Share

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Λυκόφως των ειδώλων του Φρ. Νίτσε | Στο Πατάρι του Gutenberg

Ο ΦΟΡΤΙΝΟ ΣΑΜΑΝΟ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Στίχοι:  
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική:  
Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ’ όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ’ αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

Homo Universalis: Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος "Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν "...

Homo Universalis: Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος "Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν "...: Ὅταν παιδίον διηρχόμην ἐκεῖ πλησίον, ἐπὶ ὀναρίου ὀχούμενος, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ ἀπολαύσω τὰς ἀγροτικὰς μας πανηγύρεις, τῶν ἡμερῶν τοῦ Πά...

Νικολας Ασιμος - Αγαπαω και αδιαφορω (Σπανια εκτελεση)

Ελευθερια Ανεστου -Λύγισα

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΙΙ - Ν. Καββαδίας - Ξέμπαρκοι





Θεσσαλονίκη ΙΙ


Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης
κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
Γραφή από τρεις και μου 'γινες μοτάρι και καρφί.
Μα έριχνε η Τούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.

Τη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτι
την έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.
Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.
Τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.

Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει,
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ
-της Άγρας τα μακριά σαριά, του Σάντουν το μετάξι-
και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.

Το δαχτυλίδι που 'φερνα μου το 'κλεψε η Οράγια.
Τον παπαγάλο μάδησε και έπαψε να μιλεί.
Ας εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,
κι ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί.

Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.

Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
Μπορεί να 'ρθω απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.

Νίκος Καββαδίας: Yara yara - Ξέμπαρκοι

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Κρινιώ Νικολαόυ - Το μπλε - από το cd - Αρετή Κοκκίνου / Ηλίας Παπακωνσ...





Στίχοι: Ηλίας Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Αρετή Κοκκίνου
Ερμηνεία: Κρινιώ Νικολάου

TO ΜΠΛΕ

Φέρε το μπλε σου πιο κοντά να δεις πόσο σου μοιάζω,
κλείσε το μάτι στη ζωή, τον θάνατο ξαφνιάζω.
Δώσε στα πλήκτρα σου ρυθμό να κάψουνε τα φρένα
γιατί ο ήλιος ξενυχτά κι ανάβει από σένα.
Πιάστηκαν ήλιοι στα μαλλιά κρύφτηκαν τα υπόγεια
και η αγάπη αναζητά της άνοιξης τα λόγια.
Μίλα μου για την άσφαλτο που έστρωσες σεντόνι
κι έχανε η μέρα χρώματα και άρχισε να λιώνει,
κάνε τον χρόνο έρωτα ποτέ να μην τελειώνει.
Φέρε τα μάτια πιο κοντά, στιγμές να προσπεράσουν
και τα θαμπά φεγγάρια μας στην έξοδο να φτάσουν.
Δώσε στα πλήκτρα σου ρυθμό να κάψουνε τα φρένα
γιατί ο ήλιος ξενυχτά κι ανάβει από σένα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μετρονόμος»

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Kalomiris : Oblivion (Η Λήθη)

KALOMIRIS: Μαγιοβότανα. (Daphne Evangelatos, Tokyo, 1987)



Μαγιοβότανα (Magic Herbs or Herbs of May) - a cycle of eight songs by MANOLIS KALOMIRIS on a set of poems by KOSTIS PALAMAS from a live concert in Tokyo, Japan, on April 30, 1987, with mezzo-soprano DAPHNE EVANGELATOS and the YOMIURI NIPPON SYMPHONY ORCHESTRA conducted by YOSHIKAZU TANAKA.

VASILIS DIMITRIOU 11 PIANO PIECES op 9

George Sisilianos op 23 eight children's miniatures

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Ν. ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ - Ν. ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ - ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ





ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ


Μνήμη Μάνου Λοΐζου

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε γυρεύω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δεν φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
κι εγώ σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ ένα καρέ τυφλών