Share

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

Ορχήστρα Smyrna - Ανάθεμα τον αίτιο (Anathema ton aitio)


Ανάθεμα τον αίτιο Κι ας το `χει αμαρτία ×(2) Να χωριστούμε αγάπη μου Χωρίς καμιά αιτία ×(2) Συ μπαξές κι εγω φυντάνι Να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει Αγάπα με πουλάκι μου Όπως μ’ αγαπάς πρώτα ×(2) Τα ξένα λόγια μην ακούς Μον’ την καρδιά μου ρώτα ×(2) Σάλτα κι άρπα με απ’ το κύμα μην πνιγώ κι έχεις το κρίμα Χελιδονάκι θα γίνω να πέσω στην αυλή σου ×(2) Να κάνω πως επέθανα  Για να γενώ δική σου ×(2) Κλαίει η καρδιά μ’ και δε μερώνει Σαν της ερημιάς τ’ αηδόνι Θα το χω το παράπονο σε όλη τη ζωή μου ×(2) Όταν σε συλλογίζομαι θα τρέμει το κορμί μου ×(2) Συ μπαξές κι εγω φυντάνι Να σ’ απαρνηθώ δεν κάνει

Δευτέρα 24 Απριλίου 2023

Εν λευκώ - Νατάσα Μποφίλιου


Στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος Μουσική:Θέμης Καραμουρατίδης

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο

Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου

Και το μετά απ' το μετά γνωρίζω

Αν είχα θάρρος για να πω το έλα

Τώρα δε θα' χα τη φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη τρέλα

Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο

Σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου

Κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο

Που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη

Και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει

Να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει

Ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει

Τίποτα σημαντικό

Ζω μονάχα εν λευκώ

Τιποτα σημαντικό

Ζω μονάχα εν λευκώ

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

Καλά τα λεν' οι έγχρωμοι μου φίλοι

Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου

Κι ότι αργεί απάντηση να στείλει

Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος

Τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος

Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε

Κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις

Κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε

Πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει

Κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος

Και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση

Πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα

Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο

Κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα

Εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω

Μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα

Του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω

Με μια ελπίδα να' ναι σαν κι εμένα

Τίποτα σημαντικό

Ζω μονάχα εν λευκώ


Ερωτευόμαστε ξανά- Σοφία Μανουσάκη

Δεν κλαίω γι' αυτά που μου 'χεις πάρει - Αντώνης Καλογιάννης

Πέμπτη 20 Απριλίου 2023

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ

 Costas Tsiantis

20 Απριλίου 2015 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Δημόσια
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
(στίχοι για ένα τραγούδι)
Δρόμο βαδίζω σκοτεινό
νυχτιά χωρίς φεγγάρι
και δε γνωρίζω που με πάει
του έρωτα το σημάδι.
Με τυραννάς κι εγώ πονώ
με τα καμώματά σου
κι αμφιβολίες μου γεννούν
τ’ άγνωστα βήματά σου.
Ως το πρωί σε καρτερώ
στα κρύα σκαλοπάτια,
νάταν για λίγο να σε δω
κι ας γίνομουν κομμάτια.
Ποιος ξέρει αν θάρθεις ή γενείς
σιωπή και προσπεράσεις,
να γίνω εμπόδιο δε θα δεις
μα στράτα να περάσεις.

Δευτέρα 17 Απριλίου 2023

Η αγάπη είναι ο φόβος - Μανόλης Αναγνωστάκης


Η αγάπη είναι ο φόβος… Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων. Και τί κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν; Ξέρει να σφίξει γερά εκεί που ο λογισμός μάς ξεγελά Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα; (Κι αυτοί γυρίζουν πίσω μια μέρα χωρίς στο μυαλό μια ρυτίδα Βρίσκουνε τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους που μεγάλωσαν Πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεία της συνοικίας Διαβάζουνε κάθε πρωί την εποποιία της καθημερινότητας). Πεθαίνουμε τάχα για τους άλλους ή γιατί έτσι νικούμε τη ζωή Ή γιατί έτσι φτύνουμε ένα ένα τα τιποτένια ομοιώματα. Και μια στιγμή στο στεγνωμένο νου τους περνά μιαν ηλιαχτίδα Κάτι σα μια θαμπήν ανάμνηση μιας ζωικής προϊστορίας. Φτάνουνε μέρες που δεν έχεις πια τί να λογαριάσεις Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ’ όνομά σου. Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη. Μα ποιός θά ’ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει; Ποιός θα μετρήσει μια μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα. Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών; Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα. Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.

Adamantidis Themis Oi kolasmenoi

Κυριακή 16 Απριλίου 2023

ΗΕΛΤΙΟΣ- Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ


Άκουσες την καμπάνα;
Χτύπησε ξανά
πένθιμα.

Μα ποιόν κηδεύουν κάθε τόσο
και πού τον πάνε ;
κι αυτός που γεννιέται κάθε αυγή
και τις νύχτες του καλοκαιριού τον λούζουνε με
αστρόσκονη οι Περσείδες, από πού έρχεται;

Αμφίβολο αν ξέρει κανείς,
κι ας υπογράφουν πιστοποιητικά εισόδου και
εξόδου οι επιτετραμμένοι της σκηνής,
κι ας γράφουν ιερά βιβλία
οι προφήτες να μας ενσταλάξουν
την ενοχή.

Στο μέσο του ωκεανού ξυλάρμενοι πορευόμαστε-
σχεδία μιας ύπαρξης που μας κλείνει από παντού,
σε πόρους άπορους 
και πέρατα απροσπέλαστα που κρύβουν τρόμο
κι αποκάλυψη συγχρόνως
έτσι που ευθύς περίτεχνα τα σκεπάζουμε  με
σύμβολα και μουσικές
από ανάγκη και μόνο να πιαστούμε από κάπου
και να μη αυτοαναφλεγούμε, οι φτωχοί,
από βραχυκύκλωμα εγκεφαλικό
κι αδυναμία πίστης.

Κάποτε  ένας θεός το χέρι του απλώνει 
κάποτε το παίρνει πίσω
αφήνοντας στον κάμπο απέναντι να με καλεί
μέσα απ΄τους ίσκιους  η φωνή σου
ελπίδες σπέρνοντας απελπισμένων ερώτων,
εκεί που μες στους γκρεμούς με πόδι γυμνό 
τη φτέρνα πολεμώ σε πέτρα να στηρίξω
έως ότου στις έσχατες ακρώρειες της ύπαρξής μου φτάνοντας
''άλμα επιχειρήσω πέρα απ΄τη φθορά'' και
μοναχός  καρώ 
''των θαλερών πραγμάτων''.

Σε χάνω κάποτε.
Μα πιο βαθιά απ' το θάνατο υπάρχεις
πιο βαθιά απ΄ τη ζωή,
και τη δημιουργία,
Ένα μ' ένα Θεό απάτωρα κι αγέννητο
πατέρα του παντός
που μ' εμπιστεύεται και σιωπά.

Με τη χάρη του σε βρίσκω και 
φτάνεις ολόλαμπρη  κοντά μου
και  χαλαρώνουν της ύπαρξής μου οι αλυσίδες
και γλυκαίνει  λιγάκι ο πόνος  σαν κατεβαίνω
στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα
τα  δειλινά,
την ώρα που πλησιάζει ο Λάμπρος
Πορφύρας, συλλογισμένος, 
και τα όργανα δοκιμάζουν τις χορδές
πλάι στη γυάλα που  λαμπυρίζει διάφανη
με  το κρασί της Ερμούπολης.
 


26-9-2019/  16.4.2023

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023

Μοιρολόι-Γιώργος Νταλάρας 6/12/2014


Στίχοι:Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική:Zulfi Livaneli

"Μες στο κοιμητήρι, αχ, πικρή βροχή,
κάνε να μη σβήσει τούτο το κερί.
Κι ούτε ένα λουλούδι να μη μαραθεί,
δεν τον σκοτώσαν, έχει κοιμηθεί..."

Βασίλης Λέκκας - Μητέρα Μεγαλόψυχη II Vasilis Lekkas - Mitera Megalopsih...

ΣΑΠΦΩ- Σάκης Παπαδημητρίου-Βασίλης Λέκκας ~ Κέρνα Θεά (Sappho)

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023

Θάνος Μικρούτσικος - Μαρία Δημητριάδη - Η μπαλάντα του ξεσηκωμού - Offic...

Στίχοι: Γιώργος Μιχαηλίδης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο, η οργή του λαού, κυλάει πάνω απ’ τα χωράφια, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει, ποιος, ποιος τη σταματάει. Κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα, το χέρι που σ’ έσπερνε, τον κεραυνό τώρα κρατάει, ποιος το σταματάει, ποιος το σταματάει, ποιος, ποιος το σταματάει. Αιώνες γονατισμένη από την πίκρα, η ψυχή του λαού, φτερούγες τώρα βγάζει κι ανεβαίνει, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει, ποιος, ποιος τη σταματάει. Αιώνες γονατισμένη από την πίκρα, η ψυχή του λαού, φτερούγες τώρα βγάζει κι ανεβαίνει, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει, ποιος, ποιος τη σταματάει. Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο, η οργή του λαού, κυλάει πάνω απ’ τα χωράφια, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει, ποιος, ποιος τη σταματάει.

ΑΠΟΨΕ Μ' ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ - Σοφία Αβραμίδου


Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης
Απόψε μ’ εγκατέλειψες πως βάσταξε η καρδιά σου και μες την νύχτα χάνονται αι αι αι Ι αργά τα βή, αργά τα βήματα σου Ι Μονάχα εσύ μ’ απόμεινες το μόνο στήριγμα μου τώρα που φεύγεις που αλλού Ι θα βρω παρη, θα βρω παρηγοριά μου Ι Απόψε μ’ εγκατέλειψες και μια ζωή γκρεμίζει για μένα μαύρη κόλαση Ι στο βίο μου, στο βίο μου αρχίζει Ι

André Rieu ft. Gheorghe Zamfir - The Lonely Shepherd

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2023

Στέλλα Τεργιακή · ΨΥΧΗΣ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ

 

Ταξιδιάρικα πουλιά οι ψυχές μας
στολίζουν με φως τη χαραμάδα,
που αχνοφέγγει και γνέφει
-αστείρευτη πηγή ζωής κι εξέλιξης-.
Ακουμπάς με το Είναι σου
τ’ αφανέρωτα σημεία της έκφρασής μου
κι αέρινες χορδές βιολιού που τραγουδά,
ρίγος ανάτασης γίνονται κι αφήνονται,
να ρέουν σιμά ...
ιχνηλατώντας την ύπαρξή μου!
Κλεμμένα όνειρα, περήφανα, γοργά,
σημάδια γίνονται λυτρωτικά στο νου μας
και στην καρδιά μας ήχοι,
αρώματα κι ανατολές,
με μύρια γλυκοφορεμένα χρώματα,
ζητούν δικαίωμα αγάπης στη ζωή μας.
🌟🌟🌟
Απ' το βιβλίο μου " Αγάπη ρέουσα "
Στέλλα Τεργιακή - εκδόσεις Ιωλκός.

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023

Ν' ανεβαίνεις ψηλά - Μαρία Δουράκη


Ν' ανεβαίνεις ψηλά - Μαρία Δουράκη Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική: Λίνος Κόκοτος Ν' ανεβαίνεις ψηλά απ' του ήλιου το δρόμο, τ' ανοιξιάτικο για να βρεις μιαν αγάπη να μην ξέρει από θάνατο. Να ρωτάς τα πουλιά να σου πουν πού πετάνε, σε ποιον ουρανό τα φτερά τους απλώνουν σ' ένα φως Αναστάσιμο. Έρημοι δρόμοι, έρημη αυγή κλαίει ακόμη εκείνο το παιδί. Τι παραμύθια, πες μου αλήθεια τι παραμύθια να του πω. Να κοιτάς την αυγή που τη νύχτα θα διώξει κι άλλη μια φορά την καρδιά σου ν' ανοίγει τα ψηλά της παράθυρα. Να ρωτάς τα παιδιά που τον κόσμο κρατάνε στην παλάμη τους στο Θεό που μιλάνε, με την άφθαστη χάρη Του. Έρημοι δρόμοι, έρημη αυγή κλαίει ακόμη εκείνο το παιδί. Τι παραμύθια, πες μου αλήθεια τι παραμύθια να του πω. Ν' ανεβαίνεις ψηλά απ' του ήλιου το δρόμο, τ' ανοιξιάτικο για να βρεις μιαν αγάπη να μην ξέρει από θάνατο.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023

Franz Ferdinand - Take Me Out (Video)

Ζωή Δικταίου : Εγώ, τον Μέγα Ήλιο έχω πολιούχο


Ακρυλικό, Ρουσσέτος Παναγιωτάκης

Εγώ, τον Μέγα Ήλιο έχω πολιούχο

κι εδώ στο Νότο ονειρεύομαι να ζήσω

λίγο πριν βγει απ’ τον Σκορπιό

και δώσει η μάντισσα χρησμό,

στο σύνορο του, απόψε θα μεθύσω.


Φέγγουν τα μάτια δάκρυα νερά,

στη γη τού Κρόνου ανάβει πύραυνα η Ρέα,

Κορύβαντες φυλάνε τα ιερά

στον Οφιούχο τα κρυμμένα, φανερά

για να γιατρέψεις την πληγή τού Προμηθέα.


Στην ξαφνική βροχή η ίδια σκέψη,

ο έρωτας, η πιο μεγάλη είναι ανταμοιβή,

μια Αριάδνη που δεν θέλει να μισέψει

μαζί σου, θα χορέψει ως την αυγή

να συλλαβίζει η νύχτα τη μεγάλη συντριβή.


Ρεμβάζει ο νους, παλιά, αρχοντική σελήνη

γητεύτρα η Λύρα πάνω από την Τζόγια,

η Ρέα πέταξε αετούς στη Σαντορίνη

θάλασσα μπλάβη και πατρίδα ποθητή,

φωνάζει τα παιδιά της δίχως λόγια.


Στους ώμους έβενος σγουρά μαλλιά,

σπόροι τού Νότου, λέξεις από αλμύρα,

μονάχη μια στην άμμο Αμαρυλλίδα,

ας μεταλάβουμε στη Ζάκρο όπως παλιά,

άλικο ρόδο στής αγάπης τον χρωστήρα.


Στον Οφιούχο τα κιτάπια τού καιρού

παλιά παράπονα και λόγια πετρωμένα

μήλο, κεδρόμηλο χρυσό τού Ασκληπιού,

ίχνη τής θύμησης και μνήμη τού νερού

τις αυταπάτες μην βαφτίζεις πεπρωμένα.


Τού κάτω κόσμου σκοτεινά σκαλιά,

καινούρια λέξη ψιθυρίζει η Ευρυδίκη,

πόσα σφραγίζουν καλοκαίρια τα φιλιά,

σημάδι έχω, μα είναι μια ηλιοδαχτυλιά,

η νοσταλγία μου πληγή και καταδίκη.


Τέχνη ακριβή με δίδαξε η Κρήτη,

χιλιάδες χρόνια φίδια έχω στα χέρια

πυρσό αναμμένο μού ’δωσε η Φοίβη,

ο μύστης Ήλιος φανερώνει τον προφήτη,

στη Δίκτη φόρεσα κατάσαρκα τ’ αστέρια.


Πιο πάνω απ’ τη λαχτάρα μου το φως,

πιο κάτω δυόσμο η Όστρια μυρίζει,

η θέλησή μου απόψε μοιάζει κεραυνός

αυτός ο Έρωτας δεν έμεινε κρυφός

εδώ, αλήστευτη η ψυχή ξαναγυρίζει.


Τελχίνες Δαίμονες μαγεύουν το νερό,

ασάνταλη χορεύει η Κόρη στη Σελένα

άπληστη η Άνοιξη, φεγγάρι φανερό,

ήρθα να γιάνω το σπασμένο μου φτερό

σημάδια κι όνειρα στο χέρι χαραγμένα.


Τα χείλη αλάτι συλλαβίζουν, στην Λισσό

οι περασμένοι όρκοι λόγια τής φυλής μου,

ποιά χέρια μού ’πλεξαν στεφάνι με κισσό

στη Ζώμινθο άστρο μού ’ταξες χρυσό

και στη Φαλάσσαρνα σε γνώρισε η ψυχή μου

Εγώ, τον Μέγα Ήλιο έχω πολιούχο

σαν πορφυρώνει τις κολώνες στην Κνωσό

βάφουν τα πέλαγα , το φως ακολουθώ

μες στον λαβύρινθο να βρω τον τροπαιούχο,

όσο η Μέλισσα κρίνα τρυγά στην Αμνισό.


Έφτασα στον γκρεμό τής αθωότητας μονάχη

στην Γόρτυνα ποτέ δεν είναι φάρσα οι οιωνοί

αύριο θ’ ανοίξει το σεντούκι τών αιώνων

μεγάλωσαν απότομα στη μοναξιά και οι βράχοι

κι εγώ με τη δική σου χίλια χρόνια προσμονή.


Αύριο, εν ονόματι της αγάπης

Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα 8 Ιουλίου 2018.

Ποιητική συλλογή « Αύριο, στάχυα οι λέξεις»

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023

ΖΑΤΟΥΝΑ-ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ: Στίχοι-Μουσική Κ. Τσιαντής, Ενορχήστρωση Μ. Ανδριτσόπουλος

Ζάτουνα Ζάτουνα

Σπίτι μας κλείσαν τα πέτρινα χρόνια

μ' ένα τραγούδι παλεύω τα στοιχειά

τις Αρκαδίες σου να λευτερώσω

που κρύβεις στα δάση  τα δασιά.


Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς

πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι

απ΄τον ίδιο Πατέρα παίρνεις το φως

κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.


Ζατουνα Ζάτουνα


Το γράμμα μου το Λούσιο περνάει

πάτριο πέρασμα η Λευτεριά

στου Μαίναλου αντίκρυ μου τη σιωπή

και στ' ανυπότακτα όνειρα.


Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς

πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι

απ΄τον ίδιο πατέρα παίρνεις το φως

κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.


''Απόρθητες είναι οι ιδέες και αυτοί

που τις υπερασπίζονται ηρωϊκά,

απόρθητες είναι και οι ψυχές των Ελλήνων

που έχω τάξη κι εγώ να τραγουδώ''**

_______________________________

**Από το γράμμα που έστειλε ο Μίκης  Θεοδωράκης στη διεθνή κοινότητα, από τη Ζάτουνα όπου ήταν εξόριστος (1969).

Το γράμμα εδώ: Το γράμμα του Μίκη Θεοδωράκη από τη Ζάτουνα-23 Απριλίου 1969-


Nihta Mesa Sta Matia Sou

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023

Τζίμης Πανούσης - Ένας ευαίσθητος ληστής (Σπάνια εκτέλεση +στίχοι)

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα θα `πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα Μια και με γράψανε φονιά πήρα τον κόσμο παγανιά και την ζωή σεργιάνι κακό να κάνω στους κακούς που εσύ μονάχα τους ακούς μα ο νους σου δεν τους φτάνει Στην ερημιά που `χα βρεθεί με το `να χέρι στο σπαθί και τ’ άλλο στο βαγγέλιο ήρθαν μανάδες κι ορφανά κι είπα το δάκρυ που πονά να τους το κάνω γέλιο Μα τώρα που `φτασε η στιγμή να κλείσουν οι λογαριασμοί ποιος τάχα θα μπορέσει να πει πως είχα μια καρδιά σαν της αγάπης τα παιδιά και να με συγχωρέσει;

ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ (full)

Pote Tha Xanamilisis