ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

Θυμήσου το Σεπτέμβρη - Έλλη Λαμπέτη

Τρίτη 16 Ιουνίου 2020

Pyx Lax - Epapses Agaph Na Thimizeis

Ο καφές σου έχει κρυώσει

και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή

γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Στίχοι για το τραγούδι Επαψες αγάπη να θυμίζεις Πυξ Λαξ του έτους 1998 σε στίχους Βλαχοπούλου Όλγα, Παπαγεωργίου Νίκος, Πλιάτσικας Φίλιππος και σύνθεση Πλιάτσικας Φίλιππος από το album STILBI.

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020

ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΗΛΙΕ ΜΟΥ - ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020

Mikis Theodorakis: Vienen Los Pajaros - M. Farantouri (CANTO GENERAL)

Τρίτη 2 Ιουνίου 2020

Bob Dylan ‐ Gates of Eden (Live at Hollywood Bowl 1965)

Of war and peace the truth just twists

Its curfew gull just glides

Upon four-legged forest clouds

The cowboy angel rides

With his candle lit into the sun

Though its glow is waxed in black

All except when 'neath the trees of Eden

The lamppost stands with folded arms

Its iron claws attached

To curbs 'neath holes where babies wail

Though it shadows metal badge

All and all can only fall

With a crashing but meaningless blow

No sound ever comes from the Gates of Eden

The savage soldier sticks his head in sand

And then complains

Unto the shoeless hunter who's gone deaf

But still remains

Upon the beach where hound dogs bay

At ships with tattooed sails

Heading for the Gates of Eden

With a time-rusted compass blade

Aladdin and his lamp

Sits with Utopian hermit monks

Side saddle on the Golden Calf

And on their promises of paradise

You will not hear a laugh

All except inside the Gates of Eden

Relationships of ownership

They whisper in the wings

To those condemned to act accordingly

And wait for succeeding kings

And I try to harmonize with songs

The lonesome sparrow sings

There are no kings inside the Gates of Eden

The motorcycle black Madonna

Two-wheeled gypsy queen

And her silver-studded phantom cause

The gray flannel dwarf to scream

As he weeps to wicked birds of prey

Who pick up on his bread crumb sins

And there are no sins inside the Gates of Eden

The kingdoms of experience

In the precious wind they rot

While paupers change possessions

Each one wishing for what the other has got

And the princess and the prince

Discuss what's real and what is not

It doesn't matter inside the Gates of Eden

The foreign sun, it squints upon

A bed that is never mine

As friends and other strangers

From their fates try to resign

Leaving men wholly, totally free

To do anything they wish to do but die

And there are no trials inside the Gates of Eden

At dawn my lover comes to me

And tells me of her dreams

With no attempts to shovel the glimpse

Into the ditch of what each one means

At times I think there are no words

But these to tell what's true

And there are no truths outside the Gates of Eden

Κυριακή 31 Μαΐου 2020

Σάββατο 30 Μαΐου 2020

Νάμα - Μια κυριακή | Nama - Mia kyriaki - Official Video Clip

Ο καραγκιόζης - Σαββόπουλος Διονύσης

Παρασκευή 29 Μαΐου 2020

Για να'ρθουν, στιχοι Κ.Π. Καβάφη

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Σταμάτης Σπανουδάκης - Δρόμος Βυζαντινός | Official Audio Release

Τρίτη 26 Μαΐου 2020

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ: ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

Κυριακή 24 Μαΐου 2020

Γιώργος Καλογήρου ("Roadtrip" - ΡΙΚ 1 - 9/2/2019)

Γιώργος Καλογήρου - Η νεράιδα και το δέντρο

Μουσική: Γιώργος Καλογήρου

Στίχοι: Μάνος Ορφανουδάκης
Ερμηνεία: Γιώργος Καλογήρου

Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
στη νεράιδα με το ξωτικό

Μπρος στην Ακρόπολη, στον ίσκιο μίας μάντρας
κάποτε θάφτηκε μονάχος ένας άντρας
για μια νεράιδα που είχε αγαπήσει
όμως δεν μπόρεσε στον κόσμο να κρατήσει.

Λένε πως έσκυψε τα χείλη της να νιώσει
τον ουρανό, για μια στιγμή, να τον κλειδώσει.
Τα είπαν όλα και την έκλεψε το κρύο
μ’ ένα φιλί, το «σ’ αγαπώ» και το «αντίο».

Ό,τι αγάπησε του έσβησε στα χέρια
κι ο νους του ψήλωσε δυο πήχες προς τ’ αστέρια.
Έβγαλε φύλλα και κλαδιά, έγινε δέντρο
πήγε και ρίζωσε βαθιά, στης γης το κέντρο.

Τις νύχτες βγάζει τα τσιμέντα απ’ τ’ αφτιά του
και το φεγγάρι κατεβάζει στα κλαριά του
για τη νεράιδα να μάθει το ρωτάει
αν τη συνάντησε στα μέρη που γυρνάει.

Μα το φεγγάρι απαντάει λυπημένο
μ’ ένα τραγούδι από εκείνη χαρισμένο.
Στα λόγια λέει: «Να μην κλαις για μένα φως μου
σε περιμένω στη συντέλεια του κόσμου».