Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Λες κι ήταν όλα έτοιμα από καιρό,

στο γονιδίωμα του γαλαξία κεντημένα

και στα κυκλάμινα π’ ανθούν στις άκρες των γκρεμών,

όπως ο έρωτας στα στήθια των κοριτσιών.

Ήσυχα κυλούσε η μέρα

Οι αισθήσεις πάλλονταν λεύτερα στο ρυθμό του κόσμου,

τα περάσματα όλα μύριζαν άνοιξη,

κι όλο το μέσα μέρος καταρράκτες φωτός

όπου λούζονταν διάφανα αισθήματα

και ζουζούνιζε μια μέλισσα στην καρδιά σου.

Κι όλα άλλαξαν μεμιάς όταν ένα τριαντάφυλλο κόβοντας

το τρύπημα ένοιωσα τ’ αγκαθιού κι είδα στο δάχτυλό μου το αίμα.

Έπειτα ήρθαν οι καβαλάρηδες βιαστικοί κι αποφασισμένοι ,

έτσι που πριν καλά-καλά το καταλάβω

μπροστά στην Τροία βρέθηκα ασπίδα να φορώ

και σχέδια και Δούρειους ίππους να μηχανεύομαι

-σαν τους Αχαιούς-

εγώ, ο άσκοπος,

που τον έρωτα θέλησα να ζω

στο θαύμα υποταγμένο.

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Η Υπόσχεση -- Τάσος Λειβαδίτης

Και αυτό το τρίτο χαλασμένο σκαλοπάτι είναι το μόνο που τα είδε
όλα
και ξέρει ότι με ανάγκασαν – ίσως, όμως, αυτό να είναι που δίνει
τόση οικειότητα στα ανεπιθύμητα όνειρα ή κάνει τους
αρρώστους να μην αγαπούν τις λέξεις –
ή πώς να παλέψεις με τις σκοτεινές γωνιές του σπιτιού, όταν δεν
είσαι πια παιδί
για να κλείσεις τα μάτια – και κάποτε να σταθείς μπροστά στον
καθρέφτη, απορώντας,
ποιος απ’ τους δυο ήταν ο παρείσακτος ή μήπως κάποιος τρίτος
σας πρόδωσε και τους δυο – μ’ ένα πρόσωπο συκοφαντημένο
απ’ το πολύ φως
ή κι επικίνδυνο, σαν όλα τα πράγματα που τους δώσαμε πολλή
σημασία
και μόνον, καμιά φορά, το βράδυ τα μακρινά γαβγίσματα μας
βεβαιώνουν
ότι η αιωνιότητα είναι πάντα εδώ – παίξε, λοιπόν, κάτι πιο εύθυμο,
αφού έχουν όλα πια τελειώσει
ή θυμήσου εκείνους που τους ταπεινώνουν κι αυτοί κοιτάζουν στο
βάθος του καπέλου τους
σαν να ‘ναι εκεί η αληθινή τους ζωή (κι όλα τ’ άλλα δεν έχουν
καμιά σημασία),
ή όπως σηκώνεσαι μια νύχτα και καθώς προχωράς ψηλαφητά μες στο
σκοτάδι,
αγγίζεις, άξαφνα, με τρόμο κάτι που δεν υπήρχε ποτέ πριν μέσα
στην καμάρα –
κι ίσως είναι η μεγάλη αθετημένη υπόσχεση που ‘χαμε δώσει
κάποτε στον εαυτό μας.
Από την Ποιητική Συλλογή Ανακάλυψη, ενότητα Εκκρεμότητες
Τόμος 2 της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελ. 358

Τάσος Λειβαδίτης- Σε περιμένω παντού

Σὲ περιμένω παντοῦ

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

http://anunknownmiracle.blogspot.gr/2012/05/blog-post_10.html

Θ.Κ.Ν. – Υπόσχεση

Κυριακή, 7 Οκτωβρίου 2012

Ακολουθώντας χνάρια από μαύρες σταγόνες

ωκεανών πέτρινης σιωπής,

σβησμένες κλαγγές όπλων και εκρήξεις άστρων,

τραγούδια μαυροφορεμένων μανάδων

με βλέμμα από μέλλον κόκκινο,

σκαρφάλωσα στα μονοπάτια των ηρώων.

Άπλωσα τα χέρια κι έσκυψα στη γη.

Μετάλαβα κοινωνία ανήσυχων πνευμάτων

κάτω απ’ τις αχτίδες μιας στέρφας σελήνης.

Ήπια νερό απ’ την πηγή που ανάστησε

τα κουρασμένα χείλη των ματωμένων

στρατοκόπων του ονείρου.

Ο αέρας μυρίζει καταιγίδα.

Πάνω στο χώμα, το μουσκεμένο απ’ το αίμα

διαμελισμένων προσδοκιών,

πάνω στην άσπρη πέτρα των τάφων

της μάταιης ελπίδας,

χαραγμένες οι αυλακιές της υπόσχεσης.

Ταξιδεύοντας η οργή της δικαίωσης

φουσκώνει τις φλέβες της προσμονής.

Θ.Κ.Ν.
(φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας)

http://stithaghi.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7.html

Τάσος Λειβαδίτης

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ..weebly.
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.uoa.gr.
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.κντ
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.wordpress

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Demis Roussos - Come Waltz With Me

ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ- Σε δυό λέξεις ολόκληρη η ζωή μου

Σε δυο λέξεις ολόκληρη η ζωή μου

Ερωτεύομαι τους χυμούς σου
στην ουσία της σάρκας σου δένομαι.

Αρχαία καραβάνια της ψυχής μου
μέσα σου ξεδιψούν άλικο φως
ξεκουράζοντας σχήματα ζωής
που δέθηκαν αγκαλιές έρωτα.

Από πάντα δικός σου συντρίβομαι
στην απουσία σου και δέομαι
στη πηγή του κορμιού σου
αναβλύζοντας ιδρώτα ηδονών.

Τα πέπλα της νύχτας με μύρα
ακουμπούν τις μέρες μου
όσα έκρυψες να φανερωθούν
και στο λίκνο των χειλιών σου
λευκά περιστέρια τα φιλιά μου
να λευτερωθούν και να πετάξουν.

Κάτω απ΄ τ’ αστέρια
μέσα στα λιόδεντρα
στις παρυφές των λουλουδιών
οι νύμφες των κυττάρων μου
οργιάζουν για ένα σου χάδι.

Πάλλομαι εκστατικά
τα χέρια μου αποδημούν
στις μακρινές φωτιές του απείρου
λόγια που επιστρέφουν φλογισμένα
να σου μιλήσουν νωπή αγάπη.
Άκουσε με! Είμαι εδώ για σένα!
Στους ορίζοντες του κορμιού σου δύω
κι απ΄ τους κροτάφους σου ανατέλλω
λουσμένος χρώματα της ψυχής σου.
Ένα θαλασσί φουστάνι η θάλασσα
που μας ντύνει γυμνούς στο γαλάζιο
ιστούς που ανεμίζουν τα κύματα τους.
Ρόδινη η αγκαλιά της φωτιάς μας καίει
σε σάρκες που δεν γίνεται να υπάρξουν
παρά μόνο χυτευμένες στη καρδιά.

Εδώ σ΄ αγαπώ και στο γέρμα του κόσμου
κρεμώ φυλαχτό τα σπλάχνα μου για σένα
να μυρώσει η ζωή και να σ΄ έχει δική μου!

Σ΄ ερωτεύομαι αδιάκοπα σε κάθε παλμό
που το αίμα μου κυλά να φτάσει σε σένα.
Σε δυο λέξεις ολόκληρη η ζωή μου: «Σ’ αγαπώ»!

[Από την ποιητική συλλογή «Αιθέρια αγκαλιά» ]ρος Ποταμίτης

Evanthia Reboutsika: Lonely Child- Ερωτικό

Music : Evanthia Reboutsika - Lonely Child

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή..
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα..

Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Eίτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα..
___________

Music : Evanthia Reboutsika - Lonely Child
___________________________________

Photos : kriakao.deviantart.com

I have nothing Whitney Houston (with greek lyrics) ★♥ இڿڰۣ-ڰۣ★

Lara Fabian - Pas sans toi .ڿڰۣ❀ Όχι, χωρίς εσένα (Greek.Lyrics)

ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

[Προμετωπίδα σὲ μιὰ ἀντιγραφὴ τῶν «Ὠδῶν»]

«Θλίβει ὁ καπνὸς τὸ διάστημα γαλάζιον τῶν ἀέρων»-

Διαβάζω Κάλβο, ποὺ τύπωσε στὰ 26 καὶ τὸν γνωρίσαμε στὰ ῾88 καὶ ποὺ ἔμεινε ἀξομολόγητος στὰ γεροντάματα, σὰν ἕνα «ραγισμένο βάζο», στὰ χέρια μιᾶς γριᾶς Ἐγγλέζας δασκάλας, σύμβολο ἀκατάλυτο καὶ φριχτὸ γιὰ ὅσους ἐπιμένουν νὰ γράφουν στίχους ἢ πρόζα ποὺ κανεὶς δὲν καταλαβαίνει, καὶ γυρεύουν νὰ δοξαστοῦν, οἱ τυχάρπαστο ἀπὸ τοὺς λογάδες καὶ τοὺς σοφούς, ἐνῶ θὰ νά῾ταν χίλιες φορὲς προτιμότερο, καὶ ἡ τέχνη πολὺ πιὸ εὐτυχισμένη , ἂν πήγαιναν στὴν Ἐκάλη νὰ μαζεύουν κούμαρα , ἢ στὴ Γλυφάδα νὰ ψαρεύουν ροφούς.

Τράνσβααλ , 11. 12. 1941