Share

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

ΗΕΛΤΙΟΣ- Άτεχνο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ;
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ;
Άλλο να κυβερνάς και να είσαι στο μάτι 
Του κυκλώνα,
Κι άλλο να μιλάς παράμερα, 
Να κάνεις κριτική και να ονειρεύεσαι
ανατροπή ή επανάσταση
Χωρίς Σχέδιο και στρατηγική!

Έξι χρόνια μνημονίων
κι ο καθένας πάει μονολογώντας!
Πόσοι έχουμε τη δύναμη να βγούμε απ’ τον εαυτό μας
Και να συναινέσουμε σε κάτι Κοινό;
Ποιος δρόμος μας απόμεινε
ώστε να συμπορευτούμε σε μια κοινή πορεία; 
Τόσες δεκαετίες ψευδο-αμφισβήτησης
Τα καταφέραμε και φτάσαμε ώστε 
σε τίποτα πια να μη Συμφωνούμε 
-Ούτε στα όνειρα-,
και τόπο κανένα να μην έχουμε να
σταθούμε! 

Πελεκίσαμε μέχρι τις ρίζες το δέντρο της ζωής μας
Ενδώσαμε, υποταχθήκαμε,
μείναμε χωρίς πρόσωπο,
χωρίς στέγη, εργαστήρι και χωράφι, 
χωρίς πόλη και πατρίδα. 

‘’Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, πολλές φορές οι εχθροί μας’’, 
Μας θάμπωσαν και πίνοντας τ’ αψέντι τους
Οδηγηθήκαμε χορεύοντας 
στον αφελληνισμό, τη διαίρεση και τη
διάλυση!
Ένθεοι και άθεοι, Χριστιανοί κι αρχαιολάτρες, 
ανατολικοί και δυτικοί, ευρωπαίοι κι αντιευρωπαίοι, 
εθνικιστές και διεθνιστές, αριστεροί και δεξιοί,
δραχμολάγνοι κι ευρωλάγνοι,…
Κομμάτια αγγείου μινωικού στον Κεραμεικό
Της ιδιωτίας μας.

‘’ Πού πάμε ωρέ Ελληνες;’’
Φτάσαμε στο σημείο να μην εμπιστεύεται
κανείς κανέναν
Κι ούτε επιστήμη, ούτε τέχνη, κι ούτε
εκκλησιά
Μπορεί πιά να μας σώσει!

Πού να συναντηθούμε 
πώς να συμπορευτούμε;
Πόλεμος! 
Κι αν υπάρχει κάτι που μας απομένει
είναι ν’ αναλογιστούμε 
με τι αίμα ποτίστηκε τούτη η 
γλώσσα 
για ν’αντέξει τόσες χιλιετίες
στους κατακλυσμούς!
Για δες, μόλις που γλιτώνει 
Τρύπια απ’ τα greeklish 
Η Κιβωτός!
13-2-2016

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Λένε...

Λένε...: Λένε… πως όποιος δεν βιώνει τα πάθη του ζει σε μεσοβασιλεία, πότε μισός πρίγκιπας και πότε μισός υπηρέτης.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Τρία αδερφάκια γκαρδιακά(Ακριτικό ρουμελιώτικο) - Σίμων Καράς

Mar

Σπύρος Ποταμίτης -Εκκρεμότητες (Ποιητική συλλογή 2013)


Κυκλοφορεί:


Η νέα ποιητική μου συλλογή «Εκκρεμότητες» κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 από τις εκδόσεις «Ζάθεον Πυρ» όπου μπορείτε να την προμηθευτείτε:
Στουρνάρη 25, Αθήνα,  210 38 07575,  info@zatheonpyr.gr

ή με παραγγελία μέσω της ιστοσελίδας των εκδόσεων «Ζάθεον Πυρ»


όπως και στα βιβλιοπωλεία όλης της Ελλάδας ( κυρίως με παραγγελία ).

Διαβάστε περισσότερα: http://spyros-potamitis-poiisi.webnode.gr/
Δημιουργήστε τη δική σας ιστοσελίδα δωρεάν: http://www.webnode.gr

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

"Χαμένη Ιθάκη" Σωτήρης Δογάνης

Ηέλτιος -ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΟΙΗΜΑ


Καλά εμάς- τους πολλούς,
Αλλά και τους ποιητές γιατί τόσο βίαια τους παραποιούν
Και τους παραμορφώνουν
Κι αντί να τους φέρνουν κοντά μας, 
Τους αχρηστεύουν οι ειδήμονες πλάθοντάς τους κατά πώς
ο ίδιοι το νομίζουν και το θέλουν-
Χωρίς την όρασή τους να φροντίζουν;

Δε γίνεται! Κάτι συμβαίνει!
Ο καθένας παίζει το βιολί του
Και όλοι ευγενικά τους χειροκροτούν,
χωρίς υποψία φωτός να εγείρουν σε κανέναν!

Ω της Άρτας γιοφύρι δε θα χτιστείς ποτέ!

Ω ποιητή!
Εξόριστος για πάντα θα μένεις, κι ακατανόητος!
για να τρέφονται οι παρείσακτοι κι οι καριερίστες
Και να διαιωνίζεται η δόξα-
η κάλυψη της αλήθειας σου θέλω να πω.
Κι εδώ που περιμένω ανέλπιδος, δίχως δρόμο για να σε βρω,
Κάποτε σκέφτομαι την αλφαβήτα απ’ την ανάποδη να πάρω
Και το δρόμο μου τον καθημερινό απ΄ την ανάποδη να κάνω,
κι αν μπορέσω, τα πράγματα απ’ την ανάποδη τα δω
όρθιος μένοντας με το κεφάλι στο χώμα.
Ενοχλώ κάποτε και το ξέρω.
Αλλά εσείς εδώ που με νοιώθετε και με ανέχεστε
πεινάω θα πω κι αν υπάρχει λίγο ψωμί να μου δώσετε
Και λίγο νερό για να περάσω αύριο την ημέρα,
Ευγνωμοσύνη θα σας το χρωστώ.
28-1-2016

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Λάμψε, τρελό διαμάντι: "Ο Βασιλιάς της Ασίνης" (Γι...

 Λάμψε, τρελό διαμάντι: "Ο Βασιλιάς της Ασίνης".

Ο βασιλιάς της Ασίνης - Γιώργος Σεφέρης

Ν. Βαλαωρίτης-Γνώθι Σεαυτόν

Ημουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό -ήμουνα ακατάβλητος.
Ημουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό -ήμουνα ακατάβλητος. Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία
ANTIKLEIDI.COM

Μαρίας Βλάχου-Καραμβάλη: ΟΙ ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΕΣ ΤΩΝ ΙΣΚΙΩΝ


Δημήτρη Καραμβάλη-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


Τάσος Λειβαδίτης - Ο ποιητής των μεγάλων ονείρων

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Θανάσης Βακαλιός- Τι κάνεις όταν..

Τι κάνεις όταν η μνήμη σε καλεί
να θυμηθείς ό,τι ήθελες να ξεχάσεις;
Ρωτάς τον ψυχολόγο
και σου λέει άλλα αντ’ άλλων.
Ρωτάς το φιλόσοφο
και σε παραπέμπει στον Πλάτωνα (Φαίδρος)
και στον Επίκουρο.
Δυο απαντήσεις που σε κάνουν
να μην μπορείς να ξεχάσεις
ό,τι δεν ήθελες να θυμηθείς.

Κι’ όμως, πιο κοντά στη στόφα
του Είναι σου είναι ο Επίκουρος
Σε βοηθά να δουλέψεις τη μνήμη
στο πνεύμα του λάθε βιώσας
Κι’ είναι αυτό που ζητά το σώμα σου,
το πνεύμα σου  και η ψυχή σου

στο σημερινό κόσμο.

Όμως, είναι αυτό που ζητάς εσύ;

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Κωστής Παλαμάς: Σ' αγαπώ - Δήμητρα Γαλάνη & Γιώργος Νταλάρας




Σ’ αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ’ αηδονιού
και με τ’ άφραστα μ’ όσα στο θαμπό μου το νου μισοζούν
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου
Σ’ αγαπώ μ’ όλα τ’ άστρα του βαθιού μ’ ουρανού
στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ στο θαμπό μου το νου


Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΑΠΟΙΗΤΟ

Aνήμπορες οι λέξεις το αποίητο να μιλήσουν
και τις πιο ακριβές με πόνο τις αγοράζω
και τις ντύνομαι κατάστηθα
λινό πουκάμισο καλοκαιριού
στο ψύχος του αιώνα ..


10-1-12

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΣΙΩΠΗ

Κόπασε ο άνεμος,
χαμήλωσαν  στην Τροία οι φωτιές
κι ακούω την πέτρα ν' ανασαίνει 
τη σιωπή των σκοτωμένων.

Κοιμούνται
μ' ένα γιασεμί καρφωμένο
ωσάν το δόρυ στην καρδιά τους!

13-1-2016

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Ηελτιος-ΕΓΝΟΙΕΣ

Περπατάνε οι έγνοιες 
παράλληλα στους δρόμους
Σιμώνουν απομακρύνονται σιμώνουν
Και βυθίζονται μέσα σε λάμψεις
Από λαμπιόνια  ηλεκτρικά
Ως την αρχή την πρώτη
Και την εδωνά
Που μας κλέβει τη ζωή.

Μια γέννεση μια γέννεση μας κοιτά
Κι ο Ιουδας κάνει πρόβες στο φιλί του!

19-12-2015.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Pablo Neruda

Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.
Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.
Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.
Pablo Neruda

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

[Τσάι του βουνού] του Αντώνη Αντωνάκου

Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπων που έγιναν θεοί για να μην καταλήξουν σκουλήκια.
Είναι η μουσική των βουνών, ο ήχος του μοναχικού ανθρώπου που δεν έχει τίποτε άλλο εκτός απ’ τη φλογέρα του. Είναι η ζωή και ο θάνατος στην τέλεια άνθησή τους. Σ’ έναν ελκυστικό χορό, μέσα σε μιαν αισθησιακή και κοχλάζουσα διαφθορά.
Είναι ο βοσκός που γίνεται χίλια δυο κομμάτια. Κατακερματισμένος μέσα στη γύμνια τού τοπίου. Μεγαλόπρεπος σ’ αυτές τις πλαγιές γιατί απαρνιέται τα πάντα. Δεν έχει ιδιοκτησία αλλά γιγαντώνεται. Βγάζει όλη τη δύναμη απ’ τα πνευμόνια του και γίνεται πέτρα, λουλούδι, δέντρο.
Ο βοσκός είναι τρελός άνθρωπος. Όχι ο άρρωστος τρελός, ο έγκλειστος της μισθωτής σκλαβιάς και της πλαστικής ευτυχίας, αλλά ο δημιουργικός τρελός. Ο καυλωμένος. Ο νομάς, το πνευματικό μηδέν. Ο άνθρωπος που δεν έχει φιλοδοξίες. Που συνομιλεί με τα όντα και τα πλάσματα. Είναι το καθαρό πνεύμα. Ούτε παραμυθάς, ούτε διασκεδαστής.
Ξέρει πως σ’ αυτή τη γη υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν σαν θεοί. Ελεύθεροι. Που δεν έκλεβαν απ’ τη γη αλλά ήταν ένα μ’ αυτή. Που είχαν ζωή αιώνια γιατί δεν δολοφονούσαν. Γιατί λάτρευαν το μουνί τους και τον πούτσο τους και δεν αφήναν καμιά παπαδιά και κανένα πρωτοσύγκελο να τα ξεριζώσει και να τα καταβροχθίσει μέσα στο βουλιμικό όργιο του μεσαίωνα. Γιατί δεν υπήρχε η ασυναρτησία της χυδαιότητας αλλά η ζωντάνια του ερωτισμού.
Ο βοσκός είναι αιώνιος. Κι είναι αιώνιος γιατί απαρνιέται τα πάντα. Είναι μεγαλύτερος απ’ τη ζωή και το θάνατο. Έχει τα πρόβατά του τυλιγμένα με χρυσές προβιές. Κινείται νωχελικά μέσα στον απέραντο ξεχασμένο χρόνο. Μέσα στο βασίλειο της φθοράς είναι ο άφθαρτος.
Δεν είναι το ανθρωπόμορφο κουφάρι που μετατρέπει τη γη σε καμίνι και εργοστάσιο. Δεν λειώνει μέταλλα, δεν έχει σπαθιά, δεν καβαλάει άλογα, δεν έχει ασπίδες και κοντάρια. Ο αέρας γι’ αυτόν είναι ζωντανός. Φτερωτός σαρκοβόρος γίγαντας. Νοιώθει δέος, μαγεμένος απ’ την ίδια την αστραφτερή του εικόνα που βλέπει παντού.
Είναι αυτός που δε σκορπίζει τη ζωή του στη ματαιοδοξία, αφήνοντας για κάποιο θλιβερό μουσείο πίσω του ένα σκόρπιο λείψανο, μια νεκρική μάσκα ή ένα χρυσό γιαταγάνι. Ο βοσκός είναι ο αρχαίος φύλακας του κοπαδιού. Η αναλλοίωτη μορφή που θρέφει τη βουλιμία της απλότητας.
Εκεί που οι νυχτερίδες και τα φίδια έχουν τον ίδιο ρόλο μ’ αυτόν. Εκεί που κανένα πλάσμα δεν είναι περιττό. Κι εκεί που ο ένας θρέφει τον άλλο για να επιβιώσει και δεν τον καταβροχθίζει και δεν τον σφάζει και δεν τον πετάει στον καιάδα και στο κάτεργο για να του φέρει λεφτά.
Υπάρχει μια μουσική που δε χρειάζεται νότες. Είναι άγρια εφιαλτική, νοσταλγική, θλιμμένη. Είναι προκλητική γιατί δεν είναι φτιαγμένη για τα αυτιά των ανθρώπων αλλά για τα αυτιά των θεών. Των ανθρώπ...
DROMOS.WORDPRESS.COM

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Θελω μια στιγμη μεσα στον χρονο μαζι σου.....
........ουτε αρχη ουτε τελος....
...αυτη του ενος λεπτου που αρκει για να φωτισει το δικο μου περασμα στο χρονο...
...απο την ανατολη μεχρι τη δυση του ηλιου ισως.....
μα μονο μια στιγμη Εσενα Εμενα...
την δικη μου την δικη σου .

 emoticon heart

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=10&text_id=1988

http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=10&text_id#colabbr09

Εις Φραγκίσκα Φραίζερ

Επίγραμμα
Μικρός προφήτης έριξε σε Κορασιά τα μάτιακαι στους κρυφούς του λογισμούς χαρά γιομάτους είπε:«Κι αν για τα πόδια σου, Καλή, κι αν για την κεφαλή σου,κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάν’ ο ήλιος,5δώρο δεν έχουνε για Σε και για το μέσα πλούτος.Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος!»
[1849]

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΗΕΛΤΙΟΣ- Νόμοι της Ιστορίας!

Νόμοι της Ιστορίας! Αλυσίδες!
Νόμοι της ιστορίας: οι αποφάσεις που δεν πήραμε!
Νόμοι της ιστορίας:η Δημοκρατία που ξεθεμελιώσαμε!
Νόμοι της ιστορίας:η βούληση που παραδώσαμε!
30-9-2015

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ηέλτιος-ΜΑΖΙ

Μαζί ταξιδεύουμε
Μαζί είμαστε 

έτσι που σε λίγο 
δεν θα χρειάζομαι
Ούτε τη λέξη 
Ούτε τον ήχο 
Ούτε το νεύμα σου
Για να σε νοιώθω!
18-9-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ Άγγελος

Άγγελος 
που αγγέλλει κόσμους
και όταν τραγουδά στο κελί του
νοιώθω  στην πληγή μου πάνω

σα χάδι απόκοσμο να περνά
το φτερό ενός κύκνου.
 

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΑΓΑΠΗ


Πλύντε τον άνεμο, πλύντε τις λέξεις, 

ξεριζώστε τις απ' τα χωράφια του Εγώ-καιρου 
όπου φυτρώνουν εδώ κι αιώνες!...
18-9-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΡΙΞΕ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!

Είχα κι εγώ κάποτε ψυχή!
Μ' αλλάξανε οι καιροί
Και οι θεοί που πίστεψα 
Άλλαξαν πρόσωπο και
Φυσικό μ’ έκαναν
Οργανισμό-
Της θάλασσας πρωτόζωο
Κι αμνό του Πάσχα!
18-9-2015

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

ΗΕΛΤΙΟΣ 17-8-2015



Στο θεϊκό πρόσωπό σου
αφήνομαι
μέχρι ν’ αναληφθώ 
στους εφτά ουρανούς σου
όπου εσπερινός ποτέ δεν σήμανε
και μάτι δεν εισχώρησε προφήτη,
αφήνοντας  των σημείων τους τη σκιά
πάνω στα δίχτυα  των ψαράδων
και την εκδίκηση της σιωπής
ωσάν  σκουριά
πάνω στα σιδερένια δόκανα
των κυνηγών
της ζωής μας.
17-8-2015

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

ΗΕΛΤΙΟΣ (4-8-2015)

Με το φως σου μετρώ τα βήματά μου
και πορεύομαι με την πνοή σου
στα μωβ κυκλάμινα των γκρεμών.
4-8-2015

ΗΕΛΤΙΟΣ (4-8-2015)

Τί να ρωτήσω το φως;
Δε μιλά.
Φέγγει μόνο
το δρόμο
για να ρωτήσω μια ψυχή
που μοιάζει με ψυχή μου!
4-8-2015

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Αντώνης Αντωνάκος - Προσχέδιο για μιαν ωδή στο Σαλβαδόρ Νταλί


Ω αγαπημένε Σαλβαδόρ, διεστραμμένε
που όλες σου οι φιληνάδες είναι ψήγματα χρυσού
και σφραγίδες σε παλαιά γραμματόσημα του πολέμου.
Που όλα τα μουστάκια σου είναι αιμοβόρα
κι όλες οι αναπνοές σου αφρισμένα μουνιά.
Ω Σαλβαδόρ άντρα απ’ τα βάθη του πανικού,
ξεσχισμένε από δολάρια,
ήρωα μιας εποχής χωρίς κομπιούτερ,
εν πλήρη στύσει.
Σαλβαδόρ που κρέμασες
εικονίσματα στα τσιγκέλια σου.
Αγίους των αστραπών.
Διαβόλους των ψυχών που αναστήθηκαν απ’ τα κάτεργα.
Ποιητές της καισαρικής τομής
του βασιλιά ήλιου των απολαύσεων.
Σαλβαδόρ γόη, καρδινάλιε με ράσα στολισμένα
γλώσσες των επισκόπων της Ισπανίας.
Σαλβαδόρ παλαιοημερολογίτη και γλείφτη της Γκαλά
που δεν έγινες καθηγητής
σε σκοταδερό λύκειο της επαρχίας
αλλά διακονιάρης της τρέλας.
Που δεν έγινες σεβάσμιος παιδεραστής
της Αγίας καθολικής εκκλησίας
αλλά πρόεδρος όλων των ατομικών εκρήξεων
κι όλων των φόβων.
Σαλβαδόρ μπήχτη και Σαλβαδόρ κόκορα
που σ’ έσφαξε στην αυλή του ο Φράνκο
και σε κάρφωσε στον τοίχο του ο καπιταλιστής.
Σαλβαδόρ δισκοπότηρο και Σαλβαδόρ βόθρε,
δωρητή γεννητικών οργάνων και γενετήσιων ορμών.
Αδερφέ, λάτρη της μυθολογίας και της γύμνιας.
Που κυνήγησες γυμνά κορίτσια του χωριού
για να τα κάνεις μανουάλια.
Σάτυρε που πέρασες τον Κίτρινο Ποταμό
ως στρατηγός Τσαγκ και κατέλαβες το Πεκίνο.
Βαρβάτε σταχτωμένε γάτε της Ανδαλουσίας
που λούφαζες πάντα στα προικιά των Νυμφών.
Που δούλεψες σκαφτιάς με το Λόρκα στα θερμοκήπια.
Σαλβαδόρ λαβωμένε
που δεν έγινες ήρωας ή δάσκαλος στα γηρατειά.
Σαλβαδόρ αλλαντικό από άνθρωπο και ζώο,
εκκλησία και σφαγείο.
Σαλβαδόρ από νεκρικούς χορούς και τρυφερότητα,
πρίγκιπα κάθε πατροκτονίας
που έκανες τους φτωχούς να σηκώσουν κεφάλι
και να δουν το φεγγάρι.
Που ανατίναξες μαγαρισμένα καρβέλια.
Σαλβαδόρ συγγενή μου και κάλπικη δεκάρα,
σκιάχτρο στην άβυσσο της τρέλας,
καταφερτζή.
Σαλβαδόρ αδύνατε εκ γενετής,
ιδρυτή του Κράτους της λαιμαργίας.
Θεοποιητή των σηκωμένων ποδιών,
σκηνίτη και χρυσοθήρα.
Εμπρηστή των νεόνυμφων ιλίγγων.
Σαλβαδόρ ζητιάνε μ’ ένα κομμάτι κρεμμύδι
για το δείπνο σου.
Σαλβαδόρ τομάρι στους φράχτες των μουσείων
που όλο παραμιλούσες και ξυνόσουν στον ύπνο σου
όπως κι εγώ.
Ω Σαλβαδόρ έκανες τη δουλειά σου σωστά,
μια για πάντα.