ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΑΝΩΛΗ ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ

The Animals - House of the Rising Sun (1964) HQ/Widescreen ♫♥ 57 YEARS AGO

There is a house in New Orleans

They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one

My mother was a tailor
She sewed my new blue jeans
My father was a gamblin' man
Down in New Orleans

Now the only thing a gambler needs
Is a suitcase and a trunk
And the only time he's satisfied
Is when he's all drunk

[Organ Solo]

Oh mother, tell your children
Not to do what I have done
Spend your lives in sin and misery
In the House of the Rising Sun

Well, I got one foot on the platform
The other foot on the train
I'm goin' back to New Orleans
To wear that ball and chain

Well, there is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God, I know I'm one

Νίκος Ζιώγαλας - Ο ρομαντικός | Nikos Ziogalas - O romantikos - Official...

Μάνος Χατζιδάκις - Σερενάτα για την σεξουαλική απουσία - Official Audio ...

Σούλα Μπιρμπίλη - Παιδί χαμένο

ΣΟΥΛΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ - Στράτα τη στράτα

Πάνος Παπαϊωάννου - Παντελής Θαλασσινός - Μ’έναν Σχισμένο Χάρτη - Offici...

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα, Δίσκος "Φωνές μυστικές" 1998 /Polydor

Στίχοι: Σπύρος Λιμνιάτης Μουσική: Κώστας Μάκρας Τραγούδι: Γιώργος Μάκρας Σ' ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος μέσ' τη θάλασσα κι όσα χάλασα ναυάγια εμπρός μου. Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα, της ζωής μου να στρίψω το κέρμα. Πάνω στο φιλί σπάω σα γυαλί κάτω απ' το δέρμα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα. Έπαιρνες το φιλί απ' τον ήλιο και τον πόνο μου λες κάνε φίλο, απ' τη μαχαιριά μέσ' την πυρκαγιά χτίσε βασίλειο. Και με πήρες μια μέρα απ' το χέρι στο μεγάλο της γης καλοκαίρι και στα κύματα χίλια κρίματα σβήνει τ' αγέρι. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.

Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι

Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι, γίνε φως· γι’ αυτούς που βλέπουν με τα μάτια σου το φως και παίρνουν από σένα την ανάσα, γι’ αυτούς που κάποτε θα γίνεις ίσκιος, μη – μη θησαυρίζεις μαύρη νύχτα, γίνε φως, κάνε να φαίνονται τα μάτια που αγαπούν, να φέγγουνε στο νύχτωμα του κόσμου. Δ. Καψάλης

Άστρο φωτεινό του κόσμου•Γαλάζιο φως ~ Παπαϊωάννου Τάσος & Λίνος Κόκοτος

🎼Μουσική: Λίνος Κόκοτος

🖋️ Στίχοι: Παπαδάκη Μαρία 🎤 Τραγούδι: Παπαϊωάννου Τάσος Γαλάζιο φως θα ήταν η αρχή, μετά κραυγή του πλαστή ιαχή. Κι' έγιν' αυτή η γη με την ελιά και τα ξανθά αμπέλια στη σειρά. Μη φοβηθείς τις είπαν οι Θεοί, κι'αυτή κρατά αιώνες τώρα ζει. Κι' αν τη σταυρώνουν δίσεχτοι καιροί, γεννά ψυχή ανάσταση ακριβή... Άστρο φωτεινό του κόσμου, και μοσχοβολιά του δυόσμου, έχω το Αιγαίο σπίτι, και για φάρο τον Ελύτη... Γαλάζιο φως αλμύρα και ζωή, κρατάς γερά αστείρευτη πηγή, σκύψε να πιείς τ'αθάνατο νερό, χρυσή βροχή να γίνεις στον καιρό. Μη φοβηθείς τα μάτια μη σφαλάς, φωτιά να καις στο μέρος της καρδιάς, και άγρυπνος φρουρός θα ειμ'εδώ, το Άγιό σου χώμα να υπερασπιστώ.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΛΙΓΟΤΕΡΩΝ

Οδυσσέας Ελύτης | 7 έργα από τον “ποιητή του φωτός”

 

Thessaloniki Arts and Culture / Θεσσαλονίκη Τέχνες και Πολιτισμός

1 ώρα  · 

Ένας από του μεγαλύτερους και σημαντικότερους λογοτέχνες της χώρας μας, είναι αδιαμφισβήτητα ο Οδυσσέας Ελύτης. Βραβευμένος με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο ποιητής της λογοτεχνικής γενιάς του ’30, είναι μία σπουδαία μορφή στο χώρο των γραμμάτων.

Εμείς τον θυμόμαστε, μέσα από 7 μοναδικά έργα του...

THESSALONIKIARTSANDCULTURE.GR

Οδυσσέας Ελύτης | 7 έργα από τον “ποιητή του φωτός”

Οδυσσέας Ελύτης (02/11/1911-18/03/1996)

Νίκος Γκάτσος - Μίκης Θεοδωράκης: Με τ'αστεράκι της αυγής

Με τ’ αστεράκι της αυγής στο παραθύρι σου σαν βγεις κι αν δεις καράβι του νοτιά να ’ρχεται από την ξενιτιά στείλε με τ’ άσπρα σου πουλιά γλυκά φιλιά. Είχα φυτέψει μια καρδιά στου χωρισμού την αμμουδιά μα τώρα που `ρθα να σε βρω με δαχτυλίδι και σταυρό γίνε το φως μου και του κόσμου η ξαστεριά κι απ’ το παλιό μας το κρασί δώσ’ μου να πιω και πιες κι εσύ να μείνω αγάπη μου για πάντα στην πικρή στεριά.

Μέ τ' αστεράκι τής αυγής.wmv

Τάσης Χριστογιαννοπουλος-Κώστας Μάκρας (Ο εαυτος μου)

Erotas Archagelos

Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος, Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία

χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά

βήματα γενέθλια για την αθανασία

κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα

κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις

την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα

σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες

κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς

έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες

κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα

κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις

την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα

σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε

σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά

τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε

κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά

Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα

κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις

την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα

σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Σε χώρα μακρινή - Official Audio Release

Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Σε κάποιο μαγαζί

Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ - Μίκης Θεοδωράκης

Πορεία προς το μέτωπο( Άξιον Εστί ) -- Οδυσσέας Ελύτης

Γιώργος Νταλάρας & Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Το άξιον εστί - Official ...

Στίχοι:   Οδυσσέας Ελύτης Μουσική:   Μίκης Θεοδωράκης 1. Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Θόδωρος Δημήτριεφ 2. Γιώργος Νταλάρας & Ανδρέας Κουλουμπής   ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου η αλκή μες στο ζωο που οδηγεί τον ήλιο το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι και του μαύρου καπνού το κηρύκειο Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος η Τραμουντάνα, η Όστρια ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι. ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα φλόκο Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη η Κως, η Ίος, η Σίκινος ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε : ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων Χαίρε που αρμόζεις τη ζωνη του Οφιούχου Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν οι νεκροί άνθη της αύριον Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι τα ηλιόβόρα και τα σεληνοβάμονα Η Ερση, η Μυρτω, η Μαρινα η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει ποιό το "νυν" και ποιο το "αιέν" του κόσμου : ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική Αιέν αιέν ο λόγος και Τρόπις η αστρική Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία Αιέν η βρωση της Ψυχής και η Πεμπτουσία Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Ανθρώπου Νυν Νυν το μηδέν και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Μάνος Χατζιδάκις - Χορός με την σκιά μου - Gioconda's Smile

Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Το τραγούδι του παλιού καιρού

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ -ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

  https://aartemhspoetica.blogspot.com/.../blog-post_9740...

AARTEMHSPOETICA.BLOGSPOT.COM

ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ : " ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ"

Μίκης Θεοδωράκης ~ Σπάνιες στιγμές (1/4)

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ - Μίκης Θεοδωράκης (Σπάνια Ηχογράφηση στη Σουηδία - 1970)

To Konserto (Remastered)

X. Ghost ship

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα

Στίχοι: Σπύρος Λιμνιάτης

Σ' ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος μέσ' τη θάλασσα κι όσα χάλασα ναυάγια εμπρός μου. Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα, της ζωής μου να στρίψω το κέρμα. Πάνω στο φιλί σπάω σα γυαλί κάτω απ' το δέρμα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα. Έπαιρνες το φιλί απ' τον ήλιο και τον πόνο μου λες κάνε φίλο, απ' τη μαχαιριά μέσ' την πυρκαγιά χτίσε βασίλειο. Και με πήρες μια μέρα απ' το χέρι στο μεγάλο της γης καλοκαίρι και στα κύματα χίλια κρίματα σβήνει τ' αγέρι. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.

Νίκος Κουρκούλης~Χάθηκαν Τα Χρόνια 2001 Στίχοι

Ιουλία Καραπατάκη & Σπύρος Χατζηαγγελάκης - Θαλασσάκι μου #takalanta

Νύχτα μαγικιά - Αγάπη μου(Φαίδρα)

The King of Asine (Part 2)- G.Seferis, C.Tsiantis, English Subtitles Γ....

Τάσης Χριστογιαννοπουλος-Κώστας Μάκρας (Ο εαυτος μου)

Ο εαυτός μου

Σαν ένοιωσα πως είμαι ο εαυτός μου

ερήμωσε ο νους μου από σκέψεις

και στάθηκα απρόσμενα εμπροός μου.

Με στίχειωσαν ξανά τούτες οι λέξεις :

''την περιφάνεια ή τη ντροπή του κόσμου

θα πρέπει στη ζωή σου να διαλέξεις''.

Μουσική Κώστας Μάκρας

Στίχοι Μάριος Μάκρας

Τραγούδι: Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Χαρούλα Βερίγου: "Οι λέξεις στον ποιητικό λόγο γίνονται σκαλοπάτια για την ελευθερία"

 Η γραφή είναι ιερή υπόθεση, αποτελεί επιθυμία και ανάγκη ασυμβίβαστη τελικά. Γράφω, θαρρείς και κάνω ανακωχή και πόλεμο μαζί, με τον μέσα μου άνθρωπο ανάβοντας όλα τα σκοτάδια. Στη δημιουργική μου μοναχικότητα δεν υπάρχει σύνορο. «Το έργο που παράγει ο άνθρωπος είναι ιερό κι ας μην είναι ιερός αυτός ο ίδιος» λέει ο Άγγελος Τερζάκης και συμπληρώνει: «Όλη η μυστική διαδικασία της Τέχνης σε αυτό στηρίζεται. Στο να παράγεις ιερότητα από την αμαρτία σου». Αγαπώ τις ώρες που γράφω, παίρνουν μεταγραφή οι αμαρτίες μου.

TEXNESONLINE.GR

Χαρούλα Βερίγου: "Οι λέξεις στον ποιητικό λόγο γίνονται σκαλοπάτια για την ελευθερία"

Αλέξανδρος Βαναργιώτης - ΛΕΩΝΙΔΑΣ

 

Μυρίος ἦν, ἄνθρωπε, χρόνος προ τοῦ, ἄχρι πρὸς ἠῶ

ἦλθες, χὠ λοιπὸς μυρίος εἰς Ἀίδην.

τίς μοῖρα ζωῆς ὑπολείπεται, ἢ ὅσον ὅσσον

στιγμὴ καὶ στιγμῆς εἴ τι χαμηλότερον;

Μικρή σευ ζωὴ τεθλιμμένη· οὐδὲ γὰρ αὐτὴ

ἡδεῖ᾽, ἀλλ᾽ ἐχθροῦ στυγνοτέρη θανάτου.

ἐκ τοίης ὥνθρωποι ἀπηκριβωμένοι ὀστῶν

ἁρμονίης, ὑψοῦντ᾽ ἠέρα καὶ νεφέλας:

ὦνερ, ἴδ᾽ ὡς ἀχρεῖον, ἐπεὶ περὶ νήματος ἄκρον

εὐλὴ ἀκέρκιστον λῶπος ἐφεζομένη·

τοῖον τὸ ψαλάθρειον ἀπεψιλωμένον οἷον

πολλῷ ἀραχναίου στυγνότερον σκελετοῦ.

Ἠοῦν ἐξ ἠοῦς ὅσσον σθένος, ὦνερ, ἐρευνῶν

εἴης ἐν λειτῇ κεκλιμένος βιοτῇ·

αἰὲν τοῦτο νόῳ μεμνημένος ἄχρις ὁμιλῇς

ζωοῖς, ἐξ οἵης ἡρμόνισαι καλάμης.

Π.Α. 472 α

Απόδοση

Αμέτρητα, άνθρωπε, τα χρόνια που πέρασαν

πριν έρθεις στο φως.

Κι αμέτρητα εκείνα στον Άδη

που έπονται.

Και μένει σ’ εμάς ποιο κομμάτι ζωής;

Μονάχα η στιγμή και, αν υπάρχει, πιο λίγο.

Μικρή η ζωή σου κι οι θλίψεις πολλές.

Κι είν’ η ίδια πικρή και πολύ πιο σκληρή

κι απ’ τον θάνατο π’ όλοι μισούμε.

Άνθρωπε, δες, τι ανούσι’ όλα αυτά,

να υψώνετ’ η σκέψη σ’ αέρα και νέφη

των θνητών των φτιαγμένων μ’ οστά,

αφού, όταν τελειώσ’ η κλωστή,

στο ξηλωμένο μας ρούχο θα ‘ρθει

το σκουλήκι να κάτσει επάνω.

Το κορμί το γυμνό, αφημένο στη σήψη

είναι πιο απεχθές κι από μούμια ξερή

που ‘χει γίνει φωλιά για αράχνες.

Κάθε μέρα που βγαίνει το φως

να μετράς πόσες έχεις δυνάμεις

κι η ζωή σου να είναι λιτή.

Διαρκώς να θυμάσαι κι αυτό,

όσο ζεις κι είσαι μ’ άλλους μαζί:

από τι άχυρα είσαι φτιαγμένος.

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Αλέξανδρος Βαναργιώτης- Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

23 ώρ.  · 11/10/21

Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

λίγο πριν πέσει το σκοτάδι·

λευκό σεντόνι, μαύρο χάδι.

Ψάχνουμε στο βυθό μια "Κίχλη".

Στο χθες του αύριο τα ίχνη.

Η μνήμη φως μέσα στο βράδυ,

όπως στον Οδυσσέα στον Άδη

ο μάντης την Ιθάκη δείχνει.

«Πάντα ζητάτε και θα βρείτε».

Μ’ αρχή αιώνια, κι ας πεινάτε,

τα βόδια του ήλιου να μη φάτε,

στη λησμονιά να μη χαθείτε.

Α.Β.

ΥΓΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Τζάμια τα μάτια σου θαμπά ύστερα από βροχή, δεν με κοιτάς, μιλάς βραχνά, φεύγεις σαν εποχή. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Φεύγεις και ύστερα γυρνάς και πάντα σ' αγαπώ, γίνεσαι χνούδι μιας φωλιάς και δέντρο σκοτεινό. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Στίχοι: Αγγελική Ελευθερίου Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος 1. Αντώνης Καλογιάννης

Ήρθαν τα βάσανα νωρίς (Μ. Θεοδωράκης & Μ. Ελευθερίου)

Τάσης Χριστογιαννόπουλος- Σε κάποιο μαγαζί. Μουσική Η.Ανδριόπουλος, Στίχοι Μιχάλης Μπουρμπούλης

Κάπου σε κάποιο μαγαζί

ένα τραγούδι παίζει
παλιό τραπεζομάντιλο
σε αδειανό τραπέζι.

Κοιτάζω το φουστάνι σου
Που `χει κι αυτό γεράσει
εδώ μες στα προάστια
ποιος θα με λογαριάσει.

Κάποιος καημός που άναψε
κι ο κόσμος σκοτεινιάζει
σαν το τραγούδι το παλιό
που κλαίει κι αναστενάζει

ΤΑΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Στίχοι:  

Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική:  

Μίκης Θεοδωράκης

	1.	Θόδωρος Δημήτριεφ
	2.	Ανδρέας Κουλουμπής
	3.	Γιώργος Νταλάρας
	4.	Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Ναοί στο σχήμα του ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε φύγανε
και βαθιά κάτω απ’ το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα

Το εισιτήριο - Διονύσης Τσακνής

Στίχοι:  

Γιάννης Σκαρίμπας

Μουσική:  

Διονύσης Τσακνής

1.

Διονύσης Τσακνής & Γιώργος Μεράντζας

Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...

Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ - ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης