"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020
Ρούκουνας-Τον Χάρο τον αντάμωσαν
Κουβέντα με τον Χάρο. Συνθέτης Τούντας Έτος ηχογρ. 1935
Το Χάρο τον αντάμωσαν πεντ' έξι χασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν στον Άδη οι μερακλήδες
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς το μαύρο σου σκοτάδι
έχουν χασίσι έχουν λουλά οι βλάμηδες στον Άδη
Πες μας αν έχουν μπαγλαμά μπουζούκια και γλεντάνε
έχουν τεκέδες έχουν τσαρδί που παν' και την τραβάνε
Πες μας αν έχουν γκόμενες μανίτσες και γουστάρουν
τον ναργιλέ να κάνουνε ντουζένι να φουμάρουν
Πες μας βρε Χάρε να χαρείς τι κάνουνε τ' αλάνια
βρίσκουν νταμίρα έχουν λουλά γιά κάθουνται χαρμάνια
Πάρε δυο δράμια προυσαλιό και πέντε μυρωδάτο
και δώσε να φουμάρουνε τ' αδέρφια μας κει κάτου
Και όσοι μαχαιρώθηκαν και πήγανε στον Άδη
για πές μας γιατρευτήκανε ή λιώσαν στο σκοτάδι
Κι όσοι από καρασεβντά τρελάθηκαν και πάνε
πες μας τους πέρασ' ο νταλγκάς γι' ακόμα αγαπάνε
Πες μας τι κάνουν οι φτωχοί πρεζάκηδες κι εκείνοι
πάρε να δώσεις και σ' αυτούς λιγάκι κοκαϊνη
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020
Τρίτη 17 Μαρτίου 2020
New York Rock & Roll Ensemble (Manos Hadjidakis) - Dedication
Από τον δίσκο Reflections (1970)...
DEDICATION
(Clifton Nivison, Mάνου Xατζιδάκι)
Feels like I΄m getting older
I΄m not afraid,
All though I΄m worlds apart from yesterday
And yet I can΄t believe I΄m old enough today
To be in love, and feel in love
And see if love is the way.
I don΄t need fancy places
To spend the time,
I΄m happy just to be here
With you tonight
And yet I΄m not so sure
The time it΄s really right
To be in love, and feel in love
And see if love is all right.
And you will sing
As long as there΄s a song
The feelings never gone
It was the first time to be in love
Maybe tomorrow I΄ll never sing again
But I΄ll remember when
It was the first time to be in love.
The picture is slowly fading
And now it΄s gone,
The letters we remember are old and torn
And although the time has passed
The memory lingers on
To be in love, and feel in love
And know when love is gone
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας: Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει
Απόψε θα πω για σένα, για σένα θα τραγουδήσω
Λευκό τριαντάφυλλό μου, για σένανε θα μιλήσω
Λευκό τριαντάφυλλό μου, για σένανε θα μιλήσω
Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ανόητη φταίει καρδιά μου, που ποτέ δε θα μεγαλώσει
Η νοσταλγία μου φταίει, που θέλει μέσα της να σε σώσει
Η νοσταλγία μου φταίει, που θέλει μέσα της να σε σώσει
Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Η ζωή ότι κι αν φέρει
Τη μια του χειμώνα τη νύχτα
Την άλλη γλυκό καλοκαίρι
Στίχοι για το τραγούδι Ν’ αντέχουμε μόνο μας μένει Κατσιμίχας Πάνος του έτους 2004 σε στίχους Κατσιμίχας Πάνος και σύνθεση Sergio Endrigo από το album Οι μπαλάντες των πολυκατοικιών.
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020
LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis
Ποίηση: Μανώλης Αλυγιζάκης.
Από την ποιητική συλλογή ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ:
ΚΟΥΤΣΟΣ
Γέλασε η αύρα ανάμεσα
στην ανισότητα του βήματός του
της φύσης λάθος ανεπείδωτο
κουτσά τα βήματά του
έξω απ’ τη θάλασσα
μάτια γιομάτα καλοσύνη
αγίου ίριδες
λεβέντη κάλλος
όλης της Οικουμένης η ισορροπία
στον ανισόρροπο βηματισμό του
έψαξε για δικαίωση
ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο
έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου
της μέρας την ατέλεια να τελειοποιήσει
Κύριε και Θεέ μου μεθυσμένος ήσουν
όταν τον έσπειρες
Κύριε και Θεέ μου ελέησόν μας
και μην ξαναπιείς.
Κυριακή 15 Μαρτίου 2020
Σάββατο 14 Μαρτίου 2020
Θάνος Μικρούτσικος, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Χρ. Θηβαίος | Τα έπιπλα (O...
Στίχοι: Κώστας Παπαγεωργίου
Μουσική:
Χάρης Κατσιμίχας1. | Χρήστος Θηβαίος Φωνητικά: Χάρης Κατσιμίχας & Πάνος Κατσιμίχας & Θάνος Μικρούτσικος |
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή
ακίνητα απ’ τη θέση τους σε παρακολουθούν,
ακίνητα, ακίνητα σε παρακολουθούν.
Τραβούν κινήσεις, μέλη, εικόνες απ' το σώμα σου
ταΐζουνε μ' αυτές τα ξύλινά τους σπλάχνα,
σ’ αποστηθίζουν μέσα στη γυαλάδα τους.
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα στην αρχή.
Όσο περνάει ο καιρός τα έπιπλα αγριεύουνε
ξυπνώ τις νύχτες, τρίζουν, γαβγίζουν σαν σκυλιά,
τα έπιπλα αγριεύουνε, με τον καιρό αγριεύουνε.
Ουρλιάζοντας γυρεύουν τη φωτιά
θέλουν να ξαναγίνουν δέντρα.
Η μνήμη τους κοιμάται πράσινη παντού,
ξυπνάει όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος,
όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος.
ακίνητα απ’ τη θέση τους σε παρακολουθούν,
ακίνητα, ακίνητα σε παρακολουθούν.
Τραβούν κινήσεις, μέλη, εικόνες απ' το σώμα σου
ταΐζουνε μ' αυτές τα ξύλινά τους σπλάχνα,
σ’ αποστηθίζουν μέσα στη γυαλάδα τους.
Τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα ζώα στην αρχή,
τα έπιπλα είναι υπάκουα στην αρχή.
Όσο περνάει ο καιρός τα έπιπλα αγριεύουνε
ξυπνώ τις νύχτες, τρίζουν, γαβγίζουν σαν σκυλιά,
τα έπιπλα αγριεύουνε, με τον καιρό αγριεύουνε.
Ουρλιάζοντας γυρεύουν τη φωτιά
θέλουν να ξαναγίνουν δέντρα.
Η μνήμη τους κοιμάται πράσινη παντού,
ξυπνάει όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος,
όταν τινάζει τα μαλλιά του ο ξυλοκόπος.
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας: Τα παράξενα πουλιά του Σαν Φραντσισκο (Alle...
Κάθομαι μονάχος εδώ
πέρα)
πέρα)
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
(Όχι πως περιμένω τίποτα)
Κάτω απ` το άχθος της
μοναξιάς
μοναξιάς
(Κάνω πως κοιτάω έξω
απ’ τα τζάμια)
απ’ τα τζάμια)
κάτω απ` το άχθος του
ανεκπλήρωτου
ανεκπλήρωτου
(Έτσι για ξεκάρφωμα)
Το βάρος που φέρουμε
είναι αγάπη
(Κι όλο περνούν απ’ το
μυαλό μου αυτά τα λόγια
Που είχα δεί γραμμένα
σ’ έναν τοίχο μια φορά
σ’ έναν τοίχο μια φορά
Κι όλο περνούν απ’ το
μυαλό μου
μυαλό μου
Τα παράξενα πουλιά του
Σαν Φρανσίσκο
Σαν Φρανσίσκο
Τα βρόχινα ακκόρντα
του Neel Young
του Neel Young
Του Don MacLeen τα μακρινά
φανάρια
φανάρια
Των Pink Floyd τα όνειρα)
(Bye Bye Mis American Pie...)
Άλλεν Γκίνσμπεργκ
ποιητή,
ποιητή,
μάτι της συνείδησης,
άγρυπνο μάτι του πόθου
και της προσευχής,
και της προσευχής,
ιχνηλάτη του σκοτεινού
δρόμου για την αλήθεια.
δρόμου για την αλήθεια.
Προχθές το βράδυ,
σαράντα χρόνια μετά,
κάθισες δίπλα μου στον
καναπέ
καναπέ
και μέσα από τη φλέβα
σου
σου
σούταρες ξανά στο μυαλό
μου
μου
την αθωότητα των βέβηλων
χρησμών σου
χρησμών σου
(Και τα συνθήματα που
σκόρπισε ο αέρας
σκόρπισε ο αέρας
Και τα κατάπιε και τα
πήρε ο καιρός)
πήρε ο καιρός)
(No Passaran... No Passaran...)
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
Το βάρος του κόσμου
είναι αγάπη
είναι αγάπη
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020
The Smiths - There Is A Light That Never Goes Out
Take me out tonight
Where there's music and there's people
And they're young and alive
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one
Anymore
Take me out tonight
Because I want to see people and I
Want to see life
Driving in your car
Oh, please don't drop me home
Because it's not my home, it's their
Home, and I'm welcome no more
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Take me out tonight
Take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
And in the darkened underpass
I thought oh God, my chance has come at last
(but then a strange fear gripped me and I
Just couldn't ask)
Take me out tonight
Oh, take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one, da...
Oh, I haven't got one
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
Where there's music and there's people
And they're young and alive
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one
Anymore
Take me out tonight
Because I want to see people and I
Want to see life
Driving in your car
Oh, please don't drop me home
Because it's not my home, it's their
Home, and I'm welcome no more
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Take me out tonight
Take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
And in the darkened underpass
I thought oh God, my chance has come at last
(but then a strange fear gripped me and I
Just couldn't ask)
Take me out tonight
Oh, take me anywhere, I don't care
I don't care, I don't care
Driving in your car
I never never want to go home
Because I haven't got one, da...
Oh, I haven't got one
And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020
Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας: Ουρλιαχτό (Allen Irwin Ginsberg)
Lyrics/Στίχοι
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου κατεστραμμένα από την τρέλα. Να λιμοκτονούν, γυμνά, υστερικά. Να σέρνονται μέσα στους νέγρικους δρόμους, ξημερώματα, γυρεύοντας μια άγρια δόση. Χίπστερς, αγγελόμορφοι, που καίγονταν για τον αρχαίο επουράνιο δεσμό, με το αστρικό δυναμό στη μηχανή της νύχτας. Φτωχοί και ρακένδυτοι, με βαθουλωμένα μάτια, που φτιαγμένοι, ξενυχτού- σαν καπνίζοντας , στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων, αιω- ρούμενοι πάνω από τις κορυφές των πόλεων, αφοσιωμένοι στη τζαζ. Αυτοί που μοίρασαν αριστερίστικες μπροσούρες στη Γιούνιον Σκουέαρ. Που σβήσανε αργά, σαν εικόνες σε απέραντες άθλιες ταινίες, μετατοπίστη- καν στο όνειρο, ξύπνησαν σε ένα απροσδόκητο Μανχάταν, σύρθηκαν έξω από τα υπόγεια με πονοκέφαλο, τους τρόμους των σιδερένιων ονείρων της 3ης Λεωφόρου. Και τράβηξαν, παραπατώντας για τα γραφεία ανεργίας. Αυτοί που τρελαθήκανε στις φυλακές, με τη γοητεία της πραγματικότητας στις καρδιές, που τραγουδούσαν γλυκά μπλουζ στο Αλκατράζ, ροκ`ν ρολλάροντας σε μεσονύχτια μοναχικά παγκάκια, τύμβους αρχέγονους, πέτρινες πύλες προς το βασίλειο του έρωτα και την έρημη επικράτεια της αγάπης. Ένα όνειρο ζωής, ένας εφιάλτης, σώματα που γίνανε πέτρα, βαριά, σαν το φεγγάρι. Ω Καρλ, όσο δεν είσαι ασφαλής εσύ, δεν είμαι ούτε εγώ και τώρα είσαι στ' αλήθεια μέσα στην απόλυτα κτηνώδη σούπα του Χρόνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)