Share

Δευτέρα 8 Απριλίου 2024

Ηέλτιος- 'Εχρονη ύπαρξη

 Ω έγχρονη ύπαρξη,

από ανέσπερο φως σημαδεμένη που

γέρνεις πληγωμένη στ’ ασφοδίλια,

στους χάρτες δε χωράς και στις συντεταγμένες μας˙

το πρόσωπό σου η αλήθεια

η χάρη κι η ομορφιά

ακέραιη,

τότε που ελευθερώνεσαι

απ΄τον μικρόψυχο καιρό

και τη στολή πετάς του εμπολέμου.

8 Απριλίου 2015



Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

30 Ποιητές τοποθετούνται για την Ποίηση

 Dimitrios GogasΟι Ποιητές που Αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου

Όλες οι αντιδράσεις:
Costas Tsiantis

Ηλίας Πετρόπουλος - Περιθώριο | Official Audio Video

Κώστας Νικολόπουλος: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ #nikolopouloskostasorchestralm...

Κώστας Νικολόπουλος: Pure sensations - Παρθένες αισθήσεις #Relaxing

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024

Ζωή Δικταίου, Σε ψευδώνυμη επαγγελία χαμόγελα, αγκαλιές (Μονόλογος σ’ έναν ποιητή)

 https://tokoskino.me/.../%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B4%CE.../...

Ζωή Δικταίου, Σε ψευδώνυμη επαγγελία χαμόγελα, αγκαλιές (Μονόλογος σ’ έναν ποιητή)
TOKOSKINO.ME
Ζωή Δικταίου, Σε ψευδώνυμη επαγγελία χαμόγελα, αγκαλιές (Μονόλογος σ’ έναν ποιητή)
Henri Martin Le Poete Μισές λέξεις, να τις ακούς, όταν σκοτεινιάζει,  εκεί στις μισές λέξεις κρύβονται οι αλήθειες ολόκληρες  πίσω από τα σφιγμένα δόντια, στο θρόισμα των φύλ....

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2024 ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ | IANOS

Ηέλτιος- Αντίσταση

 

Όλα θα σβήσουν

και τούτα τα λόγια θα χαθούν

και δε θα μείνει τίποτα να λέει

πως  κάποτε υπήρξαμε.


Όχι δε θα  προστρέξω στα τείχη της Ιεριχούς

πικρώς για να κλαύσω.


Σε σέλας κυανό  δίπλα στην Άρκτο στολή θ' αλλάξω

και στ' αγνάντιο  θα βγω να σε δω

στο μπαλκόνι που κάθεσαι κι' ακούς  μεσάνυχτα τ' αηδόνι

καθώς κελαηδεί πάνω στην παλιά μουριά,

με φωνή νωρίτερη του κόσμου ετούτου και φθόγγους

πιο αρχέγονους απ΄την πατημασιά του Κύκλωπα

με ανάστημα ψυχής ψηλά στα σύννεφα, πιο ψηλά απ' το

νάρκισσο τούτο πέρασμα,

κοντά στο αιέν που σ΄ είδα πρώτη φορά 

κι ένοιωσα όλες τις δυνάμεις νάρχονται σε συνέργεια

την ύλη να πλάσω

και στο φως του προσώπου σου

τον αρχαίο να θεμελιώσω ναό και

τη βυζαντινή εκκλησιά να χτίσω 

στην εμπασιά του Ωρίωνα


Μπαίνεις στον κόσμο και πάνω απ΄το ξέσκεπο  καλύβι

ανάβουν οι πολυέλεοι τ' ουρανού

κι απλώνονται στ' ακρογιάλια τα πέπλα των μυστηρίων σου

και στο στόμα η κερήθρα των ηδονών,

την ώρα που παίζει τ' άστρο στο λαιμό σου 

κι «εκείνο τ' αστέρι το λαμπρό» στο ραδιόφωνο

μαζί με όλα τα έγχορδα της αφής σου.

19/5/21