Share

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

ΕΡΜΗ ΚΑΡΔΙΑ (τραγ.)- Κ. ΤΣΙΑΝΤΗΣ



1
Έρμη καρδιά, σ’ αγριεμένα χρόνια
Έρμη καρδιά κρατήσου στο βοριά                                
Την  Αντιγόνη πήρανε σ’ υλόφρονα  σαλόνια
Κι οι γύπες αφανίζουνε  τ’ ανθρώπου τη θωριά.

Έρμη καρδιά στη κόλαση που ζούμε
Ένα σου γράμμα διαβάζω απ’ τα παλιά
Κλωνί βασιλικό και δυο φιλιά  να βρούμε
Στο περιθώριο  μέσα στη λησμονιά. 
2
Έρμη καρδιά, το θαύμα  καρτερούμε
Και το Χριστό στο σπίτι του φονιά
Έναν  εξόριστο θεό στη σκοτεινιά  να βρούμε
Στου  βρέφους το χαμόγελο  του  νου τη φωτεινιά.

Έρμη καρδιά στη κόλαση που ζούμε
Ένα σου γράμμα διαβάζω απ’ τα παλιά
Κλωνί βασιλικό και δυο φιλιά να βρούμε
Στο περιθώριο  μέσα στη λησμονιά.


Gymnopedie No. 3 Wahneta Meixsell

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Chopin, Prelude No 16 / Vassilis Tsabropoulos

CHOPIN - Polonaise Op. 26 No 1 (Vassilis Tsabropoulos)

ΗΕΛΤΙΟΣ- Έρμη καρδιά

Έρμη καρδιά, σ’ αγριεμένα χρόνια
Έρμη καρδιά, κρατήσου στο βοριά                                
Την  Αντιγόνη κλείσανε σε υλόφρονα  σαλόνια
Κι οι γύπες αφανίζουνε  τ’ ανθρώπου τη θωριά.

Έρμη καρδιά, το θαύμα  καρτερούμε
Και το Χριστό στο σπίτι του φονιά
Έναν  εξόριστο θεό στη σκοτεινιά  να βρούμε
Στου  βρέφους το χαμόγελο  του  νου τη φωτεινιά.
28-29 Οκτ.2017.

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Άνοιξε χείλι μ' άνοιξε - Επιτραπέζιο Θράκης (Χρ. Αηδονίδης)

Ρουμπαλιά, Γαρουφαλιά - Μικρασιάτικα τραγούδια (Μιχαλίτσι Βιθυνίας)

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Αζήλευτος ο πόλεμος ( Πλάτων)
Κι ο Λόγος που πασκίζει τη βαρβαρότητα να εξημερώσει
Μάταιος δεν είναι. Δυσπρόσιτο όμως το φως του και δε φτάνει παντού.

Νάρκισσος  ο κατακτητής κι  ο ασεβής 
νομίζει πως με τα όπλα και το χρυσάφι του όλα  μπορεί να τάχει και τα ορίζει.

Και  επανέρχεται  μοιραία στο διάβα του καιρού  
η  ώρα  του Μαραθώνα
Και στο μέτωπο σπεύδουν με  ό,τι έχουν οι γενναίοι
τη Λευτεριά να υπερασπιστούν και τη βαρβαρότητα να πολεμήσουν, 
δίχως ποτέ να λογαριάσουν
ποιός  θα πεθάνει και ποιός θα ζήσει.
28-10-17.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΣΧΙΣΜΗ

ΣΧΙΣΜΗ
Πάντα πρώτη  Εσύ Αρχή αυθυπόστατη
Τ' άστρα και τη φθαρτή σχεδία μου ηγεμονεύεις
και τη γραμμή της μοίρας μου επιτηρείς
εν μέσω των κόκκινων  φθινοπωρινών φύλλων.
Πάντα πρώτη Εσύ ελαφίνα  ανυπότακτη
Στου βράχου  στέκεις ψηλά τ’ αγνάντιο προς τη θάλασσα
Το γλυκοχάραμα που ροδίζει  ν’ αναγγείλεις
Και του δειλινού τα  δοξαστικά τριαντάφυλλα,  
πριν στο μπαράκι της Μύκονος  σταθείς κι αρχίσει ο άνεμος να σε απογυμνώνει
Απ’ όσα  χρεία ποτέ δεν είχες να φορέσεις.

Το θαύμα αντικρύζω
Και τ’ ομολογώ
Το πρόσωπό σου ως βλέπω.
Αρτεμη κι Αφροδίτη πάνω σου αντιμάχονται
Και ως μούσα μπαίνεις στη μικρή  ζωή μου
Αναίτια κι αναπάντεχα, γιατί;
Ένας  Θεός μόνο το ξέρει!

Πάντα πρώτη Εσύ
Τη σκέψη να προλαβαίνεις και τα συναισθήματα των θνητών
Και του τραγοπόδαρου Πάνα τις κολασμένες νύχτες να ευλογείς
Στων Νυμφών τ’  ανεξερεύνητα σπήλαια.

Πρελούδιο  ομορφιάς, ιντερλούδιο φωτός,
Φρουρός του ζέφυρου μες τα στενά
Adagio αγάπης, της πεταλούδας πέταγμα στο Νείλο
Ψυχή που κόβει ηλιοαχτίδες και το κουκούλι πλέκει
Του  γήινου  διαστημόπλοιου που αθόρυβα χάρισες
στου χρόνου εμάς τους ταξιδευτές.

Λυγίζει στη  λάμψη Σου  ο οφθαλμός
Και τυφλώνεται στο φως Σου
Μα Εσύ αλύγιστη επιμένεις
Στις ρίζες να μένεις κρυμμένη των δεντρών
Και το  δέντρο το βαθύ-ισκιοτο με  ζωογόνα δύναμη να υψώνεις
Και στους άγονους  κάμπους να πέφτεις  σα βροχή
Μέχρι να δώσουν τα σπαρτά και να καρπωθούν τα στάχια
που ολόιδα  με τα ολόχρυσα μαλλιά  στους ώμους Σου  ανεμίζουν
ντάλα καλοκαίρι όπου μεθύσανε και τραγουδάνε μαγεμένα όλα μαζί τα τζιτζίκια.

Την ώρα τούτη του μεσημεριού κάτω απ΄τον ίσκιο  της ελιάς
ακέρια  σε συναντώ και σε ζυγώνω
Ακέρια και κατακερματισμένη
Μα πάντα  έτοιμη  τη ρωγμή του χρόνου μ΄ένα σου άλμα να δαμάσεις
Και με  πάθος ιερό να με σκοτώσεις και να μ’ αναστήσεις
Καθώς  το Είναι  μου αφήνω στη σχισμή  του φωτός
Που  αναπόδραστα  μας ενώνει.


 25-6 Οκτ.2017

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

What Must Be Said | By Günter Grass | Defend Democracy Press

Here is an English translation of a poetic protest by Nobel Prize laureate Günter Grass, against the prospect of the Israeli extermination (“auslöschen”) of the Iranian people. The original poem as he wrote it in German, follows this English rendering.
What Must Be Said
By Günter Grass, April, 2012
Why do I stay silent, conceal for too long
What clearly is and has been
Practiced in war games, at the end of which we as survivors
Are at best footnotes.
It is the alleged right to first strike
That could annihilate the Iranian people–
Enslaved by a loud-mouth
And guided to organized jubilation–
Because in their territory,
It is suspected, an atom bomb is being built.
Yet why do I forbid myself
To name that other country
In which, for years, even if secretly,
There has been a growing nuclear potential at hand
But beyond control, because no testing is available?
The universal concealment of these facts,
To which my silence subordinated itself,
I sense as incriminating lies
And force–the punishment is promised
As soon as it is ignored;
The verdict of “anti-Semitism” is familiar.
Now, though, because in my country
Which from time to time has sought and confronted
The very crime
That is without compare
In turn on a purely commercial basis, if also
With nimble lips calling it a reparation, declares
A further U-boat should be delivered to Israel,
Whose specialty consists of guiding all-destroying warheads to where the existence
Of a single atomic bomb is unproven,
But through fear of what may be conclusive,
I say what must be said.
Why though have I stayed silent until now?
Because I think my origin,
Which has never been affected by this obliterating flaw,
Forbids this fact to be expected as pronounced truth
Of the country of Israel, to which I am bound
And wish to stay bound.
Why do I say only now,
Aged and with my last ink,
That the nuclear power of Israel endangers
The already fragile world peace?
Because it must be said
What even tomorrow may be too late to say;
Also because we–as Germans burdened enough–
Could be the suppliers to a crime
That is foreseeable, wherefore our complicity
Could not be redeemed through any of the usual excuses.
And granted: I am silent no longer
Because I am tired of the hypocrisy
Of the West; in addition to which it is to be hoped
That this will free many from silence,
Prompt the perpetrator of the recognized danger
To renounce violence and
Likewise insist
That an unhindered and permanent control
Of the Israeli nuclear potential
And the Iranian nuclear sites
Be authorized through an international agency
Of the governments of both countries.
Only this way are all, the Israelis and Palestinians,
Even more, all people, that in this
Region occupied by mania
Live cheek by jowl among enemies,
In the end also to help us.

EuropeMiddle EastInternationalNuclear Weapons/WarWhat Must Be Said | By Günter Grass 25/10/2017 tweet Here is an English translation of a poetic protest by Nobel…
DEFENDDEMOCRACY.PRESS