Μετέωρος
σε μετέωρο πλανήτη
μέσα στο σελάγιασμα το μυστικό του στερεώματος
υπερίπταμαι
πλανώμενος ολοένα
μέχρι το σκάφος να προσεδαφίσω
και τον κάβο του να δέσω
στον εγκαταλειμμένο μώλο
του φωτός.
15/6/21
"Ίσως, όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον, έτσι που επιτέλους, να μπορέσουμε να γνωριστούμε." &line; ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Μετέωρος
σε μετέωρο πλανήτη
μέσα στο σελάγιασμα το μυστικό του στερεώματος
υπερίπταμαι
πλανώμενος ολοένα
μέχρι το σκάφος να προσεδαφίσω
και τον κάβο του να δέσω
στον εγκαταλειμμένο μώλο
του φωτός.
15/6/21
Χωρίς κόσμο
κι ουρανό
απόμεινα
στο δεινόν επιμένοντας
της σχεδίας μου ταξίδι προς
το αχανές και το άσωτο σημαίνον
εν μέσω της ερημίας και
τα σμήνη των αστέρων τα πολυπληθή
που αμίληκτα απομακρύνονται ολοένα
από τότε που της Αγάπης
χάθηκε το φως
και περιέπεσε ο ναός
στη σιωπή
θεού και ανθρώπων.
14/6/21
την παίρνει από τα χέρια μου ο άνεμος
και τη ρίχνει στη μικρή λιμνούλα
με τους κύκνους.
Του χρόνου παίγνια
μεταστοιχείωση υλικών και μορφών
πίσω απ΄την κερκόπορτα της συνέχειας
που υποτάχτηκε στον Πορθητή
της Πόλης της επτάλοφης, που πόθησε
και ύμνησε την Ομορφιά και την άνοιξη
του Πέραν.
1/6/21