Share

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

Μαρία Παπαγεωργίου - Ο Κηπουρός

Στίχοι | Μουσική: Παύλος Παυλίδης από το δίσκο "Αφού λοιπόν ξεχάστηκα" (2004) Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς κάτι πουλιά πετούν πάνω απ’ τη στάχτη που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και μου τραγουδάνε "η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει...". Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και μου τραγουδάει "η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει...". Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό, θα μπει στον κήπο αυτό όλο το φως που υπάρχει... Θα `ρθει, μ’ ένα ποδήλατο λευκό, θα κοιταχτεί μέσ’ στο νερό και θα ρωτάει να μάθει... Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά, πόσο είχε λείψει εκεί μακριά ποιος τα φροντίζει τ’ άνθη...; Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη μου `παν σε είδαν πάλι απ’ έξω να περνάς και έπειτα είπαν "η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει...". Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό, θα μπει στον κήπο αυτό όλο το φως που υπάρχει... Θα `ρθει, μ’ ένα ποδήλατο λευκό, θα κοιταχτεί μέσ’ στο νερό και θα ρωτάει να μάθει... Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά, πόσο είχε λείψει εκεί μακριά ποιος τα φροντίζει τ’ άνθη...; Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη, βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και μου τραγουδάει "η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει...".

26ο Φεστιβάλ Ναυπλίου | Δανάη Παπαματθαίου Matschke - Kyveli Dörken

Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος 21 6 2020

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020

Όταν Χαράζει / Otan xarazei Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός

βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis


Γέλασε η αύρα ανάμεσα
στην ανισότητα του βήματός του
της φύσης λάθος ανεπείδωτο
κουτσά τα βήματά του
έξω απ’ τη θάλασσα

Μάτια γιομάτα καλοσύνη
αγίου ίριδες
λεβέντη κάλλος
όλης της Οικουμένης
η ισορροπία
στον ανισόρροπο βηματισμό του
έψαξε για δικαίωση

Ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο
έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου
της μέρας την ατέλεια
να τελειοποιήσει

Κύριε και Θεέ μου
μεθυσμένος ήσουν
όταν τον έσπειρες

Κύριε και Θεέ μου
ελέησόν μας και μην ξαναπιείς

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Στην αγορά του κόσμου





Από το άλμπουμ " Ανεμοδείκτης"

Στίχοι & Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Χαμένος μες στο πουθενά
δε θα βρεθώ ποτέ ξανά
στην πρώτη μου πατρίδα.

Έψαξα μέσα μου βαθιά
κι είδα μονάχα ερημιά
και πουθενά δε σε είδα.

Άσε με πάλι να σε δω,
έλα για λίγο φως μου
κι ύστερα φύγε κι ας χαθώ
στην αγορά του κόσμου.

Πουλάω σ' άδεια μαγαζιά
δυο παραμύθια, δυο φιλιά
κι όλα τα όνειρά μου.

Σ' αυτόν τον κόσμο τον καλό
χαρίζω, ψάχνω και ζητώ
και κλέβω τη χαρά μου.

Άσε με πάλι να σε δω,
έλα για λίγο φως μου
κι ύστερα φύγε κι ας χαθώ
στην αγορά του κόσμου.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Πυξ Λαξ - Χωρίς ντροπή (Μάνος Ξυδούς)

ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ - ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

 Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη

ενός ατέλειωτου χωρισμού Κι εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια με τις σκοτεινές σκάλες τους που οδηγούνε άγνωστο που... Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές που αρνούνται κλαίνε λίγο κι ύστερα ενδίδουν και τ' άλλο πρωί, αερίζουν το σπίτι απ' τους μεγάλους στεναγμούς... Στα παλαιικά κρεβάτια με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου κι ύστερα αποκοιμήθηκαν γλυκείς κι απληροφόρητοι σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια Όμως εσύ σωπαίνεις... Γιατί δε μιλάς; Πες μου! Γιατί ήρθαμε εδώ; Από που ήρθαμε; Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα; Τι θέλουν να πουν; Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις!!! Όλα θα άλλαζαν... Όταν τέλος, ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα... δε βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους, το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά... Κι ολόκληρο το άγνωστο την ώρα που βραδιάζει...

Σπύρος Ποταμίτης-[Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο] ❤️

Σε τόση απεραντοσύνη καθώς σιγάλιαζε
το μικρό του μπάτη ανέμισμα, τα μαλλιά
των κοριτσιών σκέφτηκα που πότε ξανθά
και πότε με του τοπαζιού το χρώμα ήρθαν
φέρνοντας τρανά μαντάτα κι ω! ορμήνιες
τις γερασμένες πλεξούδες πια του χρόνου.
Ανάγλυφα από του Αυγούστου τις σπηλιές
λαχταριστά κορμιά με κερασένια χείλη
που μου γελούσαν κι έκανε φως η αυγή
από τα βάθη των ψυχών το κρύο σκοτάδι
να δει, ν’ αγγίξει, να μιλήσει η φωνή μου
φθινόπωρο κίτρινων φύλλων τις αγάπες.
Κι ήταν ωραία η θάλασσα νωπή ακόμα
απ’ του κυμάτου την ανατριχίλα νια ζωή
πάνω στα ξάρτια των πελαγίσιων ρότων
που έφερναν μέσα στη δύση του ήλιου
νοσταλγικά φεγγάρια, αρώματα αγκαλιάς
και των φιλιών σου τα αξέχαστα γινάτια…