Στίχοι- Μουσική: Δήμος Μούτσης
Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Κάτι ακούγεται εδώ κάτι ακούγεται εκεί
Που με παίρνει και με πάει και δε με βγάζει πουθενά
Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή
Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά
Όχι, όχι δε βρίσκω δε βρίσκω άλλες λέξεις
Έτσι ωραία να ζωγραφίζουν την πολυσύχναστη ερημιά
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο γουώκμαν
Τα φεγγάρια με τους μύθους συναντιόνται τις νύχτες
Σε γιορτές αδελφοσύνης ενός άλλου καιρού
Που ολοένα ξεμακραίνουν, ξεμακραίνει και πάλι
Για να γεννηθεί και πάλι στην φαντασία ενός παιδιού
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο γουώκμαν
Μια φωνή που τη γνωρίζω κάθε βράδυ στα όνειρά μου
Παραιτήσου μου φωνάζει παραιτήσου από παντού
Είναι τα ίδια μου τα λόγια που επιστρέφουν σε μένα
Έτσι καθώς σου τραγουδάω με το σφυγμό ενός νεκρού
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Ωχ αμάν, αμάν
Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει
Ακούω μόνο γουώκμαν
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024
Τρίτη 5 Μαρτίου 2024
Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου»,
Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι για το χρόνο,
τη δωρεά που μας εκμηδενίζει·
Χωρίς να έχουν όργανα ακριβείας
από τον κρότο του μέσα στις λέξεις:
μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·
πώς να την πεις αλλιώς αυτή τη δύναμη
που σε σκοτώνει με ταχύτητα ζωής
σαρκάζοντας το λυρισμό των ημερών,
την τρυφερή απείθεια της ώρας.
Κάποτε μοιάζει ένα θρόισμα απαλό
σαν ρίγος ανεπαίσθητο στις φυλλωσιές
ή σαν αναπνοή στα φύλλα του βιβλίου
που τ άφησες στη μέση και αφέθηκες
μόνος να λησμονείς ή να θυμάσαι·
άλλοτε μοιάζει αέρας που βογκάει
και φέρνει το τετελεσμένο – μια κραυγή
ανθρωπου σε απόγνωση, το κλάμα
μικρού παιδιού μακριά μέσα στη νύχτα,
κι ακούς να τρίζουν τα παραθυρόφυλλα
πάνω στους σκουριασμένους μεντεσέδες.
Μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·
όπως και να τον πεις, ο χρόνος είναι
μια βούληση πλασμένη από σκοτάδι,
μια σκοτεινή ενέργεια που φεύγει
προς μία κατεύθυνση μονάχα, την φθορά,
και καθώς φεύγει τρίβεται στα πράγματα,
και απ’ την τριβή γεννιέται φως.
Φαντάσου:
το φως αυτό που μοιάζει τόσο ασάλευτο
λες και αναπαύεται πάνω στα πράγματα,
το φως αυτό που μοιάζει τόσο σιωπηλό,
σαν από μια γεννήτρια γεννιέται
αδιάκοπα και δείχνει την απώλεια.
Έξω απ’ το χρόνο όλα είναι σκοτάδι.Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου», Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2007
Ηέλτιος: Και να!
Και να!
Εκεί που απ’ το εμπόλεμο έλεγα πως βγήκα
ξάφνου στον πόλεμο ξανά τα ελαυνοφόρα μάτια σου
με ρίξαν...
3.3.2015
Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024
Κυριακή 3 Μαρτίου 2024
Σάββατο 2 Μαρτίου 2024
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024
Μισεμός...Πάνος Μπούσαλης..
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Στίχοι: Βέρα Βασιλείου-Πέτσα
Ερμηνεία : Πάνος Μπούσαλης
Βιβλίο – CD: «Βορεινό παράθυρο» (Μετρονόμος 2015)
Έπαιξαν οι μουσικοί
Θύμιος Παπαδόπουλος: κλαρίνο, Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί, Μανώλης Ανδρουλιδάκης: κιθάρες ( 12χορδη, ακουστική, κλασική), πιάνο, μπάσο, μαντολίνο, μπαγλαμάς, λαουτομπούζουκο, νταϊρές
Ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Η ξενιτειά, η ξενιτειά, η ξενιτειά
αγριοπερίστερο σε ξόβεργα πιασμένο
με βάρδιες να ραμφίζει το κορμί της πατρίδας
και το μικρό σου δάχτυλο
το χιλιοφιλημένο
πουλί ξενιτεμένο.
Αχ, ξενιτειά
μαντήλι λερωμένο
απ' της πατρίδας το λυγμό
σε είδα πάλι μουσκεμένο
στα σύνορα δεμένο.
Ξέφραγη στους ανέμους
η όμορφη φωλιά σου
και μπαινοβγαίνουν κυνηγοί
λαβώνουν τα φτερά σου
και κάθε νέα χαραυγή
φυγή μυρίζουν τα μαλλιά σου.
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024
Νότης Μαυρουδής - ΤΟ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΕΝΟΣ ΦΑΥΛΟΥ - Γιώργος Σεφέρης
Όταν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε στο Κάιρο. Ο Γ. Σεφέρης, που ήταν διπλωματικός υπάλληλος, την ακολούθησε και από την υπηρεσιακή του θέση (στο Κάιρο και την Πραιτόρια της Ν. Αφρικής) έζησε τις διπλωματικές ζυμώσεις μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών και των συμμάχων, οι οποίες αφορούσαν το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας. Στα ημερολόγιά του, που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του με τον τίτλο Μέρες και Πολιτικό Ημερολόγιο, έχει καταγράψει τους πολιτικούς αυτούς αγώνες, τις δολοπλοκίες και τους καιροσκοπισμούς ανθρώπων και υπηρεσιών, σε μια εποχή που η Ελλάδα με την Αντίστασή της συνέχιζε τον αγώνα εναντίον των κατακτητών και υπέφερε τα πάνδεινα (πείνα, εκτελέσεις, βασανιστήρια, πυρπολήσεις κτλ.). Οι εμπειρίες αυτές του Σεφέρη βρίσκουν την ποιητική τους έκφραση στα ποιήματα της συλλογής «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄». Τελευταίο ποίημα της συλλογής είναι ο Τελευταίος Σταθμός, γραμμένος, σύμφωνα με την ένδειξη του ποιητή, στο λιμάνι Cava dei Tirreni, κοντά στο Σαλέρνο της Ιταλίας, στις 5 Οκτωβρίου 1944. Εκεί έχουν φτάσει από την Αίγυπτο οι ελληνικές διπλωματικές υπηρεσίες και είναι έτοιμες να επιστρέψουν στην Ελλάδα, από την οποία αποχωρούν οι Γερμανοί.Το δράμα φαίνεται να τελειώνει, αλλά σε λίγο θ’ αρχίσουν νέες συμφορές: ο εμφύλιος.
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας
"Άγρυπνο φεγγάρι" Δίσκος 2019
Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,
τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!
Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,
να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! — οι στερνοί.
Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια
και τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόρια
μιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιά
για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά.
Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,
ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες,
μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά —
τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά!
Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου
μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου·
μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,
κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή:
το ματσαράγκα, το φαταούλα
με μπογαλάκια και με μπαούλα·
τη χύτρα που έβραζε κάθε βρωμιά
λες και την άδειασαν όλη μεμιά
σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόφους
όπου μας κλείσανε σαν υποτρόφους
ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή
που στο βραχνά του παραμιλεί.
Δες το σελέμη, δες και το φάντη
πώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη
που ρητορεύεται λειτουργικά
μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά.
Μαυραγορίτες από τα Νάφια
της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,
γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,
λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί
στα χώματά σου τα λαβωμένα
γιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα
και δεν μπορούνε χωρίς εσέ —
οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ.
Cava dei Tirreni, 7. 10. 1944
Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)