Georgios Manos : Σαν σήμερα 12 Απριλίου 1204 Η Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους

 

«Ακούστε τώρα και θαμάστε! Ο Αλέξιος ο Άγγελος γκρέμισε απ’ το θρόνο τον αδερφό του Ισαάκιο και γένηκε αυτός βασιλιάς. Ο Αλέξιος ο Γ΄. Και επειδή δεν το σήκωνε η καρδιά του να σκοτώσει τον αδερφό του, τον τύφλωσε και τον έκλεισε σε μοναστήρι. Δεν ακούτε που λέμε, έβγαλαν τα μάτια τους αναμεταξύ τους; Ο γιος του Ισαάκιου, Αλέξιος κι αυτός, ορκίστηκε να εκδικηθεί το θείο του και να γίνει βασιλιάς ο ίδιος. Αλέξιος ενάντια σε Αλέξιο. Ανεψιός ενάντια σε θείο.

»Και τι κάμνει, που λέτε, ο ανεψιός! Μια και δυο παγαίνει στον πάπα και γυρεύει βοήθεια! Αυτό κι αν ήτανε κατάντημα! Ο πάπας, που δεν ήθελε ν’ ανακατευτεί φανερά στη φαγωμάρα, τόνε στέλνει στους σταυροφόρους. Αυτοί ήτανε στρατιώτες με αλόγατα και όπλα, απ’ ούλη την Ευρώπη. Είχανε, λέει, άγιο σκοπό. Να λευτερώσουνε τα Γεροσόλυμα απ’ τους μουσουλμάνους. Άλλες τρεις φορές το δοκίμασαν παλιότερα, μα και δεν τα κατάφεραν. Μα και σ’ αυτουνούς, κουμάντο έκαμνε ο πάπας με τους Βενετούς. Πάει, λοιπόν, ο Άγγελος ο ανεψιός στους Βενετούς, τον Απρίλη του 1203, και τι τους λέει!

“Αντίς να πάτε στα Γεροσόλυμα να διώξετε τους Τούρκους, δεν περνάτε πρώτα απ’ την Πόλη να διώξετε το θείο μου απ’ το θρόνο; Χαμένοι δε θα βγείτε. Οι στρατιώτες σας θα καλοπλερωθούνε. Για τον άγιο πατέρα, τον πάπα, θα κάμω ό,τι είναι μπορετό, να σμίξουνε οι εκκλησίες μας με αρχηγό τον ίδιο. Όσο για σας και τον τιμημένο δόγη σας, σας τάζω πως μονάχα εσείς θα κάμνετε κουμάντο στο εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας”.

»Αυτοί άλλο που δεν ήθελαν. Ήρθε η ώρα να βγάλουνε το άχτι τους για την Πόλη, που ήτανε καρφί στα μάτια τους. Αρμάτωσαν στρατό, μπήκανε στα καράβια και κίνησαν. Όντας ζύγωσαν και αντίκρισαν την Κωνσταντινούπολη, απόμειναν με το στόμα ορθάνοιχτο. Τι ήτανε αυτό που έβλεπαν! Ποτές δεν φαντάζονταν τέτοιαν εμορφιά. Ούλα τούς φαίνονταν σαν βγαλμένα από παραμύθι. Τα αψηλά της κάστρα με τους μεγάλους κουλάδες, τα θεόρατα παλάτια κι οι μεγάλες εκκλησιές της, όπως καθρεφτίζουνταν στη θάλασσα, τους μάγεψαν. Είχανε ακουστά για τις εμορφιές της Πόλης, μα αυτό που έβλεπαν δεν το έβαζε ο νους τους! Η ζούλεια φούντωσε πιότερο μέσα τους και την έζωσαν από στεριά και θάλασσα. Νε* να μπεις νε να βγεις.

»Σαν είδε ο Αλέξιος ο Γ΄, πως ο στρατός του δε θα βαστήξει, μαζώνει απ’ το παλάτι ούλους τους θησαυρούς και μια νύχτα του Αλωνάρη (1203) φεύγει κρυφά σαν κλέφτης για τη Θράκη. Το πρωί, όντας μαθεύτηκε πως ο βασιλιάς έφυγε, τρέχει στο παλάτι ο ανεψιός και αρπάζει το θρόνο. Έτσι, αποβραδίς είχαμε βασιλιά τον Αλέξιο τον Γ΄, το θείο, και το πρωί τον Αλέξιο τον Δ΄, τον ανεψιό.

»Ο καινούργιος βασιλιάς πιάνει τη φαμίλια του θείου του, τη φυλακώνει και φεύγει για τη Θράκη, να κυνηγήσει το θείο του. Μέχρι το Νοέμβρη του 1203 δεν κατάφερε να τον πιάσει. Σαν γύρισε απ’ τη Θράκη, βρήκε τους σταυροφόρους ξεσηκωμένους να γυρεύουνε τα ταμένα. Πού να τα βρει όμως! Κλέψε ο ένας, φάε ο άλλος, δεν απόμεινε τίποτα. Μάζωξε από δω κι από κει ό,τι μπόρεσε, μα ήτανε πολύ λίγα. Δεν έφταναν. Τους γύρεψε να κάμουνε υπομονή ως την άνοιξη, που θα μάζωνε τους φόρους. Αυτοί αγρίεψαν και ξέσπασαν στα χωριά τρόγυρα απ’ την Πόλη. Άρπαζαν ό,τι ήθελαν, σαν το χειρότερο οχτρό. Ο κοσμάκης αγανάχτησε. Μια νύχτα του Γενάρη του 1204, ένας συγγενής του ανεψιού, Αλέξιος κι αυτός, μπαίνει κρυφά στο παλάτι, παίρνει το κεφάλι του βασιλιά και γένεται αυτός βασιλιάς. Είναι ο Αλέξιος ο Ε΄. Απ’ τον τρίτο, φτάσαμε, εμέν εμέν*, στον πέμπτο.

»Ούλα αυτά τα ανέβα κατέβα των βασιλιάδων δεν άρεσαν στους σταυροφόρους. Έβλεπαν πως δεν πρόκειται να τους πλερώσει κανείς τα ταμένα και αποφάσισαν να τα πάρουνε μοναχοί τους.

Ο Αλέξιος ο Ε΄, για να γλιτώσει, μαζώνει ό,τι είχε απομείνει στο παλάτι και φεύγει, νύχτα κι αυτός, για τη Θράκη. Όπως βλέπετε, πέσαμε σε νοικοκυραίους!

»Έτσι, ξημέρωσε εκείνη η μαύρη μέρα. Ήτανε 12 τ’ Απριλιού, στα 1204, όντας μπήκανε στην Πόλη οι οχτροί. Ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει ούλο το κακό που έκαμαν. Χριστιανοί, ντεμέκ, που θα λευτέρωναν τα Γεροσόλυμα απ’ τον αλλόπιστο, φέρθηκαν δέκα φορές χειρότερα απ’ τον Τούρκο! Έπεσαν σαν τα λυσσασμένα σκυλιά σε μιαν ανήμπορη πολιτεία και τη μακέλεψαν. Σκότωσαν γέρους, γυναίκες και παιδιά. Ντρόπιασαν μικρά κορίτσια, γυναίκες και γριές. Τις εκκλησιές τις ξεγύμνωσαν. Άρπαξαν άγια λείψανα, κονίσματα, τάματα, κειμήλια, μαλάματα κι ασήμια και τα κουβάλησαν ούλα στον Άγιο Μάρκο της Βενετιάς και σ’ εκκλησιές της Φραγκιάς. Έβαλαν φωτιά κι έκαψαν ολάκερους μαχαλάδες. Απ’ τη μανία τους δε γλίτωσαν μήτε τα αγάλματα. Όσα ήτανε βαριά και δεν μπορούσαν να τα κουβαλήσουν στα καράβια, τα γκρέμισαν και τα κομμάτιασαν.

»Μέρες βάστηξε αυτός ο χαλασμός. Κι όντας έπεσε ο πυρετός τους κι αποκαμωμένοι αποτραβήχτηκαν στα καράβια τους να μετρήσουνε τα καζάντια τους, φάνηκε η μεγάλη συφορά. Τρόμος κι ερήμωση, απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ ούλην την Πόλη. Παντού χαλάσματα κι αποκαΐδια. Καπνοί, ανακατωμένοι με τη μυρωδιά απ’ τα καμένα, ταξίδευαν με τον αγέρα ως αντίκρυ στη Μικρασία, φέρνοντας ίσαμε εκεί το μαύρο μαντάτο. Οι δρόμοι αδειανοί. Οι ζωντανοί χαμένοι. Μονάχα αδέσποτα σκυλιά, κι αυτά φοβισμένα, τριγύριζαν ανάμεσα στα άψυχα κορμιά, που κείτουνταν ακήδευτα μέρες στα σοκάκια. Όσοι γλίτωσαν μανταλώθηκαν στα σπίτια τους και δεν κόταγαν να βγούνε όξω.

»Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήτανε κι αυτή αποθαμένη και ακήδευτη. Τήνε κήδεψαν ύστερις από λίγες ημέρες, όντας ανέβασαν στο θρόνο Φράγκο βασιλιά και Φράγκο πατριάρχη».

Γεώργιος Μάνος

ΧΡΟΝΟΙ ΔΙΣΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ

Ιστορικό αφήγημα

Εκδόσεις Λόγος & Εικόνα

Απόσπασμα

Οι φωτογραφίες από το διαδίκτυο.

257Δέσποινα Στεφανίδου, Κοσμιδης Μακης και 255 ακόμη

57 σχόλια

41 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Επιτραπέζιο (Καθιστικό) - Ελληνική Παράδοση - Μακεδονία

Ακου πως γειτόνευαν κι έσμιγαν τα πάθια κι οι καημοί των διαρκώς δοκιμαζόμενων Ελλήνων σε συνθέσεις υπερβατικής συγκίνησης και ομορφιάς

Simon & Garfunkel - Bridge over Troubled Water (from The Concert in Cent...

Ηέλτιος- αν ένοιωθες

 ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ, ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑ...

Τον πόνο και τη θυσία Του άν ένοιωθες λίγο

αδελφέ, αν έμπαινες λίγο στην καρδιά του

που νίκησε την έχθρα και πάλλεται για σένα,

Δε θάχες τώρα εσύ να υποφέρεις

Και στους πολέμους να χάνεις τη ζωή

Και τα παιδιά σου.

Αλλά σε τούτες τις πόλεις

Με τα καταφύγια και τα κλειστά παράθυρα

Ποιός ένοικος θ' ανοίξει τα παραθυρόφυλλα

Τον ήλιο ν’ αντικρύσει;

Την κάθε αλήθεια η εξουσία

Την παραποιεί και όπλο της την κάνει

Τον πόλεμο για να συντηρεί

Και τα αισχρά της κέρδη.

11-4-2017

ερωτικος λογος Δ' Γ.Σεφερη

ερωτικος λογος σεφερη αποσπασματα

Ηρώ Σαΐα - Τώρα τα πουλιά (παραδοσιακό)

Τώρα τα πουλιά (Ρίζες)

Τώρα τα πουλιά, τώρα τα Χελιδόνια - Στυλιανός Μπέλλος

10+ Ώρες Δημοτικά Τραγούδια (Παραδοσιακά//Official Audio)

Να Με Θυμάσαι - Mikro Remix

Dune Official Soundtrack | Paul's Dream – Hans Zimmer | WaterTower

4 Songs (4 Tragoudia) : IV. April and Eros (O Aprilis Me Ton Erota)

Φώτης Μότσης-Αμαρυλλίς

 

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ: Μ. Αλυγιζάκης, Κ.Τσιαντής, M.Aligizakis -C.Tsiantis

Αναζητώντας το αύριο_ Αλέξη Παπαδημητρίου

Εαρινή συμφωνία |Γιάννης Ρίτσος -- Από Αλεξία Κατσαβού

Ι

Θ’ αφήσω

την λευκή χιονισμένη κορυφή

που  ζέσταινε  μ’ ένα γυμνό χαμόγελο  

την απέραντη μόνωσή μου.

Θα  τινάξω  απ’ τους  ώμους  μου  την  χρυσή   τέφρα  των  άστρων

καθώς  τα  σπουργίτια
τινάζουν  το  χιόνι απ’ τα φτερά τους.

Έτσι σεμνός άνθρωπος  ακέριος 

 έτσι   πασίχαρος  κι  αθώος
θα   περάσω   κάτω   απ’  τις ανθισμένες  ακακίες των  χαδιών  σου
και  θα   ραμφίσω το  πάμφωτο  τζάμι  του έαρος.

Θα ‘μαι το γλυκό παιδί
που χαμογελάει
στα πράγματα και στον εαυτό του
χωρίς δισταγμό και προφύλαξη.Σαν να μην γνώρισα τα χλωμά μέτωπα των χειμωνιάτικων δειλινών

τις λάμπες των άδειων σπιτιών

και τους μοναχικούς διαβάτες
κάτω απ’ τη σελήνη του Αυγούστου.

Ένα παιδί.

ΙΙ

Είχα κλείσει τα μάτια

για ν’ ατενίζω το φως.

Τυφλός.

Είχα κάψει τη φλόγα

για ν’ αναπνέω.

Τις νύχτες

αφουγκραζόμουν τους θρόους της σιγής

κ’ η ανάσα του χαμόγελου

δε γνώριζε τη μετάνοια.

Να δακρύζω

πάνω στα διάφανα χέρια μου

από μια διάφανη χαρά

που δεν επιθυμεί.

Όχι θωπεία. Όχι όνειρο.

Πιο πέρα.

Εκεί που καταλύεται τ’ όνειρο

κι η φθορά έχει φθαρεί.

Κ’ ήρθες εσύ.

https://ologramma.art/earini-symfonia-giannis-ritsos/ 

" Μεσολογγίτισσες " - Ειρήνη Τουμπάκη (Ηρωογραφίες - Μάριος Στρόφαλης / ...

ΚΑΡΔΙΑ του ΑΝΕΜΟΥ

Γλυκερία - Ποιον εχθρό πολεμάς | Glykeria - Poion exthro polemas - Offic...

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ του Ν. Βαλαωρίτη

 ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ

του Ν. Βαλαωρίτη

Πολιορκούμεθα λοιπόν

Πολιορκούμεθα από ποιον

Από σένα και από μένα, απ’ τον τάδε και τον δείνα

Πολιορκούμεθα στενά

Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την ιντερπόλ, τη στρατιωτική αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,

Απ’ τα καταστήματα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους,

Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά,

Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία,

Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά,

Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες,

Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,

Τ’ άρθρα για την Εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη τις ποιητικές συλλογές,

Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,

Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις

Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,

Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,

την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς

Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους,

Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας, από τον εαυτό μας,

Κι απ’ ό,τι άλλο βάλλει ο νους σας, πολιορκούμεθα στενά

Πίνακας

Marie Wilson-Valaoritis (1922-2017) was a painter and ceramic artist in the circle of the Surrealists, a great friend of Andre and Elisa Breton, Wolfgang Paalen and many others, having also worked in the studio of Picasso. Breton, who recognized her talent, included her in an exhibition in Paris and published her in his magazine, Surréalisme Même.

She took part in an important exhibition on Surrealism in the modern art museum at the Pompidou Centre, Paris in 1991.

She strongly felt that while working, a great cosmic harmony that is expressed in symmetry was coming through her into the world.

Η Marie Wilson-Βαλαωρίτη (1922-2017), ήταν σπουδαία ζωγράφος και κεραμίστρια του κύκλου των Σουρρεαλιστών, σημαντική φίλη των Αντρέ και Ελίσας Μπρετόν, Βόλφγκανγκ Πάαλεν και πολλών άλλων ενώ συνεργάστηκε στο στούντιο με τον Πικάσο.

Ο Μπρετόν αναγνώρισε το ταλέντο της και συμπεριέλαβε τη δουλειά της σε μια έκθεση στο Παρίσι ενώ δημοσίευσε έργα της στο περιοδικό του "Surréalisme Même". Έλαβε μέρος σε μια πολύ σημαντική έκθεση για τον Σουρρεαλισμό στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο Κέντρο Πομπιντού, στο Παρίσι το 1991.Ένιωθε έντονα πως όταν ζωγράφιζε, μια έντονη κοσμική αρμονία η οποία εκφράζονταν μέσω της συμμετρίας, παρουσιάζονταν μέσω των έργων της στον κόσμο.

438438

82 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Άτομα που ίσως γνωρίζετε

Το ερημονήσι - 1972=Ρένα Κουμιώτη

ΖΩΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ poiein.gr/2021

ΖΩΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ poiein.gr/2021 

Μοιρολόι Μουσική-Στίχοι:Βασίλης Τσερέλης Τραγούδι:Ελένη Μιχαλοπούλου Α΄Β...

Πασχαλιές Μουσική-στίχοι: Βασίλης Τσερέλης Ερμηνεία:Ηλέκτρα Καράλη

Παντελής Θαλασσινός, Δημήτρης Ζερβουδάκης - Τα ξένα | Official Music Video

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ- ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ αποσπάσματα

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ- ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ [1]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ- ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ [2]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ -ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ  [3]

Adagio in G Minor (Albinoni)

Hari Kanakis' String Quartet No.2 (Live Quartet L' ANIMA, 28/10/18)

Στην ερημιά του ήχου ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Κάνω τη νύχτα αναπνοή

στο σώμα σου να πνέει αχ, καρδούλα μου ράγισε, σφράγισε ξανά Κι ένα αεράκι να φυσά μέσα στα δυο σου μάτια μες στα χέρια μου ράγισε, σφράγισε ξανά Και ν' αχνοπαίζουν οι σκιές στο άσπρο κάποιου τοίχου στην ερημιά του ήχου Κάνω τη νύχτα ψίθυρο να' ρθει να σου προδώσει πόσο σ'αγαπώ άγγιξε, γέλασε ξανά Κι ένα φιλί αμήχανο τα χείλη θα ενώσει λέξη δε θα βρω άγγιξε, γέλασε ξανά ...

ΘΕΟΦΙΛΟΣ - ΕΣΕΙΣ ΒΟΥΝΑ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΑ

Πέφτει μια βροχή - Ασπασία Στρατηγού

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Γιάννης Σπανός Πέφτει μια βροχή και μια θλίψη όλη νύχτα μες στα χαμηλά, τα εργατικά τα σπίτια κι ένα κερί σαν καρδιά που τρεμοσβήνει δείχνει κι αυτό πως για σένα ξαγρυπνώ. Γράμματα πικρά, μου γυρίζουν όλα πίσω μα κι αν σ΄έβρισκαν τίποτα δεν θα κερδίσω έμαθα πια, πώς να ζει κανείς μονάχος και να ξυπνά μ΄ένα όνειρο βραχνά. Είναι μια βροχή και που συνεχίζει χρόνια μα δεν νοιώθεις πια, τον δικό μου τον αγώνα ξένος περνάς και σαν ξένος τί σε νοιάζει που μια ζωή έχει πια κομματιαστεί.

Sunset in China by Tsiantis Christos

Παιδί της Γης - Νότης Μαυρουδής (full album)

2002GR - Δεν κατάλαβα (Official VideoClip)

2002GR - ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΩ (Ti na sou prosfero)

Παιδί της Γης - Νότης Μαυρουδής (full album)

2002 GR - Θυμάμαι | Official Audio Release

Αρλέτα - Τα μικρά παιδιά - Official Audio Release

Haris Alexiou ΜΙΑ ΠΙΣΤΑ ΑΠΟ ΦΩΣΦΟΡΟ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο θα σου 'φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο με δώδεκα διαδρόμους δώδεκα τρόμους με βύσματα κι εντάσεις φορητές με πείσματα κι αεροπειρατές αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση θα σου 'φερνα δισκάκια για ακρόαση στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός και πάνω της ζωής ο αετός Όνειρα - όνειρα φλόγες μακρινές μου Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι απ΄τ΄άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί

ΣΥΡΤΕ ΜΑΤΙΑ ΣΥΡΤΕ ΦΡΥΔΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Ανάθεμα τον αίτιο - Σοφία Μέρμηγκα 9/12/2014

" Φυσάει απόψε Νοτιάς " Ποίηση: Μαρία Αγγελάκη Σύνθεση και ερμηνεία: Ανδρέας Αρτέμης

Φυσάει απόψε νοτιάς κι η ψιχάλα με δροσίζει τώρα κατάλαβα το τι αξίζει να’ναι κανείς κοντά στη θάλασσα……. ένα τσιγάρο στο στόμα κι αναπολώ κάποια που πέρασαν και τι με περιμένει ω ζωή δώς μου κιας μη μπορώ κι ας με βρίσκει σκυφτή και κουρασμένη φυσάει απόψε νοτιάς τα τζάμια τρίζουνε κτυπάνε στον αρμυρό γιαλό τώρα με πάνε στην άσπρη βάρκα που άραξε νωρίς και κεί ,αγνάντια να βλέπω τις σκιές να μου φωνάζουνε να μου χειροκροτάνε θέλουν να με πάρουνε για αλλού κι όπου στα πιο καλά με πάνε. Φυσάει απόψε νοτιάς μικρό το κύμα του με νανουρίζει…άρχισε το τζάμι να δακρύζει τα μάτια μου κλείνουνε νωρίς. κι εκεί αγνάντια να βλέπω τις σκιές να μου φωνάζουνε να μου χειροκροτάνε θέλουνε να με πάρουνε γι αλλού κι όπου στα πιο καλά με πάνε

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ απαγγέλλει «Γιατί βαθιά μου δόξασα» (1949)

«Γιατί βαθιά μου δόξασα» Ποίηση - Απαγγελία: Άγγελος Σικελιανός Στο βίντεο ακούγεται ο ίδιος ο Σικελιανός να απαγγέλλει το ποίημά του, με τρόπο που καθηλώνει τον ακροατή. Η ηχογράφηση έγινε το 1949 από τον Ηλία Βενέζη. Γιατὶ βαθιά μου δόξασα καὶ πίστεψα τὴ γῆ καὶ στὴ φυγὴ δὲν ἅπλωσα τὰ μυστικὰ φτερά μου, μὰ ὁλάκερον ἐρίζωσα τὸ νοῦ μου στὴ σιγή, νὰ ποὺ καὶ πάλι ἀναπηδᾶ στὴ δίψα μου ἡ πηγή, πηγὴ ζωῆς, χορευτικὴ πηγή, πηγὴ χαρά μου… Γιατὶ ποτὲ δὲ λόγιασα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς, μὰ ἐβύθισα τὴ σκέψη μου μέσα στὴν πάσαν ὥρα, σὰ μέσα της νὰ κρύβονταν ὁ ἀμέτρητος σκοπός, νὰ τώρα πού, ἡ καλοκαιριὰ τριγύρα μου εἴτε μπόρα, λάμπ᾿ ἡ στιγμὴ ὁλοστρόγγυλη στὸ νοῦ μου σὰν ὀπώρα, βρέχει ἀπ᾿ τὰ βάθη τ᾿ οὐρανοῦ καὶ μέσα μου ὁ καρπός!… Γιατὶ δὲν εἶπα: «ἐδῶ ἡ ζωὴ ἀρχίζει, ἐδῶ τελειώνει…» μὰ «ἂν εἶν᾿ ἡ μέρα βροχερή, σέρνει πιὸ πλούσιο φῶς… μὰ κι ὁ σεισμὸς βαθύτερη τὴ χτίση θεμελιώνει, τὶ ὁ ζωντανὸς παλμὸς τῆς γῆς ποὺ πλάθει εἶναι κρυφός…» νὰ πού, ὅ,τι στάθη ἐφήμερο, σὰ σύγνεφο ἀναλιώνει, νὰ ποὺ ὁ μέγας Θάνατος μοῦ γίνηκε ἀδερφός!

Preloudio (Prelude) Nr. 2/I Galini (Meeresruhe)

5 Songs (Kyklos 5 Tragoudion) : II. Serenade (Serenata)

5 Songs (Kyklos 5 Tragoudion) : I. The Blossom (O Anthos)

ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ Αρχαίο Θέατρο Μικρής Επιδαύρου [Ιούλιος 2013]

ΕΛΥΤΗΣ

Tassis Christoyannis e.e.cummings Ivan Fischer "somewhere i have never t...

Pathetic Hymn (Pathitikos Ymnos)

Six Simple Songs: Seeking

Reynaldo Hahn - Dans La Nuit

Études latines: I. Néère

Άσπρο μαντήλι - Βασίλης Σκουλάς - Μάριος Τόκας

Αρχαία Ασίνη – Γεωργία Ήβου (Αρχαιολόγος)

Αρχαία Ασίνη – Γεωργία Ήβου (Αρχαιολόγος) 

Γιώργος Φλωράκης - Στο φώς ναυάγησα

Μουσική: Γιώργος Καγιαλίκος Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος Νερά βαθιά και ξάστερα τα μάτια σου που κλαίνε και δυο μικρά πεφτάστερα μες στο βυθό σου καίνε. Μάγισσα θάλασσα και θαλασσάκι τα χρόνια χάλασα για την Ιθάκη Θάλασσα μάγισσα στεριά μου μοίρα στο φως ναυάγησα και στην αλμύρα. Χείλη γυμνά τρικάταρτα καράβια φωτισμένα και τα φιλιά σου τ΄ άπαρτα τα φύλαξες για μένα.

ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ - ΤΟ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΕΝΟΣ ΦΑΥΛΟΥ- Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης | ...

Το απομεσήμερο ενός φαύλου

Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! — οι στερνοί. 5Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόριακαι τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόριαμιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιάγια μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά. Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,10ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες,μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά—τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά! Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σουμαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου·15μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή: το ματσαράγκα, το φαταούλαμε μπογαλάκια και με μπαούλα·τη χύτρα που έβραζε κάθε βρομιά20λες και την άδειασαν όλη μεμιά σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόφουςόπου μας κλείσανε σαν υποτρόφουςενός αδιάντροπου φρενοβλαβήπου στο βραχνά του παραμιλεί. 25Δες το σελέμη, δες και το φάντηπώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντηπου ρητορεύεται λειτουργικάμπρος στα πιστά του μηρυκαστικά. Μαυραγορίτες από τα Νάφια30της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί στα χώματά σου τα λαβωμέναγιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα35και δεν μπορούνε χωρίς εσέ—οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ. Cava dei Tirreni, 7. 10. 1944

Νίκος Πορτοκάλογλου - Ένα φως αναμμένο - Official Music Video

Γυμνοπαιδία Α΄ Σαντορίνη Σεφέρης - Σατί / Gymnopedie Α΄ Santorini Seferi...

Μαργαρίτα Ζορμπαλά: Άνθη της πέτρας

Συνέντευξη με τον Βασίλη Τσαμπροπουλο / Μέρος Β - Interview with Vassili...

Σωτηρία Μπέλλου - ο αγέρας στους δρόμους

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης. Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος. Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου, « ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ», 1980. Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα σαν προάστια μέσα στην βροχή. Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη ψάχνω, σε φωνάζω, δεν μ ακούς βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους με φωτιές να καίν' τους ζωντανούς. Φεύγω πικραμένη και σ' αφήνω ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα.