Αντώνης Καλογιάννης - Ήρθαν τα βάσανα - Μίκης Θεοδωράκης - Μάνος Ελευθερίου

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Tzina Kapatsolou

20 ώρ.  · 

Πρόσωπα

Χθες στις 5:27 π.μ.  · 

Κάποτε μια νύχτα θ' ανοίξω

τα μεγάλα κλειδιά των τρένων

για να περάσουν οι παλιές μέρες.

Οι κλειδούχοι θα 'χουν πεθάνει,

στις ράγες θα φυτρώνουν μαργαρίτες

απ' τα παιδικά μας πρωινά.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα,

κουρασμένος από τους τόσους χειμώνες.

Τόσα τρένα

που δεν σταμάτησαν πουθενά,

τόσα λόγια

που δεν ειπώθηκαν,

οι σάλπιγγες βράχνιασαν,

τις θάψαμε στο χιόνι.

Που είμαι;

Γιατί δεν παίρνω απάντηση

στα γράμματά μου;

Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν

απ' την τύχη ή τις αντιξοότητες,

αλλά απ' αυτό το πάθος μας

για κάτι πιο μακρινό.

Κι ο αγέρας που κλείνει

απότομα τις πόρτες

και μένουμε πάντοτε έξω

όπως απόψε

σε τούτο το ερημικό τοπίο

που παίζω την τυφλόμυγα

με τους νεκρούς μου φίλους.

Όλα τελειώνουν κάποτε.

Λοιπόν, αντίο!

Τα πιο ωραία ποιήματα

δε θα γραφτούν ποτέ..

Τάσος Λειβαδίτης - Αντίο

Σαν σήμερα, το 1988, έφυγε από τη ζωή.

ΟΔΥΣΣΕΙΑ - Μίκης Θεοδωράκης

Δρ Εύα Στάμου -'Μεσημβρινές Συνευρέσεις'

Δρ Εύα Στάμου

Χορηγούμενη  · 

Το διήγημά μου "Ο χάρτης" από τις συλλογή 'Μεσημβρινές Συνευρέσεις' έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, δανικά, λιθουανικά, και συνεχίζει το ταξίδι του. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε απόσπασμα στα ελληνικά. Καλή εβδομάδα

_____________________________________________

O χάρτης …

Δείτε περισσότερα

198Εσείς και 197 ακόμη

6 σχόλια

1 κοινοποίηση

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

10 ''Το δακρυ της καλης μου'' Αντ.Κορωναίος, Ποίηση ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ - Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ

XXII.

Ἐχαμογέλασε γλυκὰ στὸν πόνο τῆς ψυχῆς μου,
κι ἐδάκρυσαν τὰ μάτια της κι ἐμοιάζαν τῆς καλῆς μου.
Ἑχάθη, ἀλί μου, ἀλλ᾿ ἄκουσα τοῦ δάκρυου της ραντίδα
στὸ χέρι, πού ῾χα σηκωτὸ μόλις ἐγὼ τὴν εἶδα. —

Μπολιβάρ Μάνος Χατζιδάκις

Ντοκυμανταίρ (Ο Εμφύλιος μέσα μας) - επεισόδιο 4

Μανώλης Μητσιάς - Καρυοφυλλιά Καραμπέτη "Οι ποιητές μας τραγουδούν"

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis): ΑΥΡΙΟ

 Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

11 ώρ.  · 

ΑΥΡΙΟ

του Ν. Βαλαωρίτη

Στους επίδοξους μνηστήρες του θρόνου

θα βγάλω ένα λογύδριο –

που θα λέει : αύριο κύριοι αύριο

Αύριο τα σπουδαία και τα σημαντικά

Σήμερα τα’ ανόητα και τα’ απερίσκεπτα

Τα ζαχαρωτά τα χορτάτα και τ’ αλλαντικά

Αύριο αύριο τα νέα τα σημαντικά

Οι εφευρέσεις τα ρομαντικά

Οι αγκαλίτσες τα αποσιωπητικά

Το δέος το επίφοβο και προκατειλημένο

Στο άρμα του αμαρτωλού του τραγελαφικού

Στο κινητό μου η ακινησία του νου

Αύριο αύριο παραχωρήστε μου λιγάκι

χώρο χαρτί και χαρτοκόπτη να ελευθερώσω

το βιβλίο απ’ τα δεσμά του – τους δεσμευμένους

απ’ τα δεσμά τους και τα εδέσματα

απ’ τη μπουκιά τους – αύριο αύριο πώς και πώς

να φτάσουμε να προλάβουμε να μείνουμε

ικανοποιημένοι απ’ τα απειροελάχιστα

απ’ τα ανύπαρκτα απ’ τα κατσιδιασμένα

γατιά – απ’ την έλλειψη πόρων χώρων όρων συνόρων

οπώρων – όπως και να γίνει τις προειδοποίησα

αλλά – δεν μ’ άκουσαν – και αύριο θα’ναι πολύ αργά

ο θρόνος θα έχει απονεμηθεί σε άλλον

Αθήνα, Μάρτιος 2013

Painting: Sonia Delaunay

Electric Prisms

1913

9595

9 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση