"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021
Ηέλτιος- ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΥΜΩΜΕΝΟ ΑΧΙΛΛΕΑ
δῶρα δ᾽ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν, τά κε θυμὸν ἰήνῃ
(Ομήρου Ιλιάδα Ω 196).
Βαθύ σκοτάδι κράταγε κι η άμαξα με τον γέρο Πρίαμο
τα τείχη περνά της Τροίας και προς τη σκηνή οδεύει του Αχιλλέα,
που το νεκρό 'Εκτορα στο άρμα του σφιχτά σαν έδεσε
τον περιέφερε ταπεινωτικά στην πόλη για τρεις μέρες
έτσι που τους θεούς εξόργισε, κι' ακόμα δεμένον έχει.
Χαμένος ο σεβασμός για τους νεκρούς σε Αχαιούς και Τρώες
που ο πόλεμος τους τύφλωσε και δε μπορούν να δούνε
ότι ένας ο ήλιος κάθε αυγή στο Άργος και την Τροία
κι ένας ο θείος Όλυμπος ο νεφοσκεπασμένος
κι ο θάνατος ένας που φυλάει στης μοίρας τα πιθάρια
ν' απλώσει τη χλωμάδα του πάνω στους ανδρειωμένους.
Έτρεχαν τ' άλογα ιδρωμένα στον καρόδρομο κι ο άξονας έτριζε
ενώ ο γέρος σιωπηλός μέσα στο μισοσκόταδο
σ' έγνοια βρισκόταν κι απορία
για το πώς οι άνθρωποι μες τη ζωή τ' αντίθετα θα γεφυρώσουν
και του νου θ' αποφύγουν τα αζήλευτα έργα.
Ξεπέζεψε ο μέγας Πρίαμος κι έσπευσε στη σκηνή του Αχιλλέα
όπου στα πόδια του πέφτοντας και τα χέρια φιλώντας τ' ανδροφόνα
τον ικέτευε και με δώρα κοίταγε την οργή του να μαλακώσει
μέχρι που τον συγκίνησε και δάκρυα τον πήραν, σαν τ' έρμου πατέρα του
θυμήθηκε τα γεράματα και τον Πάτροκλο τον γκαρδιακό του φίλο
που γενναίος στη μάχη έπεσε απ΄ του Έκτορα το δόρυ.
Το καλοσκέφτηκε του Πηλέα ο γιός και διάταξε τον Έκτορα να λύσουν
κι αυτός πήρε ευθύς τους φίλους του και στη λαμπρή άμαξα πήγαν
το βιός να ξεφορτώσουνε το αμέτρητο,
αφήνοντας εκεί χλαμύδες δυο κι ένα καλό χιτώνα για το νεκρό,
που οι δούλες σαν τον έλουσαν, τον μύρωσαν και τον ετοίμασαν,
αυτός ο ίδιος τον εσήκωσε και τον απίθωσε στο νεκρικό κρεβάτι.
Ροδίζει στο πέλαγο η αυγή και ο εωθινός ψαλμός ξεσπάει στ’ αρμυρίκια,
ενώ στον κάμπο που απλώνεται μακριά μέχρι τα τείχη πέρα,
χέρια σπαρμένα κι άταφοι νεκροί κι η άμαξα η βασιλική που επιστρέφει
με τον ικέτη Πρίαμο γερμένο
πάνω στου Έκτορα τ' άψυχο σαβανωμένο σώμα.
21-28/1/2021
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021
ΜΙΑ ΦΟΡΑ: Στίχοι - Δημήτρης Λέντζος, Μουσική - Γιώργος Καγιαλίκος , Ερμηνεία - Γιώργος Φλωράκης
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2021
Στο ποτάμι- Ποίημα: Wilhelm Müller, Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Εσύ που πριν κυλούσες
ποτάμι γάργαρο
Πόσο φρικτά σωπαίνεις
τώρα που φεύγω εγώ
Σκληρός και παγωμένος
φλοιός σε σκέπασε
Ασάλευτο και κρύο
στην άμμο κείτεσαι
Στον πάγο σου επάνω
με πέτρα κοφτερή
χαράζω τ’ όνομά της
μέρα κι ώρα μαζί
Τη μέρα που την είδα
τη μέρα πού ‘φυγα
μα κι ένα δαχτυλίδι
σπασμένο ολόγυρα
Εσύ που πριν κυλούσες
ποτάμι γάργαρο
Πόσο φρικτά σωπαίνεις
τώρα που φεύγω εγώ
Δε βλέπεις τη δική σου
καρδιά μου εικόνα εδώ
Ακούς πως από κάτω
πλαντάζει το νερό;
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021
Ο. Ελύτης-«Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ» 1995 Ύψιλον/βιβλία.
«Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ» 1995
Αποσπάσματα..
"Το αντίθετο που κυριαρχεί στην ζωή μας , μη μπορώντας να ελέγξουμε τα γεγονότα που έτσι κι αλλοιώς θα γίνουν όπως κι αν τα αντιμετωπισουμε, είτε αποδέχοντας τα απλώς είτε αφήνοντας τα να μας επηρεάζουν: «ανέκαθεν στον κόσμο αυτό βασιλεύει μια κάποια όπως θα λέγαμε άνισος ισομετρία».
Ο τόσο μα τόσο περίπλοκος – πολύπλοκος άνθρωπος που δεν είναι παρά ένα απλό σπίρτο με στιγμιαία λάμψη που αν την είδες, είδες. Τιμή σε όλα τα ασήμαντα – σημαντικότατα για τον κάθε ένα ξεχωριστά που τα φυλάει στην καρδιά του για τον λόγο που αυτός ξέρει.
«Στο απλώς κυανό για το απείρως παρόμοιο» . Το απόλυτο γαλήνιο γαλάζιο . Η ζωή : χιλιάδες κομμάτια διαφορετικά του ενός και του αυτού κατ΄ουσίαν κομματιού . «Τι είναι λοιπόν αυτό που μας κάνει να παίζουμε διαφορετικό ρόλο σε κάθε πράξη ενός και του αυτού έργου; Γιατί εννοούμε να δοκιμαζόμαστε πάλι και πάλι;» Όλα αλλάζουν συνεχώς παραμένοντας τα ίδια, «Κι ας μην είχαν οι φουτουριστές του 1920 αντιληφθεί ότι τροχάδην φεύγουν τα πάντα στην ίδια θέση όπως τ΄αστρα.»
«Αχ αγάπη, πως καταφέρνεις ν΄αποχωρίζεσαι απ΄το στοιχείο του έρωτα! Πως τ΄αφήνεις να φτάνει σε μιαν ύστατη έκρηξη και να εξαντλείται , τη στιγμή που εσύ ατάραχη συντηρείσαι και ανεβαίνεις όπως το λάδι πάνω απ΄το νερό, για να κρατήσεις αναμμένη την φλόγα μιας ατελεύτητης ημέρας.» Το τέλειο βρίσκεται στα τιποτένια . Η μάνα νεοσσών που αποκομίζει μέρα-νύχτα σποριά , πέτρες , άχυρα, πούπουλα για το χτίσιμο φωλιάς για τα παιδιά της .
« Όποιος δεν ξυπνήσει τ΄αλλο πρωί να βρεί μια φωλιά στο γείσο της ταράτσας του και να σαστίσει απ΄αυτό το στιγμιαίο μήνυμα ζωής και μαγικής μαστοριάς δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει πως με το ίδιο τιποτένιο υλικό, αποκόμματα εικονογραφημένων περιοδικών , κάποτε και βιβλίων μπορεί να φτάσει κανείς , με μιαν ανάλογη μαγική μαστοριά στην τεχνική της συνεικόνας»
Στιγμές ελευθερίας ανεξέλεγκτης , ίσως στιγμιαίας μα εντελώς αποκλειστικά δικής σου . Η ύπαρξη της ανυπαρκτης δικής σου πραγματικότητας που δεν μπορείς να την εξωτερικεύσης που αν και υπάρχει χάνεται. «Υπήρξαν μερικές περιόδοι που τις χαρήκαμε όπως ο τρελός την ελευθερία του ………………..κομμάτια θάλασσας όπως κανείς ποτέ δεν τα΄δε ιππάρια κυματοειδή , αυλακιές αφρού περιούσιου . Μιλώ για κάτι που είναι και όχι. Κείνο το καίριο κι ένα που το βρίσκεις σε μια πρώτη σελίδα κοριτσιού κι ώσπου να το΄ξηγήσεις χάνεται.»
«Εχουμε τόσο πολύ τριφτεί πάνω στην κοινωνία και το κοινωνικό ψεύδος που και η πιο σημαντική αλήθεια ευθέως διατυπωμένη μοιάζει παραδοξολογία»
«Στη διάρκεια ενός σιγαρέτου που είναι η ζωή μας και όπου χαιρόμαστε και αυτοκαταστρεφόμαστε όπως αλλωστε και στους έρωτες , τις απόπειρες δημιουργίας και οπουδήποτε αλλού το μόνο φωτάκι που δεν σβήνει ακόμη κι αν ο χρόνος μας το πατά χάμω είναι το κάλλος .
Η απειροελάχιστη στιγμή όπου γευτήκαμε το κάλλος και την ενσωματώσαμε μια για πάντα μες στην ιδιωτική μας αιωνιότητα»
Κάποτε το μήνυμα της τέχνης αργεί να φτάσει μη μπορώντας να περάσει. «Παρά ένα ψηφίο η λέξη σου διαφεύγει ‘ χρειάζεται τάξη» τάξη όμως δεν είναι η απλή τοποθέτηση αλλά η απομίμηση σε μια αλλη κλίμακα της ίδιας της ύλης οπου ενα διάφανο κρύσταλλο ή ένα έργο τέχνης κάνει το ίδιο , έχουν την ίδια (σχεδόν αισθητική «και τάξη δεν σημαίνει να βάζεις απλώς στη σειρά δώδεκα ποτήρια΄. Σημαίνει , σε μιαν άλλη κλίμακα , να απομιμείσαι την συναρμογή των μορίων της ύλης ως το σημείο να επιτυγχάνεις μπροστά σου ένα διάφανο κρύσταλλο ή ένα έργο τέχνης , που κάνει το ίδιο»"
“Όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω. Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω μέσα στην μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας. Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο.
Ή τις κάνω σμαράγδι να φωτίζουν την νύχτα μου, ή τις τρώω με σοκολάτα και σαντιγύ. Γι΄ αυτό και καμιά ολιγαρχία που εκτιμώ δεν έρχεται στα πράγματα. Όμως γι΄ αυτό ακριβώς την επιλέγω.
Για να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα”.
Σαν ξένος- Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ποίημα: Wilhelm Müller
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021
Σπύρος Ποταμίτης- 5 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021
Αλέξανδρος Βαναργιώτης 25-1-2021
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΣΧΟΛΙΟ
Ανελεύθεροι.
Χωρίς αντανακλαστικά.
Χωρίς φωνή δική μας. Περιμένουμε
το σύνθημα απ΄ 'Εξω για ν' αντιδράσουμε,
για να υπάρξουμε.
Με συνθήματα ξένα,
με αισθήματα ξένα,
με κόσμο ξένο προχωράμε
στην παραλογία μεταποιούμενοι και στ' ανίερο,
τους νεκρούς υβρίζοντας
και χολή εκστομίζοντας
απ' το άπλυτο των καιρών στόμα.
Κοιτάζω τα δρομολόγια στο σταθμό
και λογαριάζω.
Απλησίαστο το εισιτήριο για την Ιστορία.
ΗΕΛΤΙΟΣ- ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Γράψε όποιο ποίημα θες.
Άνθρωπο δε θα βρεις να το διαβάσει,
στο κελάρι της ψυχής σου να μπει
και την άμπελο να φτάσει.
Ανοιχτή η συλλογή
πάνω στην άδεια θέση δίπλα στο παράθυρο
ταξιδεύει
δίχως τα μάτια- δεν είναι πια μάτια-
μόνο τα βουνά μες την ομίχλη
και το τρένο που φεύγει στο πουθενά
σφυρίζοντας
μπροστά από έρημες αποβάθρες.
18/1/2021
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2021
Κωστή Παλαμά Γύριζε