Τάσος Λειβαδίτης - Ο ποιητής των μεγάλων ονείρων

Κάποια Μάνα Αναστενάζει - Στο Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι

Κωστής Παλαμάς. Όλη τη Μουσική ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ

Δεν ξέρω πια τη νύχτα, Οδ. Ελύτης, Σ. Πασπαράκης .wmv

Δεν ξέρω πια τη νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτου
Στο μυχό τής ψυχής μου αράζει στόλος άστρων.
Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι στο ουρανί
Αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
Ν’ αναγγέλλω την αυγή από τα ψηλά του βράχια
Τα δυό μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
Της σωστής μου καρδιάς: Δεν ξέρω πια τη νύχτα.

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ’ αρνιέται.
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ’ άστρα.
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ’ ουρανού
Εξόν κι αν είναι τ’ όνειρο που με ξανακοιτάζει
Με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Έσπερε κάτω απ’ την καμπύλη τής χρυσής φωτιάς σου,
Τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.

Η μπαλάντα των Ατθίδων

Μουσική Δημήτρης Παπαδημητρίου Ποίηση Διονύσης Καψάλης Ερμηνεία Γιώργος Φλωράκης Η μπαλάντα των Ατθίδων Δεν είναι ο τρόπος που χαμήλωναν τα μάτια, μια κόπωση στα βλέφαρα που είχαν ξεβάψει. Μια εκκρεμότητα φιλιού στα σκαλοπάτια έξω απ’ την πόρτα τους, τη νύχτα, με τη λάμψη πέρα της έναστρης γαλήνης πούχει πάψει από καιρό στων Αθηνών τις συνοικίες να ιστορεί τους έρωτες πούχουν συνάψει λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Μήτε οι μισάνοιχτες ποδιές των εσπερίδων, τ’ άγουρα ξημερώματα κι οι παραινέσεις· στις ανθισμένες νερατζιές, οδός Ατθίδων, η Αλίνα αναλαμβάνεται («πόσο μ’ αρέσεις») σε κάποιο αέρα γαλλικό («θα με καλέσεις πάλι στη χώρα του φιλιού σου, στις αιθρίες;») κι επαληθεύονται σαν τρυφερές αιρέσεις λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Κάτι αόριστα οικείο που επιστρέφει τελεί τη μνήμη των ωρών και τη μορφή τους. Τώρα που ο κόσμος αποσύρθηκε κι εκτρέφει λαούς συμβόλων με κραυγές και παρακλήτους μόλις που ακούγεται στο βάθος η φωνή τους με ροδοδάφνες, συντριβάνια, συναυλίες, γιατί τα δάση που αντηχούν πήραν μαζί τους λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες. Ποιος θα δεχθεί τη λύπη τους, ποιος θα τη γράψει; Εσείς, Κυρία μου, σε τέτοιες Αρκαδίες, δε θα φοιτούσατε ποτέ· και θάχουν κλάψει λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια Λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Ευγένιος Αρανίτσης- Λάθη τεσσάρων εποχών

Χαρούλα Βερίγου: Δια πυρός και σιδήρου

periou.gr

Χαίρεται κανείς να το διαβάζει...ΕΔΩ

Δια πυρός και σιδήρου Ο ήλιος, ταγμένος στην ίδια θητεία είχε προβάλλει κατακόκκινος από τις απέναντι ακτές. Το είδωλο του γλιστρούσε μαλακά στη θάλασσα, ώρα που οι ...

Kadinelia - Traditional Bulgarian Song | Παραδοσιακό Βουλγαρικό

«Ήτανε μια φορά»: Μια μοναδική εκτέλεση και ενορχήστρωση

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - Romancero Gitano (Σοφία Μιχαηλίδου-Μαργαρίτα Ζορμπαλά) 1977

Στα Τέμπη θάφτηκε η αλήθεια ζωντανή

Μίξη Αντώνης Καράτζης - Στο χειρότερο σημείο - Official Music Video

Rebonds A by Iannis Xenakis

Iannis Xenakis _ "Jonchaies" for 109 musicians (1977)

Iannis Xenakis - Hibiki-Hana-Ma (1969-1970)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ | ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ | ΕΡΤ | 1987

Erotiko

Pandora Mou Ora

Θάνος Ανεστόπουλος- Απόσπασμα από συνέντευξη στον Φώτη Βαλλάτο.

 Πρόσωπα  · Ακολουθήστε

21 ώρ.  · 

Γεννήθηκα κοντά

στους παραποτάμους του Έβρου,

σε μια κλινική στην Αλεξανδρούπολη.

Οι γονείς μου

ήταν εσωτερικοί μετανάστες.

Από την Αθήνα ο πατέρας μου,

παιδί της εργατικής τάξης

και άνθρωπος του μόχθου,

και η μητέρα μου

μια εύθραυστη παρουσία,

που αντί για τ' όνειρό της

να σπουδάσει νομικά,

επέλεξε ν' ακολουθήσει

τον άντρα που ερωτεύτηκε

μέχρι την πινέζα του χάρτη.

Αυτό συνέβη τον Φλεβάρη του '67.

Μετά, μετακομίσαμε στο Περιστέρι,

στη Νέα Ζωή,

αν θυμάσαι έχουν γράψει

κι ένα τραγούδι οι Στέρεο Νόβα

για το λεωφορείο της περιοχής,

το ''Νέα Ζωή 705''.

Εκεί λάμβανες διαρκώς

την καθημερινή υπενθύμιση

πως οι γειτονιές χτίζονται

από τους εσωτερικούς πρόσφυγες,

δίνοντάς τους ονόματα

που μέσα τους είχαν κρύψει

τα μύχια όνειρά τους

και τις ελπίδες τους

για καινούργια ξεκινήματα.

Αλλοτριώθηκαν, βέβαια, μέσα

στα χρόνια αρκετοί από αυτούς,

μη μπορώντας να διακρίνουν και

να ταυτίσουν τη δικιά τους ιστορία

με των σημερινών προσφύγων

την άθλια μοίρα.

Το σπίτι που μεγάλωσα

ήταν ένα τριώροφο και,

εκτός από την οικογένειά μου,

ζούσαν

το ζευγάρι των παππούδων μου

καθώς και δύο άλλες οικογένειες.

Θυμάμαι όταν έγινε

η επιστράτευση για την Κύπρο,

τις γυναίκες να φιλάνε

κλαίγοντας τους άντρες τους

κι εγώ να μην καταλαβαίνω πολλά,

ν' αποτραβιέμαι στο δωμάτιό μου

και να κρύβομαι

κάτω από το κρεβατάκι μου,

τρέμοντας και νιώθοντας

έναν ανεπαίσθητο φόβο.

Άλλη μια έντονη ανάμνηση

ήταν στην ηλικία των δέκα ετών.

Ήμουν στο μπαλκόνι τού

πρώτου ορόφου με θέα το δρόμο.

Εμένα δε με ξύπναγαν κάθε πρωί

φωνές πουλιών ή η βοή

κάποιας φασαριόζικης λεωφόρου,

αλλά ο ήχος από την κορδέλα

του διπλανού ξυλουργείου,

που έπαιρνε μπρος

και δούλευε χωρίς αγκομαχητά

μέχρι αργά το μεσημέρι,

κερνώντας τη γειτονιά

με τη μυρωδιά απ' το πριονίδι.

Μετά από πολλά χρόνια,

το ξυλουργείο έγινε το προβάδικο

των Διάφανων Κρίνων.

Εκείνο το πρωινό, το παλικάρι

που δούλευε στην κορδέλα,

ένας ψηλός, ξερακιανός νέος,

με πολύ μακριά μαλλιά

που πάντα τα κοίταζα με δέος,

πετάχτηκε έξω από το υπόγειο

ξυλουργείο, ουρλιάζοντας και

κρατώντας το αριστερό του χέρι,

βάφοντας το δρόμο

με το πιο κόκκινο χρώμα που είχα

δει, μέχρι τότε, στη λίγη ζωή μου.

Δεν ξεχνώ τις λέξεις που φώναζε:

''Η κιθάρα μου!..

Θεέ μου, η κιθάρα μου!!...''

Μετά έμαθα πως

όλη του η ζωή ήταν η κιθάρα του

και πως είχε χάσει τέσσερα δάχτυλα.

Για έναν περίεργο λόγο

ηρωοποιούσα από παιδί, αυτούς

που στο τέλος της ιστορίας έχαναν,

ή έμεναν μόνοι και συνέχιζαν

το μοναχικό τους δρόμο προς τον

κόκκινο ορίζοντα, πάνω στο άλογο.

Αλλά σίγουρα ο παιδικός μου ήρωας

ήταν ένας, και δεν ήταν φανταστικός.

Τον έλεγαν Θέμη και ήταν

ένας παράξενος, μαγικός τύπος.

Μάζευε τα παιδιά της γειτονιάς,

τα ταξίδευε με τις ιστορίες του

και τα μάγευε

με τα ταχυδακτυλουργικά του.

Ήρωάς μου έγινε την ημέρα που

απελευθέρωσε όλα τα αδέσποτα,

σαλτάροντας

στο φορτηγάκι του μπόγια,

και όταν ξάπλωσε

μπροστά από την μπουλντόζα

που είχε έρθει για να ξεκινήσει

τις εργασίες μετατροπής τής

τοπικής μας αλάνας, σε πολυκατοικία.

Ο Θέμης, ο ήρωάς μας, πέθανε,

απ' ότι έμαθα πρόσφατα, από καρκίνο.

Πεθαίνουν και οι ήρωες, σκέφτηκα...

Θάνος Ανεστόπουλος

Σαν σήμερα, το 1967, γεννήθηκε.

..................................................................

Πηγή: lifo. gr

«Νίκος Γκάτσος- Οδυσσέας Ελύτης: Μια συγκριτολογική προσέγγιση» [Α΄ΜΕΡΟΣ] (γράφει ο Σταύρος Καρτσωνάκης)

[...] Η γνωριμία των δύο ποιητών ήδη από τον Οκτώβριο του 1936, η ίδρυση από κοινού το 1938 του ιστορικού φιλολογικού Λουμίδη, οι αδιάκοπες συζητήσεις και συναντήσεις τους τα χρόνια της Κατοχής, η συγγραφή και έκδοση των πρώτων ποιημάτων του Ελύτη, καθώς και η δημιουργία της Αμοργού, όλα αυτά, και πολύ περισσότερα, σε επίπεδο προσωπικό ή κοινών διαβασμάτων, στοιχεία που επιβεβαιώνονται από όλους όσους τους γνώρισαν τότε, οπωσδήποτε υποδηλώνουν μια κοινή αισθητική και ιδεολογία που διαμορφώνεται σε μεγάλο μέρος τότε. Αν προσθέσουμε σ’ αυτά την ταυτόχρονη ανακάλυψη και σύμπλευση με την υπερρεαλιστική ιδεολογία, τους μοντερνιστές ξένους συγγραφείς και ποιητές που προηγήθηκαν και επηρεάζουν καταλυτικά τότε όλους της γενιάς, παράλληλα με την επαναδιαπραγμάτευση της ελληνικής παράδοσης που επιχειρείται, έχουμε μια σε μεγάλο μέρος ταυτόσημη αφετηρία έμπνευσης και αναφορών που αποτυπώνεται σε όλο το έργο Ελύτη και Γκάτσου, όσο διαφορετικές κι αν κατέληξαν οι πορείες τους. Υπάρχουν, συνεπώς, πολλές ομοιότητες και προφανώς πιο πολλές διαφορές. Θα επικεντρωθούμε, εδώ, στις πρώτες, και συγκεκριμένα στα μελοποιημένα ποιήματα Ελύτη και Γκάτσου, ώστε να υπάρχει ένα οριοθετημένο πεδίο μελέτης.

Αν αποδεσμευόμαστε από τα τραγούδια και εξετάζαμε ολόκληρο το έργο, οι δυσκολίες θα ήταν μεγαλύτερες, αφού αρκετές από τις λέξεις, μοτίβα, ή θέματα με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ, στην περίπτωση του Γκάτσου προϋπήρξαν στην Αμοργό, οπότε σε ένα καθαρά χρονολογικό επίπεδο υπάρχουν στη φαρέτρα του ποιητή ήδη πριν από το 1943. Θα ήταν επιπόλαιο να ισχυριστούμε ότι προηγήθηκε του Ελύτη (ο οποίος την ίδια χρονιά κυκλοφορεί τον Ήλιο τον πρώτο). Ο Ελύτης πάντως (αλλά και ο Σεφέρης) στα δοκιμιακά του κείμενα σαφώς ξεχωρίζει το Γκάτσο για τη διορατικότητα και πνευματικότητα του. Όμως μια τέτοια είδους βαθιά πνευματική επικοινωνία δεν μπορεί παρά να είναι αμφίδρομη, και ασφαλώς μπορούμε τα επόμενα χρόνια να υποθέσουμε (αλλά και να αναγνωρίσουμε) πως π.χ. ένα έργο όπως το Άξιον Εστί (και όχι μόνον) μοιραία θα αφομοιωθεί δημιουργικά από το Γκάτσο και στίχοι του ενός θα συγγενέψουν με στίχους του άλλου. Θα δούμε ενδεικτικές τέτοιες περιπτώσεις παρακάτω. Ας κρατήσουμε στην παρούσα φάση την τελευταία πρόταση από το κείμενο Σκοποί στο ένα δάχτυλο για τον Νίκο Γκάτσο του Ελύτη που συνοψίζει την κοινή πορεία, αισθητική, και ίσως την ωρίμανση και τομή που ήταν και για τους δύο η κατοχή και, κυρίως ο εμφύλιος. Κι ακόμη τη λέξη-κλειδί «μελωδίες» που συνειρμικά μπορεί να μας οδηγήσει στα τραγούδια, που εξετάζουμε εδώ:

«Με τον Νίκο Γκάτσο συνδέθηκα και συμπορεύτηκα, επειδή κι εκείνος, πίσω από τα χαμόγελα και τις μελωδίες, είχε ακούσει τη φωνή που κηρύττει και στις παραμονές του θανάτου και πάνω από τις καταιγίδες.» [...]

Εσύ, στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΑΡΕΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

Μιξη - Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ. G.Seferis -C.Tsiantis

Μιξη - Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ.

Ηλία Δ Παπακωνσταντίνου «90 Χρόνια από τις Δελφικές εορτές»

Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος: Καλή σου νύχτα κυρ Αλέξανδρε (ταινία)

ΑΡΕΤΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ/ΘΕΛΜΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ – Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

Δ.Παπαδημητρίου, W.H.Auden Το Σπήλαιο της Αντιύλης (Γ.Φλωράκης, Π.Παπαιω...

Ηλίας Λιούγκος - Μοναξιά Διπλή (Β'Μελοποίηση) | Official Audio Video

Μπάμπης Τσέρτος - Με Τα Φτερά Στην Πλάτη (Official Lyric Video)

Γιάννης Λεκόπουλος, Σώμα μου (HQ Official Audio Video)

Γιάννης Λεκόπουλος, Νύχτα Σκοτεινή (HQ Official Audio Video)

Νύχτα σκοτεινή Όνειρα σκιές, Όνειρα σκιές πέφτουνε στη γη Γιατί αργεί γιατί αργεί, αργεί να ξημερώσει.Αργεί... Σώμα ερημικό φεγγάρι μου χλωμό δεν σου χάρισε η ζωή Ούτε το χάδι, ούτε το φιλί. Και όλα όσα μέσα μου, ήταν ακριβά λόγια και στιγμές και κάτι ανθρωπινά Και όλα όσα μέσα μου, ήταν ακριβά πάντα θα τα έκρυβα, μη βγουν αληθινά. Νύχτα σκοτεινή άνεμος σκορπά άνεμος σκορπά κάθε μας στιγμή Γιατί Εδώ, γιατί Εδώ Εδώ το λίγο δεν αρκεί. Εδώ...

Agrypnia

Mikro Nyhterino

Topos Agrafos

Katerina Fotinaki ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Ετσι κοιμάται ολόγυμνη - Katerina Fotinaki - Stamos Semsis

Αρχαία Ασίνη

Μάρθα Mεναχέμ - Το τοπίο - ποίηση: Μήτσος Παπανικολάου

Βασίλης Κούρτης - «Nous n’osons plus chanter les roses» Κ.Π. Καβάφης - Μ...

Σ΄ακτή βυζαντινή - Μάριος Φραγκούλης (Μάρθα Μεναχέμ | Μαρίνος Ε. Καρβελάς)

Σ΄ ΑΚΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ Στην άγρια νύχτα ξαγρυπνούσα, περπάταγα σ' ακτή βυζαντινή κι αυτά τ' απόκρυφά μου που κρατούσα τα άφησα να φύγουν κι ας πενθούσα- σε θύμηση σκληρή αλλοτινή- επάνω σε σχοινί ακροβατούσα. Τη μοίρα μου τη σκίασαν τα άστρα κι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, αλώθηκε σε γκρεμισμένα κάστρα και στη γυαλάδα μιας γενιάς την πάστρα- σε μεταπράτες μάγους παζαριού- σαν φορεσιά στου χρόνου την κρεμάστρα. Με τη φωτιά και την αθανασία να πλάσει μια καρδιά θέλει καιρό, με λέξεις που δεν έχουν ερμηνεία σαν των πουλιών κρυμμένα πανδοχεία- επάνω στου ανέμου το φτερό- και θεϊκή να κλέψει μαρτυρία.

Άνθη της πέτρας Πανδής - Μαυρουδής - Θεοδωράκης - Σεφέρης - Pandis-Mav...

Ζωή Δικταίου: Χάνω απ’ το λίγο, το πολύ

 

4 λ.  · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

atexnos.com

Ζωή Δικταίου: Χάνω απ’ το λίγο, το πολύ

Εκείνο που δε λέγεται, είναι αυτό που λέει, κι εκείνο που δε φαίνεται,

It's time to unleash our emotions (piano version)

ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ.

Ena Tragoudi Alliotiko (Remastered)

"Zorba the Greek" ShakallisDance2019/Just Dance

" AΔΕΛΦΙΑ ΔΙΔΥΜΑ " ΘΕΛΜΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Στο ποτάμι

Σαν αγρίμι - Μαρίνος Καρβελάς

Eλύτης Οδυσσέας ~ Φως και πάλι Φως η Ψυχή που Μάχεται

Θα χαθώ στο πλήθος - Μαρίνος Καρβελάς

Σ΄ακτή βυζαντινή - Μάριος Φραγκούλης (Μάρθα Μεναχέμ | Μαρίνος Ε. Καρβελάς)

Gezi - Γιαβρί [Ζωντανή Ηχογράφηση]

24 Μικρές Προσευχές (Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου)

Που'ναι τα χρόνια - Διονύσης Σαββόπουλος & Χορωδίες Αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστ...

Γιώργος Βούκανος - Άντα Αθανασοπούλου Η Kυρά της θάλασσας - Εφη Παναγοπο...

Μίκης Θεοδωράκης ΕΝΩΘΕΙΤΕ

"Zorba the Greek" ShakallisDance2019/Just Dance

Η σοπράνο Άντα Αθανασοπούλου στο Νόστος - Μπουένος Άιρες

Πηνελόπη Αναστασοπούλου - Δικαίωση ζητάω μαμά

Σοφία Ανδριανού - Γιατί ποτίζω τα αγκάθια [Lyric Video 2021]

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα

Ορφέας Περίδης - Χαμένες Ηλικίες

Ερωτικό Πρελούδιο (Ορχηστρικό) | Erotiko Preloudio (Instrumental)

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα

Πέφτει μια βροχή-Παράπονο , Μαχαίρας-Ραφαήλ-Μάκρας-Πλαγιανάκος

Sikwse me pshla - Giorgos & Kostas Makras

Αρμενιστης-Γιωργος Μάκρας& Κωστας Μάκρας.Στίχοι Δημητρης Βλάχος

" 

Τριγυρνάς στις αρχαίες γραφές
Σαν σκυλί που μυρίζει κυνήγι
Ίχνη νήματα λέξεις σοφές
Κι η ψυχούλα σου νάτην ανοίγει
Κι η ψυχούλα σου νάτην ανοίγει

Τα φτερά σου σε πάνε ψηλά
Σε κορφές που το χιόνι σκεπάζει
Με τα ψέματα κάνεις τροχιές
Που ο χρόνος για σένα χαράζει
Που ο χρόνος για σένα χαράζει

Αρμενιστή
Αρμενιστή
Το καράβι σου μην το τσακίσεις
Τροπικές σε καλούν αγκαλιές
Στο παράπονο μην τις αφήσεις

Αρμενιστή
Αρμενιστή
Τον εξάντα σου τώρα να σπάσεις
Ό, τι ζεις είν' αυτό που θαρρώ
Το ταξίδι σε κάνει να πιάσεις

Δώσε μια δώσε δυο έλα εδώ
Που το παν είναι ένα και φέγγει
Στους μαστόρους της μοίρας θα πω
Να σε πάνε στου κόσμου τη στέγη
Να σε πάνε στου κόσμου τη στέγη

Αρμενιστή
Αρμενιστή
Το καράβι σου μην το τσακίσεις
Τροπικές σε καλούν αγκαλιές
Στο παράπονο μην τις αφήσεις

Αρμενιστή
Αρμενιστή
Τον εξάντα σου τώρα να σπάσεις
Ό, τι ζεις είν' αυτό που θαρρώ
Το ταξίδι σε κάνει να πιάσεις

Χριστίνα Λάμπρου - Γιώργος Μάκρας - Ανοιξε γιατί δεν αντέχω

Γιώργος Μάκρας - Ιππότης κι εραστής

Βροχή και σήμερα _ Δ.ΓΑΛΑΝΗ

Κοίτα με στα μάτια - Δήμητρα Γαλάνη

Λαβύρινθος

George Harrison & Bob Dylan - Yesterday (1970)

verse

Yesterday, all my troubles seemed so far away

Now it looks as though they′re here to stay

Oh, I believe in yesterday

Suddenly, I'm not half the man I used to be

There′s a shadow hanging over me.

Oh, I yesterday came suddenly

pre-chorus

Why she had to go I don't know she wouldn't say

I said something wrong, now I long for yesterday

chorus

Yesterday, love was such an easy game to play

Now I need a place to hide away

Oh, I believe in yesterday

pre-chorus

Why she had to go I don′t know she wouldn′t say

I said something wrong, now I long for yesterday

chorus

Yesterday, love was such an easy game to play

Now I need a place to hide away

Oh, I believe in yesterday

Mm mm mm mm mm mm mm

Writer(s): Paul Mccartney, John Lennon