Share

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

Erotas Archagelos


Στίχοι: Δημήτρης Λέντζος, Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Σάββατο χαράματα μπρος στην Αχερουσία
χόρεψα ζεϊμπέκικο πάνω στην φωτιά
βήματα γενέθλια για την αθανασία
κι όλες οι αγάπες μου μία ξενιτιά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής
Βλέμματα χαράξανε στις μαύρες τις οθόνες
κι οι τυφλοί προφήτες προδίδουν τους χρησμούς
έρωτας αρχάγγελος σαν τις παλιές εικόνες
κι ο χορός του κόσμου ραγίζει τους αρμούς
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής
Είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε
σώματα κι αγάλματα βγάζουνε φτερά
τα αρχαία πάθη μας και τα φιλιά σου φταίνε
κοίτα αναστήθηκα για δεύτερη φορά
Πήρα από τα μάτια σου λίγο μαύρο χρώμα
κι έβαψα τα ρούχα μου μάνα μη με δεις
την στερνή κουβέντα σου την θυμάμαι ακόμα
σαν χορεύεις μου ’λεγες, να `σαι ο Διγενής

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Σε κάποιο μαγαζί

Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ - Μίκης Θεοδωράκης

Πορεία προς το μέτωπο( Άξιον Εστί ) -- Οδυσσέας Ελύτης

Γιώργος Νταλάρας & Τάσης Χριστογιαννόπουλος - Το άξιον εστί - Official ...


Στίχοι:  
Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική:  
Μίκης Θεοδωράκης


ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου
η αλκή μες στο ζωο που οδηγεί τον ήλιο
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα

Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται

Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι
το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι
στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει

Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι
μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο
ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους
η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.

ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο
τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία
τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες
τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια

Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα φλόκο
Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα
έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα
με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια

Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος
η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη
η Κως, η Ίος, η Σίκινος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι
αντίκρυ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι

Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι
ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει
το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες
και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :

ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζωνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει
μιάν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι
του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν
οι νεκροί άνθη της αύριον

Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα

Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιόβόρα και τα σεληνοβάμονα

Η Ερση, η Μυρτω, η Μαρινα
η Ελενη, η Ρωξανη, η Φωτεινη
η Αννα, η Αλεξανδρα, η Κυνθια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το "νυν" και ποιο το "αιέν" του κόσμου :

ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη
ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη

Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική
Αιέν αιέν ο λόγος και Τρόπις η αστρική

Νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο

Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρωση της Ψυχής και η Πεμπτουσία

Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα

Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός

Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου

Νυν Νυν το μηδέν

και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα


Στίχοι: Σπύρος Λιμνιάτης

Σ' ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος μέσ' τη θάλασσα κι όσα χάλασα ναυάγια εμπρός μου. Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα, της ζωής μου να στρίψω το κέρμα. Πάνω στο φιλί σπάω σα γυαλί κάτω απ' το δέρμα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα. Έπαιρνες το φιλί απ' τον ήλιο και τον πόνο μου λες κάνε φίλο, απ' τη μαχαιριά μέσ' την πυρκαγιά χτίσε βασίλειο. Και με πήρες μια μέρα απ' το χέρι στο μεγάλο της γης καλοκαίρι και στα κύματα χίλια κρίματα σβήνει τ' αγέρι. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.

Νίκος Κουρκούλης~Χάθηκαν Τα Χρόνια 2001 Στίχοι

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021

Τάσης Χριστογιαννοπουλος-Κώστας Μάκρας (Ο εαυτος μου)

Ο εαυτός μου

Σαν ένοιωσα πως είμαι ο εαυτός μου

ερήμωσε ο νους μου από σκέψεις

και στάθηκα απρόσμενα εμπροός μου.

Με στίχειωσαν ξανά τούτες οι λέξεις :

''την περιφάνεια ή τη ντροπή του κόσμου

θα πρέπει στη ζωή σου να διαλέξεις''.


Μουσική Κώστας Μάκρας

Στίχοι Μάριος Μάκρας

Τραγούδι: Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2021

Χαρούλα Βερίγου: "Οι λέξεις στον ποιητικό λόγο γίνονται σκαλοπάτια για την ελευθερία"

 Η γραφή είναι ιερή υπόθεση, αποτελεί επιθυμία και ανάγκη ασυμβίβαστη τελικά. Γράφω, θαρρείς και κάνω ανακωχή και πόλεμο μαζί, με τον μέσα μου άνθρωπο ανάβοντας όλα τα σκοτάδια. Στη δημιουργική μου μοναχικότητα δεν υπάρχει σύνορο. «Το έργο που παράγει ο άνθρωπος είναι ιερό κι ας μην είναι ιερός αυτός ο ίδιος» λέει ο Άγγελος Τερζάκης και συμπληρώνει: «Όλη η μυστική διαδικασία της Τέχνης σε αυτό στηρίζεται. Στο να παράγεις ιερότητα από την αμαρτία σου». Αγαπώ τις ώρες που γράφω, παίρνουν μεταγραφή οι αμαρτίες μου.

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021

Αλέξανδρος Βαναργιώτης - ΛΕΩΝΙΔΑΣ

 

Μυρίος ἦν, ἄνθρωπε, χρόνος προ τοῦ, ἄχρι πρὸς ἠῶ
ἦλθες, χὠ λοιπὸς μυρίος εἰς Ἀίδην.
τίς μοῖρα ζωῆς ὑπολείπεται, ἢ ὅσον ὅσσον
στιγμὴ καὶ στιγμῆς εἴ τι χαμηλότερον;
Μικρή σευ ζωὴ τεθλιμμένη· οὐδὲ γὰρ αὐτὴ
ἡδεῖ᾽, ἀλλ᾽ ἐχθροῦ στυγνοτέρη θανάτου.
ἐκ τοίης ὥνθρωποι ἀπηκριβωμένοι ὀστῶν
ἁρμονίης, ὑψοῦντ᾽ ἠέρα καὶ νεφέλας:
ὦνερ, ἴδ᾽ ὡς ἀχρεῖον, ἐπεὶ περὶ νήματος ἄκρον
εὐλὴ ἀκέρκιστον λῶπος ἐφεζομένη·
τοῖον τὸ ψαλάθρειον ἀπεψιλωμένον οἷον
πολλῷ ἀραχναίου στυγνότερον σκελετοῦ.
Ἠοῦν ἐξ ἠοῦς ὅσσον σθένος, ὦνερ, ἐρευνῶν
εἴης ἐν λειτῇ κεκλιμένος βιοτῇ·
αἰὲν τοῦτο νόῳ μεμνημένος ἄχρις ὁμιλῇς
ζωοῖς, ἐξ οἵης ἡρμόνισαι καλάμης.
Π.Α. 472 α
Απόδοση
Αμέτρητα, άνθρωπε, τα χρόνια που πέρασαν
πριν έρθεις στο φως.
Κι αμέτρητα εκείνα στον Άδη
που έπονται.
Και μένει σ’ εμάς ποιο κομμάτι ζωής;
Μονάχα η στιγμή και, αν υπάρχει, πιο λίγο.
Μικρή η ζωή σου κι οι θλίψεις πολλές.
Κι είν’ η ίδια πικρή και πολύ πιο σκληρή
κι απ’ τον θάνατο π’ όλοι μισούμε.
Άνθρωπε, δες, τι ανούσι’ όλα αυτά,
να υψώνετ’ η σκέψη σ’ αέρα και νέφη
των θνητών των φτιαγμένων μ’ οστά,
αφού, όταν τελειώσ’ η κλωστή,
στο ξηλωμένο μας ρούχο θα ‘ρθει
το σκουλήκι να κάτσει επάνω.
Το κορμί το γυμνό, αφημένο στη σήψη
είναι πιο απεχθές κι από μούμια ξερή
που ‘χει γίνει φωλιά για αράχνες.
Κάθε μέρα που βγαίνει το φως
να μετράς πόσες έχεις δυνάμεις
κι η ζωή σου να είναι λιτή.
Διαρκώς να θυμάσαι κι αυτό,
όσο ζεις κι είσαι μ’ άλλους μαζί:
από τι άχυρα είσαι φτιαγμένος.
Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Αλέξανδρος Βαναργιώτης- Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

23 ώρ. 
Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη
λίγο πριν πέσει το σκοτάδι·
λευκό σεντόνι, μαύρο χάδι.
Ψάχνουμε στο βυθό μια "Κίχλη".
Στο χθες του αύριο τα ίχνη.
Η μνήμη φως μέσα στο βράδυ,
όπως στον Οδυσσέα στον Άδη
ο μάντης την Ιθάκη δείχνει.
«Πάντα ζητάτε και θα βρείτε».
Μ’ αρχή αιώνια, κι ας πεινάτε,
τα βόδια του ήλιου να μη φάτε,
στη λησμονιά να μη χαθείτε.
Α.Β.

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021

ΥΓΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ


Τζάμια τα μάτια σου θαμπά ύστερα από βροχή, δεν με κοιτάς, μιλάς βραχνά, φεύγεις σαν εποχή. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Φεύγεις και ύστερα γυρνάς και πάντα σ' αγαπώ, γίνεσαι χνούδι μιας φωλιάς και δέντρο σκοτεινό. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Στίχοι: Αγγελική Ελευθερίου Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος 1. Αντώνης Καλογιάννης

Ήρθαν τα βάσανα νωρίς (Μ. Θεοδωράκης & Μ. Ελευθερίου)

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2021

Τάσης Χριστογιαννόπουλος- Σε κάποιο μαγαζί. Μουσική Η.Ανδριόπουλος, Στίχοι Μιχάλης Μπουρμπούλης


Κάπου σε κάποιο μαγαζί

ένα τραγούδι παίζει
παλιό τραπεζομάντιλο
σε αδειανό τραπέζι.

Κοιτάζω το φουστάνι σου
Που `χει κι αυτό γεράσει
εδώ μες στα προάστια
ποιος θα με λογαριάσει.

Κάποιος καημός που άναψε
κι ο κόσμος σκοτεινιάζει
σαν το τραγούδι το παλιό
που κλαίει κι αναστενάζει

ΤΑΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Στίχοι:  
Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική:  
Μίκης Θεοδωράκης


Ναοί στο σχήμα του ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε φύγανε
και βαθιά κάτω απ’ το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα


Το εισιτήριο - Διονύσης Τσακνής

Στίχοι:  
Γιάννης Σκαρίμπας
Μουσική:  
Διονύσης Τσακνής


Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...

Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021

Τάσος Κακλαμάνης-Γιώργος Μιχελάκης, Δημήτρης Αλεξάνδρου


''Μη στενοχωριέσαι , αν δεν μπορείς να με βρεις.
Θα βρεις τα πράγματά μου,
τις πέτρες που έκοψα, τους δρόμους που άνοιξα.
Θα βρεις τα γλυπτά που έχω κεντημένα,
και θα δεις χιλιάδες χρόνια μακριά,
τα δακτυλικά μας αποτυπώματα θα αγγίζουν το ένα το άλλο..''

Λυκιακό ποίημα που ανακαλύφθηκε στην Ξάνθο της Λυκίας και χρονολογείται από 3000 χρόνια.


 

Τέσσερα ποιήματα του Νάσου Βαγενά: ο ερωτισμός στην ποίησή του

 

Καλή αρχή στη περιπέτεια που θα χαράξει ο νούς σου Μαρβέλα μου!

Πάνος Παπαϊωάννου & Μαρία Παπαγεωργίου - Αυτός Που Αγαπάς (Someone You L...


Διστάζεις να μου πεις

δε θέλεις να μιλήσεις για όσα σκέφτεσαι βουβά
δεν μας ακούει κανείς μα ακούει η καρδιά σου
και όλα τα φυλάει κρυφά
ζητάς ένα φιλί και μέσα μου βουλιάζεις σαν ομίχλη σαν καπνός
στο τζάμι ένα πουλί
χτυπά και σου φωνάζει ότι άλλαξε ο καιρός
και εσύ νιώθεις πως

Αυτός που αγαπάς
δεν είναι η σκιά σου δεν πάει όπου πας
καθώς τον κρατάς
θα φεύγει μακριά σου
αυτός που αγαπάς

Διστάζεις να μου πεις
δε θέλεις να χαλάσεις την στιγμή που μας γεννά
δε μας ακούει κανείς μα ακούμε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά
ζητάς ένα φιλί και μέσα μου βυθίζεσαι σαν πυρομένο φως
στο τζάμι ένα πουλί
χτυπάει και σου φωνάζει ότι ήρθε ο καιρός
και εσύ ξέρεις πως..

Αυτός που αγαπάς
θα γίνει σκιά σου θα πάει όπου πας
καθώς τον κρατάς
θα ζει πια βαθιά σου
αυτός που αγαπάς

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021

Γιάννης Μαρκόπουλος - Το Δρόμο Σου Οι Λεύκες Ασήμωναν - Official Audio R...

Στίχοι: Γιώργος Παπακώστας

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

1. Νικήτας Τσακίρογλου


Το δρόμο σου οι λεύκες ασήμωναν.

Οι λεύκες υμνούσαν τους πέτρινους ναούς,

υμνούσαν και τους πανέλληνες.

Αυτοί οι πανέλληνες έφυγαν όταν οι Τρώες

στην ανέντιμη πράξη τους

έκαναν θυσία στο βωμό του καύχους.


Αυτοί οι πανέλληνες έγνεψαν απ’ τη σελήνη ψηλά

την κάθοδο των επαναστατημένων ανταρτών.

Τριήρεις φορτωμένες κορμιά εκεί στον μόλο του Μαρμαρά

φέρνουν την ομορφιά της άνοιξης.


Ανυποψίαστη η γη στην οργή του Πριάμου,

ανυποψίαστη στη θλίψη και στην ερημιά,

το δρόμο σου οι λεύκες ασήμωναν.

Γιάννης Μαρκόπουλος - Χάλκινο Τραγούδι Ύψωσες - Official Audio Release

Η Χώρα - Γιάννης Μαρκόπουλος (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ)


Φίλοι, αδέρφια, συμπολίτες και συγγενείς Ανατολίτες

με τη κλωστή και με τη γνώση η Αριάδνη θα ενώσει
αυτή τη χώρα που σημαίνει, το γαλαξία να υφαίνει,
που έχει κάστρα κι ομορφιά και δε στεριώνουνε τα στοιχειά.

Όταν η τέχνη κι η ιστορία μας λύνουν κάθε απορία,
γεννούν ψυχή με φως γλυκό στης Μεσογείου το γιαλό.
Είσαι η χώρα η αντάρτισσα, όταν γεννιόμουν σ’ αφουγκράστηκα.
Πήρα εικόνα πήρα φως κι έγινα χορευτής λαός.

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2021

My Way (Remastered 2008)


"My Way"

And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I traveled each and every highway
And more, much more than this, I did it my way

Regrets, I've had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this, I did it my way

Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall and did it my way

I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill, my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way
Oh, no, oh, no, not me, I did it my way

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows
I took the blows
And did it my way

Yes, it was my way

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι


Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι Λες είν' η ζωή μου στον αέρα χωρίς κανένα πλάνο διαφυγής λες θα το πληρώσω κάποια μέρα που σπαταλάω το δώρο της ζωής Dεν έχω απαίτηση να καταλάβεις και αυτό που είμαι να τ' αποδεχτείς μωρό μου ανήκουμε σε άλλους κόσμους δε σε παρεξηγώ αν απομακρυνθείς Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει Τα πράγματα τα δέχομαι όπως έρθουν δε ζήτησα από τη ζωή πολλά τα όνειρα μου για ένα βράδυ αντέχουν τα βρίσκει η μέρα πάντοτε νεκρά Μη το παλεύεις άλλο δεν πειράζει εσύ τα πρέπει σου ν' ακολουθείς το σκοτεινό σου μυστικό θα είμαι που ίσως κρυφά ξανάρθεις να το βρεις Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει