
νυχτιά χωρίς φεγγάρι
και δε γνωρίζω που με πάει
του έρωτα το σημάδι.
Με τυραννάς κι εγώ πονώ
με τα καμώματά σου
κι αμφιβολίες μου γεννούν
τ’ άγνωστα βήματά σου.
Ως το πρωί σε καρτερώ
στα κρύα σκαλοπάτια,
για μια στιγμή μόνο να δω
τα λάγνα σου τα μάτια.
Ποιος ξέρει αν θάρθεις και διαβείς
κι αν θα με προπεράσεις,
σκιά να γίνω
δε θα δεις
μα δρόμος να περάσεις.
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΕΣΩΤΡΟΠΙA
Λες κι ήταν όλα έτοιμα από καιρό,
στο γονιδίωμα του γαλαξία κεντημένα
και στα κυκλάμινα π’ ανθούν στις άκρες των γκρεμών,
όπως ο έρωτας στα στήθια των κοριτσιών.
Ήσυχα κυλούσε η μέρα
Οι αισθήσεις πάλλονταν λεύτερα στο ρυθμό του κόσμου,
τα περάσματα όλα μύριζαν άνοιξη,
κι όλο το μέσα μέρος καταρράκτες φωτός
όπου λούζονταν διάφανα αισθήματα
και ζουζούνιζε μια μέλισσα στην καρδιά σου.
Κι όλα άλλαξαν μεμιάς
σαν πήγα ένα τριαντάφυλλο να σου κόψω
και μ’ άρπαξε το αγκάθι εκδικάζοντάς μου ως πληρωμή
μια σταγόνα αίμα στο ακροδάχτυλό μου.
Με θεία δικαιοσύνη έμοιαζε που έχασα το δρόμο,
τί που από τη φυσική δυάδα προς την τριάδα
ανέβαινε που την είπαν Λόγο ή Αγάπη.
Έπειτα ήρθαν οι καβαλάρηδες βιαστικοί και αποφασισμένοι,
έτσι που πριν καλά-καλά το καταλάβω
μπροστά στα τείχη βρέθηκα της Τροίας
-μαζί με τους Αχαιούς-
ασπίδα να κρατώ και Δούρειους Ίππους να μηχανεύομαι
εγώ, ο άσκοπος,
που τον έρωτα πόθησα να ζω
στ' αέναο θαύμα υποταγμένος.
Κυριακή 19 Απριλίου 2015
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΕΣΥ
Έλαμπε το κρασί στο γυάλινο κανάτι
και η κηλίδα του ήλιου χρύσιζε μέσ’ τα ποτήρια
αφήνοντας κόκκινες- ξανθές ανταύγειες
πάνω στο μακρύ
χαρούμενο τραπέζι.
Φως από άστρο ανέσπερο αύγιζε στο πρόσωπό σου.
Το χαμογέλιο σου έκλαμψη χιονιού στο πρώτο
αντίκρισμα του ήλιου,
και τα μεγάλα μάτια σου Παναγία των Βλαχερνών
στο «τη Υπερμάχω» της.
Έστρεφε η δύση το ουράνιο πόμολο για ναρθει το βράδυ,
κι εγώ τα μάτια της ψυχής σου εμπιστεύτηκα
για ν’ ανιχνεύσω το σκοτάδι.
ΗΕΛΤΙΟΣ -ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
Χρόνια εννιά στην Τροία πολεμούσα
την άλωσα, τη γεύτηκα,
μ’ αλώθηκα στην Τροία του κορμιού σου
σαν σ' είδα κι ερωτεύτηκα.
Των Αχαιών τα σχέδια όλα τηρούσα
το Δούρειο Ίππο κίνησα,
μ’ αντί τη γλύκα νάβρω του φιλιού σου
φαρμάκια μόνο έζησα.
Αλλού ο πόλεμος γινόταν
και χάνονταν στρατιές
στο αίνιγμα του προσώπου σου!
Μάνος Ελευθερίου
Έπεσε βροχή κι αγέρας
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου |
δίπλα μου καμιά φορά
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου |
δίπλα μου καμιά φορά
Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα.
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα.
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ηλίας Ανδριόπουλος: Όλα τα αγαπημένα τραγούδια
Τρίτη 7 Απριλίου 2015
Ηέλτιος, Αιτία
Ω άθετη αυθύπαρκτη
αιτία
-αείζωον σπέρμα-
και της γένεσης ιεροί κύκλοι
και της ποίησης οδυνηροί δρόμοι,
και του Γολγοθά ανυπέρβλητε Λόγε,
ένας ο χτύπος σας στην καρδιά μου,
κι ένας ο λυγμός μου
πίσω απ’ το σκοτάδι και το φως!
Κυριακή 5 Απριλίου 2015
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
"Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι ένα χαμόδεντρο
μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν' ανεβαίνω.
Δε θέλω του γιαλού το λαμπροφέγγισμα
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη
θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι."
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι ένα χαμόδεντρο
μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν' ανεβαίνω.
Δε θέλω του γιαλού το λαμπροφέγγισμα
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη
θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι."
Ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Γιάννη Τσαρούχη
Ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Γιάννη Τσαρούχη
Ένας επαναστάτης δεν γίνεται νάναι συνάμα και κλασσικός. Αλλά με τον Τσαρούχη γίνεται. Την ημέρα που ο ζωγράφος αυτός τόλμησε να αναζητήσει τον Ερμή όχι στο όρος Όλυμπος αλλά στο «καφενείον ο Όλυμπος», ένας μύθος κατέβηκε από τα βιβλία στη ζωή, ενώ το μάτι του καλλιτέχνη υποχρεώθηκε να ατενίσει αλλιώς τον κόσμο. Με άλλα λόγια, η νεοελληνική πραγματικότητα, παραμορφωμένη ως τότε από μια ψεύτικη φιλολογία, ερχόταν να πάρει τη φυσική της θέση μέσα στα πλαστικά ενδιαφέροντα του καιρού μας. Και ο ζωγράφος, εντοπισμένος μέσα στο χώρο που του όριζε αυτή, επωμιζόταν τις ευθύνες να βρει τη μοναδική έκφραση που άρμοζε στην ιδιοτυπία της.
Στο μέτρο που ο Τσαρούχης φάνηκε άξιος να καθαρίσει το εικόνισμα του Ελληνισμού από τα περίσσια μαλάματα, είναι ένας επαναστάτης που δεν πήγε να καταλύσει αλλά να ανακαλύψει μια παράδοση. Στο μέτρο όμως που πέτυχε να αξιοποιήσει τα κρυφά της διδάγματα είναι ένας κλασικός.
Οδυσσέας Ελύτης
πίνακας, Ποδηλάτης μεταμφιεσμένος σε τσολιά, μ' ένα ναό δεξιά κάτω, 1936.
Λάδι σε πανί. Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη.Πέμπτη 2 Απριλίου 2015
Ηέλτιος-ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
«Ο θαλασσινός άνεμος και η δροσιά της αυγής
υπάρχουν χωρίς να τα ζητήσει κανείς».
Γ. Σεφέρης, Θερινό Ηλιοστάσι
«Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού
δε μας ανήκουν»
Σηάτλ
Το δικό τους κόσμο χτίζουν οι νεκροί˙
πολεοδομούν και χτίζουν τις δικές τους πόλεις,
ανοιχτές, δίχως τείχη
και ταξιδιωτικά έγγραφα.
το γλυκό της λεύκας και το ξετρελαμένο πέταγμα των πουλιών˙
θα τους αναγνωρίσεις, όπως θα σκάβεις το χώμα,
από το χρώμα που πήραν τα πετρώματα˙
θα τους γνωρίσεις, καθώς θα πλησιάζεις,
από το ύψος των κυπαρισσιών και την πάχνη
που φωσφορίζει γύρω από το αραχνιασμένο τους κρανίο
ενώ κοιτάει ατάραχο τον Ήλιο.
Πάντα οι νεκροί θα σου μιλούν,
γιατί είναι η γλώσσα σου
γιατί είναι μες το αίμα σου.
Και τότε που τη λύρα σου θα κουρντίζεις,
αυτοί κρυφά τις χορδές θα τραβάνε πιο σιμά προς τον τόνο
της φωνής τους, λες για να τραγουδήσουν.
Ακόμα και τότε που κατάματα τον έρωτα θα κοιτάς
και θα βυθίζεσαι στο πέλαγος των ματιών της,
αυτοί θα σου μιλάνε με τους γλάρους
και το άφρισμα του νερού πάνω στα κουπιά.
πολεοδομούν και χτίζουν τις δικές τους πόλεις,
ανοιχτές, δίχως τείχη
και ταξιδιωτικά έγγραφα.
Μπορείς να τις επισκεφτείς-
και μην πάρεις μαζί σου οδηγό.
Ονόματα δεν έχουνε οι δρόμοι˙
ακολουθούνε
τ’ άστρα καθώς προχωράνε,
τα σπίτια είναι Ένα με τα δέντρα και τα ποτάμια,
Ένα με τα λουλούδια στο χώμα ή στων βράχων τις
σχισμές,
και με τους λόφους που ξεχωρίζουνε,
επτά στον αριθμό, όσες οι πύλες της Θήβας ή
οι λόφοι της Βασιλεύουσας.
Μη φοβάσαι, δε θα χαθείς.
Θα σε χαιρετήσουν, όπως θα περπατάς, με το λίκνισματο γλυκό της λεύκας και το ξετρελαμένο πέταγμα των πουλιών˙
θα τους αναγνωρίσεις, όπως θα σκάβεις το χώμα,
από το χρώμα που πήραν τα πετρώματα˙
θα τους γνωρίσεις, καθώς θα πλησιάζεις,
από το ύψος των κυπαρισσιών και την πάχνη
που φωσφορίζει γύρω από το αραχνιασμένο τους κρανίο
ενώ κοιτάει ατάραχο τον Ήλιο.
Πάντα οι νεκροί θα σου μιλούν,
γιατί είναι η γλώσσα σου
γιατί είναι μες το αίμα σου.
Και τότε που τη λύρα σου θα κουρντίζεις,
αυτοί κρυφά τις χορδές θα τραβάνε πιο σιμά προς τον τόνο
της φωνής τους, λες για να τραγουδήσουν.
Ακόμα και τότε που κατάματα τον έρωτα θα κοιτάς
και θα βυθίζεσαι στο πέλαγος των ματιών της,
αυτοί θα σου μιλάνε με τους γλάρους
και το άφρισμα του νερού πάνω στα κουπιά.
Δεν σου ανήκουν.
Ένας κόσμος η μνήμη τους.
Κι ο ίσκιος τους
η δροσιά που δίνουν τα πλατάνια στο λιοπύρι
κι η ιερή πνοή που διαπερνά:
«κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα
κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές
κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος
κάθε ξέφωτο
και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει».
Αγάπα, σεβάσου
τους νεκρούς,
γιατί έτσι πιο βαθιά τη ζωή θ’ αγαπήσεις.
Τρίτη 31 Μαρτίου 2015
Ηέλτιος-ΟΜΟΛΟΓΙΑ
Μόνος,
δίχως θεούς να
επινοώ
και πλάσματα να προσκυνώ της φαντασίας,
την άτρεμη αλήθεια ομολογώ
που φτάνει στην καρδιά μου,
όπως φτάνει μες τη νύχτα νιό φεγγάρι
και τρυπάει το
σκοτάδι νύχι φωτεινό
αφήνοντας πάνω στο σκοτεινό πέλαγος
φύλλα από ασήμι να τρεμοπαίζουν.
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
Ηέλτιος-ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Ολόγιομο φεγγάρι, ακέραιο,
στης νύχτας πορεύεται την πλάνη
κι αν χτυπήσει στου βουνού τη ράχη
μην πονέσεις πριν έρθω
τ’ αργυρό του φως
με αγάπη να εξαργυρώσω.
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015
Τραγωδία (Βικιπαίδεια)
http://el.wikipedia.org/wiki/κντ.
Η τραγωδία είναι δραματικό είδος ποιητικού λόγου που εμφανίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του Περί Ποιητικής, δίνει τον εξής ορισμό της τραγωδίας:
- «Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015
Ηέλτιος- 25η Μαρτιου
Του αγέννητου αιώνιε Λόγε
και της γένεσης ιεροί κύκλοι
και της ποίησης αδιέξοδοι δρόμοι
στα κύτταρά μου ο χτύπος σας,
στα κύτταρά μου
το σκοτάδι και το φως σας!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)