Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018
Τρίτη 7 Αυγούστου 2018
Κυριακή 5 Αυγούστου 2018
Σάββατο 4 Αυγούστου 2018
Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΜΥΧΙΑ
Τα είδε όλα
Τα αισθάνθηκε όλα·
άγνωστο ωστόσο μένει το από πού κοίταξε κι είδε
τα μύχια της ζωής και τ’ αόρατα.
Θέλει γενναιότητα να δεις και ψυχή στο γκρεμό το δίκιο
για να συγκρατήσεις
Θέλει αντίκρυσμα αρετής κι η αμαρτία και εκκλησιά στο
ξέφωτο
Να προσκυνήσεις.
Αγέρωχος διάβηκε μπροστά μου κι ανηφόρισε
τη ζωή πρώτη στη θεία τάξη ιεραρχώντας
έτσι που θέση περίοπτη κέρδισε εντός μου
και δίχως να το καταλάβω την οδό την άνω και την κάτω
στο σταυροδρόμι για πάντα διαχώρισε.
Ιούλιος-Αύγουστος2018
Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018
Τρίτη 24 Ιουλίου 2018
Κυριακή 22 Ιουλίου 2018
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ- Έπεσε βροχή και αγέρας
Στίχοι:
Μάνος Ελευθερίου
Μουσική:
Ηλίας Ανδριόπουλος
Έπεσε βροχή κι αγέρας
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου
δίπλα μου καμιά φορά
Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα
μες στη Δραπετσώνα μου
πού είσαι, φίλε, να γλυκάνεις
τα πικρά τα χρόνια μου
Όπως οι παλιές εικόνες
κλαίνε στον καημό μπροστά
έτσι κλαίει κι η ζωγραφιά σου
δίπλα μου καμιά φορά
Έπεσε βροχή κι αγέρας
στα χαμένα αισθήματα
κι όσοι πίστεψαν στον κόσμο
γίνανε τα θύματα
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018
Ήτανε Αέρας Λιζέτα Καλημέρη-Itane Aeras Kalimeri Lizeta
Στίχοι: Γιώργος Χρονάς, Μουσική: Γιώργος Καζαντζής. Ερμηνεία: Λιζέττα Καλημέρη. Τι ξέρεις για τον καιρό γι αυτόν τον άνεμο, την κάθε της ματιά που γυρνάει και σβήνει. Τι γνώριζες γι αυτή για τα χείλη της, την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό, δεν τη βρίσκεις δεν τη φτάνεις, ψάχνει το χαμό. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό, μες σε τρένα μες σε πλοία, κλαίει το χωρισμό. Τι γνώριζες γι αυτή για τη μάνα της, την κάθε της σιωπή πριν τραγούδι γίνει. Τι γνώριζες γι αυτή για το γέλιο της, την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό, δεν τη βρίσκεις δεν τη φτάνεις, ψάχνει το χαμό. Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό, μες σε τρένα μες σε πλοία, κλαίει το χωρισμό.
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018
Σάββατο 23 Ιουνίου 2018
Σάββατο 9 Ιουνίου 2018
ούτε η σκέψη μου, ούτε η γλώσσα μου, ούτε η πέννα μου (…) Πώς ήθελα να πεθάνω και πώς ήθελα να αναστηθώ στη χώρα των πνευμάτων μαζί σου για να πραγματοποιηθεί μια για πάντα το όνειρο το άλλο, το όνειρο που ξέρεις από τους στίχους των τραγουδιών της Ραχήλ (…) Έτσι τη νύχτα αυτή την τόσο αλλόκοτη, ανέκφραστη και ωραία της αϋπνίας μου έπεφτα, μια δυο τρεις δέκα φορές στα πόδια σου, φεγγόβολα, σαν όλο το κορμί σου… Συγχώρησε τον ποιητή που όσο προχωρούν τα χρόνια του, τόσο περισσότερη νύχτα έχει, μα και περισσότερο φως.
Chere et divine Clarte, πεθαίνω για σένα”....
Απόσπασμα από τα γράμματα του Κωστή Παλαμά προς τη “Ραχήλ”.
Chere et divine Clarte, πεθαίνω για σένα”....
Απόσπασμα από τα γράμματα του Κωστή Παλαμά προς τη “Ραχήλ”.
Μόνο εσείς μπορείτε να το δείτε αυτό, εκτός κι αν το κοινοποιήσετε
Σάββατο 26 Μαΐου 2018
Κυριακή 13 Μαΐου 2018
Παρασκευή 11 Μαΐου 2018
Πέμπτη 10 Μαΐου 2018
Τρίτη 8 Μαΐου 2018
Δευτέρα 7 Μαΐου 2018
Σάββατο 5 Μαΐου 2018
Τετάρτη 2 Μαΐου 2018
Τρίτη 1 Μαΐου 2018
Δευτέρα 30 Απριλίου 2018
Κυριακή 29 Απριλίου 2018
ΤΑ ΦΛΟΥΡΙΑ - ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ( Δροσουλίτες)
Τα φλουριά
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Χρύσανθος
Σ’έρημο φαράγγι σε λυποποριά
Έχασα μαντήλι μ’ εκατό φλουριά
Ξόρκισα το χώμα έκανα σταυρό
Πριν αποσπερώσει να τα βρω
Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά
Κι είδα μες στο ήλιο στην κακοπετριά
Τρεις αλογολάτες με βαριά σπαθιά
Και τις αλυσίδες αρμαθιά
Τι’ναι το κισμέτι τι’ναι το γραφτό
Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ
Μού’στησαν καρτέρι σε μια πατουλιά
Και με κλαίγαν δένδρα και πουλιά
Ήταν μαύρη Τρίτη μαύρο δειλινό
Κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό
Σε μεγάλο κάστρο σε βαθειά σπηλιά
Με τους πεθαμένους αγκαλιά
Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί
Κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί
Μια Βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ
Πού’χε δυο φιδάκια στο λαιμό
Πάρε λέει τα φίδια, βάλ’τα στη καρδιά
Και μεγάλωσέ τα σαν μικρά παιδιά
Το’να είν’ ο Δράκος τ’άλλο ο Διγενής
Άξιο τους αδέρφι να γενείς
Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά
Βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά
Μου’φερναν καρύδια γάλα και ψωμί
Δίχως να γυρεύουν πλερωμή
Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά
Σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά
Βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί
Μού’δειξαν το δρόμο στη ζωή
Τώρα τι στα λέω τι στα μολογώ
Μάθε μόνο τούτο πού’μαθα κι εγώ
Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά
Δεν κατέχεις τί’ναι λευτεριά
Σάββατο 28 Απριλίου 2018
ΗΕΛΤΙΟΣ: Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ
''..είμαστε εμείς οι παίκτες και τα παίγνια κι οι εμπαιζόμενοι..''
Χαράζει, σβήνει τ’ όνειρο
και η καρδιά στενάζει
σε πόλη άπολις γυρνώ
που αίμα και δάκρυ στάζει.
και η καρδιά στενάζει
σε πόλη άπολις γυρνώ
που αίμα και δάκρυ στάζει.
Το βρέφος ψαύει το βυζί
κι η μάνα λιποψυχάει
Ηρώδης θερίζει τη ζωή
φονιάς καιρός χτυπάει.
κι η μάνα λιποψυχάει
Ηρώδης θερίζει τη ζωή
φονιάς καιρός χτυπάει.
Χέρι μακρύ δόλια χτυπά
την άδολη πατρίδα
κι ο εκπρόσωπος μου απαντά
δεν πρόσεξα, δεν είδα.
την άδολη πατρίδα
κι ο εκπρόσωπος μου απαντά
δεν πρόσεξα, δεν είδα.
Ξύπνα Ελλήνων η ψυχή,
σπάσε του νου τη ρώτα
φέρε την Πνύκα του λαού
στο φως όπως και πρώτα.
σπάσε του νου τη ρώτα
φέρε την Πνύκα του λαού
στο φως όπως και πρώτα.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2018
Σπύρος Ποταμίτης- Κράτησε με μέσα σου.
Κράτησε με μέσα σου.
Στο εξαργυρωμένο φως η φυλακή μου
δεσπόζει σαν ένα αρχαιομυθικό τέρας.
Μνήμες χελιδονιών με ταξιδεύουν
στα κύματα αλλοπρόσαλλων εποχών.
Απόμερες γωνιές στη σκόνη γράφουν
ονόματα που δεν ήταν ποτέ θεοί μου.
Πάνω απ’ τους δρυμούς λάμψεις φτερών
κονταρομαχούν για ένα ψίχουλο επιβίωσης.
Εγώ που θέλω να ζήσω όπως μια πεταλούδα
είμαι ξένος στις τόσες αγκαλιές του μεσημεριού
που φέρνουν βαθύ ύπνο στα όνειρα μου.
Κράτησε με μέσα σου. Γιατί είναι μόνο η αρχή
της αμφιβολίας για τα όρια της υπομονής μου
στο λαβύρινθο της συγνώμης και της ικεσίας
κι ο Μινώταυρος αληθινός, κι ας μην το ξέρει,
μεταμφιεσμένος με προσωπίδα ανθρώπου
το φαράγγι με τις εφτά πληγές ορθάνοιχτο
στα στολίδια κι ετοιμόρροπο που βρυχάται,
άγριο θηρίο, στις αρένες των μελλοθανάτων.
Στο εξαργυρωμένο φως η φυλακή μου
δεσπόζει σαν ένα αρχαιομυθικό τέρας.
Μνήμες χελιδονιών με ταξιδεύουν
στα κύματα αλλοπρόσαλλων εποχών.
Απόμερες γωνιές στη σκόνη γράφουν
ονόματα που δεν ήταν ποτέ θεοί μου.
Πάνω απ’ τους δρυμούς λάμψεις φτερών
κονταρομαχούν για ένα ψίχουλο επιβίωσης.
Εγώ που θέλω να ζήσω όπως μια πεταλούδα
είμαι ξένος στις τόσες αγκαλιές του μεσημεριού
που φέρνουν βαθύ ύπνο στα όνειρα μου.
Κράτησε με μέσα σου. Γιατί είναι μόνο η αρχή
της αμφιβολίας για τα όρια της υπομονής μου
στο λαβύρινθο της συγνώμης και της ικεσίας
κι ο Μινώταυρος αληθινός, κι ας μην το ξέρει,
μεταμφιεσμένος με προσωπίδα ανθρώπου
το φαράγγι με τις εφτά πληγές ορθάνοιχτο
στα στολίδια κι ετοιμόρροπο που βρυχάται,
άγριο θηρίο, στις αρένες των μελλοθανάτων.
Κράτησε με, όπως κάποτε ένα χαμόγελο παιδιού
κρατούσε τον κόσμο ολόκληρο στην ευωδιά του
δε θέλω να είμαι η πυγολαμπίδα των άναστρων νυχτών
μήτε η φωτιά εκείνης της νύχτας του Άη Γιάννη
που έκαψε της ψυχής μου το μάλαμα πέφτοντας
σαν το λιωμένο μολύβι στο κρύο της «αγάπης».
Θέλω να είμαι μέσα σου όπως η έγνοια της μάνας
για το καμάρι της που μεγαλώνει στο στήθος της
ή μια σταγόνα βροχής στην απέραντη θάλασσα
που όπου κι αν πέσει θα ενσωματωθεί στο κορμί της.
κρατούσε τον κόσμο ολόκληρο στην ευωδιά του
δε θέλω να είμαι η πυγολαμπίδα των άναστρων νυχτών
μήτε η φωτιά εκείνης της νύχτας του Άη Γιάννη
που έκαψε της ψυχής μου το μάλαμα πέφτοντας
σαν το λιωμένο μολύβι στο κρύο της «αγάπης».
Θέλω να είμαι μέσα σου όπως η έγνοια της μάνας
για το καμάρι της που μεγαλώνει στο στήθος της
ή μια σταγόνα βροχής στην απέραντη θάλασσα
που όπου κι αν πέσει θα ενσωματωθεί στο κορμί της.
Κράτησε με μέσα σου. Οι συστάδες των ημερών
φυλλορροούν τις φωνές των γερασμένων αηδονιών
στο μεγάλο του χρόνου ποτάμι κι η βουή του
πνίγει τις ώρες τους στους αφρούς της οργής.
Γυμνά, σαν νεογέννητοι άνθρωποι, τα κλαριά
σηκώνουν τα χέρια τους στην ερημιά των ουρανών
και μαύρα πουλιά της λησμονιάς του ελέους
χτίζουν φωλιές μέσα στα ακατοίκητα των ψυχών.
φυλλορροούν τις φωνές των γερασμένων αηδονιών
στο μεγάλο του χρόνου ποτάμι κι η βουή του
πνίγει τις ώρες τους στους αφρούς της οργής.
Γυμνά, σαν νεογέννητοι άνθρωποι, τα κλαριά
σηκώνουν τα χέρια τους στην ερημιά των ουρανών
και μαύρα πουλιά της λησμονιάς του ελέους
χτίζουν φωλιές μέσα στα ακατοίκητα των ψυχών.
Ξέρω τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε «σ’ αγαπώ»
αυτοί που χθες οχυρωμένοι στην άκρη της ανυπαρξίας
βρήκαν την πόρτα διάπλατη και μπήκαν για το φως
που είχε αφήσει ανοιχτό ο αρχάγγελος του φόβου.
Ξέρω. Όμως η αλήθεια δε μιλιέται, μήτε ακούγεται
κι ούτε μπορεί από ένα ορφανό μολύβι να γραφτεί...
αυτοί που χθες οχυρωμένοι στην άκρη της ανυπαρξίας
βρήκαν την πόρτα διάπλατη και μπήκαν για το φως
που είχε αφήσει ανοιχτό ο αρχάγγελος του φόβου.
Ξέρω. Όμως η αλήθεια δε μιλιέται, μήτε ακούγεται
κι ούτε μπορεί από ένα ορφανό μολύβι να γραφτεί...
Γι’ αυτό κράτησε μέσα σου όπως ένα άστρο η νύχτα!
Τετάρτη 25 Απριλίου 2018
Κυριακή 22 Απριλίου 2018
Σπύρος Ποταμίτης- 22 Απριλίου 2014
Πριν απ’ τον έρωτα κοιμήθηκα
στη νοσταλγία του
λευκές ώρες πράσινων φύλλων
κατακλυσμός ήρεμων ονείρων
η κόρη λυγερόκορμη κι αστρανάστητη
στο σάρκινο βασίλειο των ηδονών.
στη νοσταλγία του
λευκές ώρες πράσινων φύλλων
κατακλυσμός ήρεμων ονείρων
η κόρη λυγερόκορμη κι αστρανάστητη
στο σάρκινο βασίλειο των ηδονών.
Πριν την Άνοιξη την Άνοιξη γύρεψα
σε μαργαρίτες μαργαριταριών
στο τραγούδι μου η σιωπή κένταγε
στίχους του μέλλοντος
τα χέρια σου της φωτιάς ψάχνοντας
τα χέρια σου της αγάπης αγγέλλοντας.
σε μαργαρίτες μαργαριταριών
στο τραγούδι μου η σιωπή κένταγε
στίχους του μέλλοντος
τα χέρια σου της φωτιάς ψάχνοντας
τα χέρια σου της αγάπης αγγέλλοντας.
Ο χορός μου σε κυανόλευκο ακρογιάλι
φορούσε κοχύλια και κύματα
ένα φεγγάρι πριν σε δω στο φως
και καταλάβω ποια ήσουν ψυχή μου.
φορούσε κοχύλια και κύματα
ένα φεγγάρι πριν σε δω στο φως
και καταλάβω ποια ήσουν ψυχή μου.
22-4-2014
Πέμπτη 19 Απριλίου 2018
Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Σάββατο 14 Απριλίου 2018
Σάββατο 31 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018
Τρίτη 27 Μαρτίου 2018
YELTIOS- INSTINCTS OF LOVE
There is no day, there is no day
my frightened dog hinders the way
there is no day, there is no stay,
instincts of love block the decay.
my frightened dog hinders the way
there is no day, there is no stay,
instincts of love block the decay.
Change your path, change your mind
open your heart to the river's bride,
count my pulse, touch my hand
hear the blood on the other side.
27-3-2018
open your heart to the river's bride,
count my pulse, touch my hand
hear the blood on the other side.
27-3-2018
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018
Κυριακή 25 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018
Τρίτη 20 Μαρτίου 2018
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018
Κυριακή 18 Μαρτίου 2018
Σάββατο 17 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018
Κυριακή 11 Μαρτίου 2018
Τρίτη 6 Μαρτίου 2018
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018
Νάνος Βαλαωρίτης: «Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»
«Ο Υπερρεαλισμός είχε χαρακτήρα αισθητικοαναρχικό»
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018
Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018
Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018
Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018
Ανθρωπιστική ευδαιμονία
Κριτική της πιο πρόσφατης ποιητικής συλλογής μου "Στο υποκύανο μάτι του Κύκλωπα", εκδόσεις Ψυχογιός από τον Π. Βούζη.
Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018
Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)
https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/
Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)