Τ.Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ, Τα φίδια

***
Οι πλούσιες των παραποταμίων των λιβαδιών φυτείες
μολύνονται από τα φαρμακερά, τα αισχρά τα φίδια:
τα ωραία καλάμια, θρυλικά της δροσιάς των οχτών τα στολίδια,
χάμου, των πλατανιών τα πηχτά φύλλα, — εστίες
όλα γινήκανε στις όχεντρες, που είναι Αμαρτίες
παλιές, βαρειές, τιμωρημένες:  — «Σεις την ίδια
τη Γη, που σας εγέννα, να την τρώτε! Και τις θείες
εκστάσεις τ’ ουρανού να στερηθείτε, ω αισχρά φίδια!»
είπεν ο Θεός.
                            — Μα κι’ από σένα, ω Γόητα, κι’ απ’ το κορμί σου
το αγαλματένιο, Έφηβε μάγε, το μουντό σαν γάλα,
με τις απόπνοιες μόσχου αγνού βουνίσιου,
κι’ από τα μάτια σου τα ερωτικά και τα μεγάλα,
κι’ από τα μελιστάλαχτα τα χείλια,
πετιέται βάρβαρη όχεντρα και με δαγκώνει, η Ζήλεια.

Πηγή:
Εκλογή Β´, 1962

Εικονογράφηση:
Θοδωρής Δασκαλάκης, Roter Morgen, 2009

Πηγή. Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ | Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ

http://pampalaionero.wordpress.com.κντ.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (ΦΩΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ) ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΕΛΛΑΣ ΤΕΡΓΙΑΚΗ

DIALOGOS ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ: ΦΙΛΟΘΕΗ ΚΟΛΙΤΣΗ

http://fk-thess.blogspot.gr/2010_05_01_archive.html.

http://www.fokionos-records.gr/index.php?option=com_virtuemart&page=shop.browse&category_id=106&keyword=&manufacturer_id=0&Itemid=37&orderby=product_name&limitstart=485&vmcchk=1&Itemid=37

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ Γ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Το Χτύπημα και ο Θάνατος - Μάνος Κατράκης

Ποίηση: Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Γκάτσος
Διεύθυνση ορχήστρας: Σταύρος Ξαρχάκος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Αφήγηση: Μάνος Κατράκης
Ερμηνεία: Κώστας Πασχάλης
Δίσκος: Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας (1969)

Το ποίημα γράφτηκε από το Λόρκα το 1934, με αφορμή το θάνατο του καλύτερου του φίλου, Ignacio Sanchez Mejias σε ταυρομαχία.

Πέντε η ώρα που βραδιάζει
πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει
φέρνει έν΄ αγόρι το νεκροσέντονο
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Έτοιμος κι ο κουβάς με τον ασβέστη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Θάνατος τ΄ άλλα, θάνατος μονάχα
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Ψηλά παίρνει ο αγέρας τα βαμπάκια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Το οξείδιο σπέρνει κρύσταλλο και νίκελ
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Παλεύει η περιστέρα με το αγρίμι
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Κι η σάρκα μ΄ ένα κέρατο θλιμμένο
πέντε η ώρα που βραδιάζει.

Χορδή τυμπάνου αρχίζει να χτυπά
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Αρσενικού καμπάνες κι ο καπνός
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Βουβοί συντρόφοι στ΄ άχαρα σοκάκια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Του ταύρου η καρδιά μονάχα ολόρθη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Όταν ο ιδρώτας χιόνι αργά γινόταν
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Όταν η αρένα γέμισε με ιώδιο
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Τ΄ αυγά του στην πληγή άφησε ο θάνατος
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε η ώρα που βραδιάζει,
πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει.

Μια κάσα από καρούλια το κρεβάτι
πέντε η ώρα που βριαδιάζει.
Σουραύλια ηχούν και κόκαλα στ' αυτί του
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Στο μέτωπό του ο ταύρος μουγκανίζει
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Η κάμαρα ιριδίζει από αγωνία
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Από μακριά σιμώνει κι όλα η σήψη
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Σάλπιγγα κρίνου στον χλοερό βουβώνα
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Οι πληγές του εκαίγανε σαν ήλιοι
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Και το πλήθος να σπάει τα παραθύρια
πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Πέντε η ώρα που βραδιάζει.
Αχ! Τι φριχτά στις πέντε που βραδιάζει.
Ήτανε πέντε σ΄ όλα τα ρολόγια,
ήτανε πέντε κι έπεφτε το βράδυ.

Δε θέλω να το βλέπω!

Πες στο φεγγάρι να φανεί
γιατί δε θέλω πια να βλέπω
το αίμα του Ιγνάθιο μες στην αρένα.

Δε θέλω να το βλέπω!

Αχνό φεγγάρι απ΄ άκρη σ΄ άκρη,
άτι από σύννεφα γαλήνια
και η σταχτιά του ονείρου αρένα
με τις ιτιές γύρω γύρω.

Δε θέλω να το βλέπω!

Η θύμησή μου καίγεται!
Μηνύστε το στα γιασεμιά
με την αέρινη ασπράδα.

Δε θέλω να το βλέπω!

RADIO-THEATRE

http://radio-theatre.blogspot.gr/2010/10/blog-post_5711.html

Άρθρα της κατηγορίας: Ποιήματα

http://www.korifogrami.gr/category/poiimata/

Ποίηση: Πληγές Αγάπης

Ποίηση: Πληγές Αγάπης: Δέσποινα Σπανού : Πληγές Αγάπης Δημοσιεύτηκε σε Βιβλίο Ετικέτες: αγάπη , Δέσποινα Σπανού , πληγή ...

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Παρασκήνιο - ΣΕΦΕΡΗΣ, ΕΛΥΤΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/kwstas_barnalhs_proskynhths.htm.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ- ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ (Ε)

Ε’

Ποιος άκουσε καταμεσήμερα

το σύρσιμο του μαχαιριού στην ακονόπετρα;

Ποιος καβαλάρης ήρθε

με το προσάναμμα και το δαυλό;

Καθένας νίβει τα χέρια του

και τα δροσίζει.

Και ποιος ξεκοίλιασε

τη γυναίκα το βρέφος και το σπίτι;

Ένοχος δεν υπάρχει, καπνός.

Ποιος έφυγε

χτυπώντας πέταλα στις πλάκες;

Κατάργησαν τα μάτια τους· τυφλοί.

Μάρτυρες δεν υπάρχουν πια, για τίποτε.

Γ.Σεφέρης- Θερινό Ηλιοστάσι (Θ)

Martin Heidegger (1927) The Basic Problems of Phenomenology

http://www.marxists.org/reference/subject/philosophy/works/ge/heidegge.htm.

ΕΑΛΩ- Αλήθειας τέλεση... Προ των Πυλών της Ψυχής σας

ΕΑΛΩ-ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ (ENGLISH SUBTITLES)

Στιχουργός : ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΑΓΓΑΝΑΣ 
Ερμηνευτής : ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΝΤΟΥΡΟΣ


ΕΑΛΩ 

Δόλια τα λόγια σας που με στηρίζουνε
Εκ των βαθέων μου με εξοργίζουν(ε)

Λέτε πως νοιάζεστε για αυτά τα χώματα
Μα τα μολύνετε με παραπτώματα 

Από τα δώρα σας κόρες μαγεύονται
Μετρούν το σώμα τους και εκπορνεύονται

Την ιστορία μου στυγνά βιάζεται
Με ποιο δικαίωμα εξουσιάζετε

Εάλω η χώρα μου χαλάσματα 
ηγέτες άθλιοι προδώσαν τα περάσματα 
Γέρο μου βγάλαν στο σφυρί το γιαταγάνι σου
Γιατί γι' αυτούς η λευτεριά ήταν η πλάνη σου

Τα αποβράσματα ανθρώπους χρίζετε
Και τους περήφανους τους αφορίζετε

Στους δρόμους σέρνονται δύστυχα σώματα
Επαίτες κι' άστεγοι δίχως ονόματα

Η γη μου φλέγεται , χωριά ρημάζουνε 
Και τόσα δάκρυα δεν σας τρομάζουνε

Σκόνη τα όνειρα όσων σας θέλησαν
Ντροπή στις μάνες σας εσάς που γέννησαν

Εάλω η χώρα μου χαλάσματα
ηγέτες άθλιοι προδώσαν τα περάσματα
Γέρο μου βγάλαν στο σφυρί το γιαταγάνι σου 
Γιατί γι' αυτούς η λευτεριά ήταν η πλάνη σου (2επ.)



ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΑΓΓΑΝΑΣ

FACEBOOK ψαγμένες κουβέντες 
http://www.facebook.com/pages/%CE%95%...
Blogspot:
http://magganas-libra.blogspot.com/

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΝΤΟΥΡΟΣ

FACEBOOK
http://www.facebook.com/profile.php?i...

ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΕΛΥΤΗΣ- ΕΞΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (1960)

http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2011/11/www.24grammata.com-e3i-kai-mia-typseis-gia-ton-oyrano-elutis.pdf.

Γιάννης Ρίτσος – Ο Ύστατος Οβολός

Γιάννης Ρίτσος – Ο Ύστατος Οβολός

“Δύσκολες ώρες, στον τόπο μας.
Κι αυτός ο περήφανος,
γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος,
αφέθηκε να τον βοηθήσουν·
εγγράψαν υποθήκες πάνω του·
πήραν δικαιώματα·αξιώνουν·
μιλάνε για λογαριασμό του·
του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα·
τον ελεούν· 
τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα ξέχειλα, χαλαρωμένα·
του σφίγγουν μ’ ένα καραβάσκοινο τη μέση.
Εκείνος,
μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάει
μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει (ως και την ώρα
του ύπνου)
σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του, ( μόνο τώρα βιος του)
γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο, το θάνατό του.”

Δ.Ι.Αντωνίου

https://poihtikhalitheia.wordpress.com/tag/%CE%B4-%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85/

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1939)

Οι Κακοί Έμποροι

Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
(κι η ψυχή μας
είταν το ύφασμα που δεν τ’ αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πηγή και τα ρούπια είταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμις ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
-πιάνουν στη γη μας λίγο τόπο τα πολύτιμα-.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησε μας· δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας·
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!

Εκδ. Ερμής
Αθήνα 1998
Σελ. 40

Γιάννης Ρίτσος- Τα ραβδιά των τυφλών (1959, θεατρικό)

http://totheatro.blogspot.gr/2013/11/ta-ravdia-ton-tyflon-ritsos.html

ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (1978)

.ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ.