ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2021

"Ο πόλεμος" του Μανόλη Αναγνωστάκη. 72 χρόνια σήμερα από τότε που " τελείωσε" ο εμφύλιος...

Οι δείχτες κοκαλιάσανε κι αυτοί στην ίδια ώρα.
Όλα αργούν πολύ να τελειώσουνε το βράδυ, όσο κι αν τρέχουν γρήγορα οι μέρες και τα χρόνια
Έχει όμως κανείς και τις διασκεδάσεις του, δεν μπορείς να πεις· απόψε λ.χ. σε τρία θέατρα πρεμιέρα.
Εγώ, συλλογίζομαι το γέρο συμβολαιογράφο του τελευταίου πατώματος, με το σκοτωμένο γιο, που δεν τον είδα ούτε και σήμερα. Έχει μήνας να φανεί.

Στο λιμάνι τα μπορντέλα παραγεμίσανε από το πλήρωμα των καινούριων αντιτορπιλικών κι οι μάρκες πέφτουνε γραμμή.
Η θερμάστρα κουρασμένη τόσα χρόνια έμεινε πάλι φέτος σε μια τιμητική διαθεσιμότητα.
«Το πολυαγαπημένο μας αγγελούδι (εδώ θα μπει το όνομα, που για τώρα δεν έχει σημασία), ετών 8 κτλ. κτλ.»
Στην οδό Αιγύπτου (πρώτη πάροδος δεξιά) τα κορίτσια κοκαλιασμένα περιμένανε απ’ ώρα τον Ισπανό με τα τσιγαρόχαρτα.
Κι εγώ ο ίδιος δεν το πιστεύω αλλά προσπαθώ να σε πείσω οπωσδήποτε, πως αυτό το πράγμα στη γωνιά ήτανε κάποτε σαν κι εσένα. Με πρόσωπο και με κεφάλι.

Οσονούπω όμως, ας τ’ ομολογήσουμε, ο καιρός διορθώνεται και νά που στο διπλανό κέντρο άρχισαν κιόλας οι δοκιμές.
Αύριο είναι Κυριακή.
Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει
Και ρυθμικά χτυπήσανε μια μια οι ώρες κι ανοίξανε πόρτες και παράθυρα μ’ εξαίσιες αποκεφαλισμένες μορφές
Ύστερα ήρθανε τα λάβαρα, οι σημαίες κι οι φανφάρες κι οι τοίχοι γκρεμιστήκανε απ’ τις άναρθρες κραυγές

Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες
Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος!
Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.
Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!

Μπορεί να είναι εικόνα ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα που στέκονται

ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΡΗΣ και 93 ακόμη

3 σχόλια

4 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι

Γιωργος Φλωρακης - Ρεμαλι Λες είν' η ζωή μου στον αέρα χωρίς κανένα πλάνο διαφυγής λες θα το πληρώσω κάποια μέρα που σπαταλάω το δώρο της ζωής Dεν έχω απαίτηση να καταλάβεις και αυτό που είμαι να τ' αποδεχτείς μωρό μου ανήκουμε σε άλλους κόσμους δε σε παρεξηγώ αν απομακρυνθείς Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει Τα πράγματα τα δέχομαι όπως έρθουν δε ζήτησα από τη ζωή πολλά τα όνειρα μου για ένα βράδυ αντέχουν τα βρίσκει η μέρα πάντοτε νεκρά Μη το παλεύεις άλλο δεν πειράζει εσύ τα πρέπει σου ν' ακολουθείς το σκοτεινό σου μυστικό θα είμαι που ίσως κρυφά ξανάρθεις να το βρεις Με τις τσέπες μου άδεις πάντα ζούσα χύμα σα ρεμάλι μπαινοβγαίνοντας στο τμήμα δίχως πλάνα για το μέλλον κι ότι κάτσει τα τσιγάρα μου να βγαίνουν και είμαι εντάξει

Τρίτη 31 Αυγούστου 2021

CONTRA TEMPO Chamber Orchestra - Βλαδίμηρος Συμεωνίδης @ Φεστιβάλ Μουσικ...

Σάββατο 21 Αυγούστου 2021

Το δαχτυλίδι του Γύγη

Το δαχτυλίδι του Γύγη

Θαλασσάκι/Thalassaki - Anastasia & Iliana Fergadioti

Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας (Σεφέρης, Ανδριόπουλος, Ξυλούρης)

Τ΄ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ Η ΜΑΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ-ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ξένε που 'σαι στην ξενιτιά, Γιώργος Παπασιδέρης

Ηέλτιος- Η Χάρη

Ένα κομμάτι ξύλο μπρος στα χέρια μου.

Το βουλιάζω στο νερό, το κρατάω βυθισμένο

όσο ώρα θέλω

μα σαν τ' αφήνω πάντα στην επιφάνεια πετιέται

την Αρχιμήδεια τηρώντας αρχή

που θεία χάρη τη φυλάει απ΄τα δαιμονικά

κι η δύναμη της αγάπης σου

που με συντροφεύει στο ταξίδι και κάνει Εκείνον

να περπατά επί των υδάτων

της Πάτμου ανοιχτά

υψώνοντας στα ουράνια το βυθισμένο όνειρό μου.

21/8/21

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ - ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΤΙΝΑΡΗ , ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολιτεία βαθειά κοιμάται
κι όλα τα πάθη της μαζί
καινούργια μέρα θα ξημερώσει
χαρές και λύπες θα μας φορτώσει
κι έτσι διαβαίνει η ζωή

Και το ρολόι μετρά τον χρόνο
κάθε του χτύπος συμφορά
κι έρχεται μια στιγμή μοιραία
που κάποιος φεύγει απ’την παρέα
και λιγοστεύει η χαρά

Το πανηγύρι δεν τελειώνει
τέλος δεν έχει κι ο καημός
κι εμείς πιασμένοι χέρι με χέρι
που νά `ναι άραγε κανείς δεν ξέρει
ο τελευταίος μας σταθμός

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2021

Στου φεγγαριού το δρόμο

Από το βιβλίο CD της Μάρθας Μεναχέμ και του Μαρίνου Καρβελά «Τόπος Άγραφος» Ερμηνεία - Γιώργος Φλωράκης

Στου φεγγαριού το δρόμο σε ταξίδεψαν οι μάγοι με οιωνούς θεόσταλτους σε λάλημα πουλιού τα δάκρυα στις χούφτες σου ήπιαν οι λωτοφάγοι και σ’ είδαν ως απόδημο ψυχάρι τ’ ουρανού. Σ’ άγονη γη οι κήρυκες κοιτούσαν τα σημάδια κι οι σπονδοφόροι διάβαζαν σε φύλλα της μυρτιάς έστρωναν στους αμμόλοφους πολύχρωμα υφάδια να περπατήσεις άμαθη με λίκνισμα φωτιάς. Λυδία λίθο πέτρωσε στα μάτια σου η μοίρα όλα κινούσαν γύρω σου γκρεμού πετροκοπιό κι οι νύμφες στους νερόλακκους σε πότισαν αρμύρα και όρισαν την τύχη σου ν’ ανθεί στο μισεμό. Κόρη μιας γέννας όσιας από την Ανθηδόνα πρίγκιπας Πέρσης σ’ άρπαξε με φίλτρο μαγικό και το ταξίδι κράτησε έως τη Βαβυλώνα να νυμφευτείς το θάνατο σε κήπο μυστικό.

Μαργαρίτα Ζορμπαλά: Άνθη της πέτρας

Νατάσσα Μποφίλιου ft. Πάνος Παπαϊωάννου - Το θαύμα (Live)

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος Τα μάτια του κλείνει και μπρος του περνά στρατός νικημένος τα χρόνια. Τις μάχες του στήνει στο νου του ξανά καπνός και αιχμάλωτα πιόνια. Τα μάτια του κλείνει κι αυτό που ζητά να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα. Αλλιώς τη ζωή του να ζούσε ξανά να γιάτρευε το άδηλο τραύμα. Περνούσαν οι μέρες ποτάμι βαθύ κι αργούσε το θαύμα να φτάσει. Και μες στα νερά του μια άλλη ζωή γλιστρούσε προτού την προφτάσει. Τα μάτια του κλείνει και πίσω γυρνά στη σκάλα ο πατέρας του στέκει. Του λείπει κουράγιο να φύγει μακριά μακριά του να αφήσει τα `'πρέπει''. Τα μάτια του κλείνει κι αυτό που ζητά να τ’ άλλαζε όλα ένα θαύμα. Αλλιώς τη ζωή του να ζούσε ξανά να γιάτρευε το άδηλο τραύμα.

Μάλαμας - Το θαύμα

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και μένουν οι στιγμές
όπως λίγα λουλούδια
στων βράχων τις ρωγμές

Όσα σου είχα τάξει
άνεμος και καπνός
συγγνώμη που δεν ήμουνα
για σένα ουρανός

Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές

Φεύγουν γοργά τα χρόνια
και πουθενά ένα φως
στις έγχρωμες αφίσες
κοιτάς τα "ΠΡΟΣΕΧΩΣ"

Μια ροζ χαλκομανία
στο φλίπερ σου γελά
φυσάει αδιαφορία
να ντύνεσαι καλά

Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές

Τὴν τίτθην Ἱέρων Σειληνίδα, τήν, ὅτε πίνοι ζωρόν, ὑπ’ οὐδεμιῆς θλιβομένην κύλικος,ἀγρῶν ἐντὸς ἔθηκεν, ἵν’ ἡ φιλάκρητος ἐκείνη καὶ φθιμένη ληνῶν γείτονα τύμβον ἔχοι.
Π.Α.7.456 

Απόδοση
Την παραμάνα που τον θήλαζε, τη Σειληνίδα, 
που όταν έπινε ανέρωτο κρασί 
κούπα δεν στάθηκ' ικανή 
το κέφι να της κόψει, 
την έθαψ' ο Ιέρων στους αγρούς,
για να 'χει ακόμα και νεκρή, 
εκείνη που αγάπησε τ' ανέρωτο κρασί,
τάφο κοντά στα πατητήρια. 

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Τρίτη 17 Αυγούστου 2021

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ

Αλέξανδρος Βαναργιώτης -ΔΙΟΣΚΟΥΡΊΔΗΣ: Πέντε κόρας καί

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

59 λ.

ΔΙΟΣΚΟΥΡΊΔΗΣ: Πέντε κόρας καί πέντε

Πέντε κόρας καὶ πέντε Βιὼ Διδύμωνι τεκοῦσα
ἄρσενας, οὐδὲ μιᾶς οὐδ᾽ ἑνὸς ὠνάσατο:
ἣ μέγ᾽ ἀρίστη ἐοῦσα καὶ εὔτεκνος οὐχ ὑπὸ παίδων,
ὀθνείαις δ᾽ ἐτάφη χερσὶ θανοῦσα Βιώ.

Π.Α.7.484

Απόδοση 
Πέντε  κορίτσια και πέντε  αγόρια 
χάρισε στον άντρα της Διδύμωνα η Βιώ.
Όμως καλό δεν είδε από κανένα. 
Την έξοχη γυναίκα και πολύτεκνη τη Βιώ 
στον τάφο δεν κατέβασαν τα χέρια των παιδιών της.
Σαν πέθανε την έθαψαν οι ξένοι. 

Αλέξανδρος Βαναργιώτης 

Ο Διοσκουρίδης (3ος αι. π.Χ.) ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους επιγραμματοποιούς
των Αλεξανδρινών χρόνων. Ως πιθανός τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Ισσός.