Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016
Ηέλτιος- ανυπόστατος
Μες τα φαράγγια ξαγρυπνώ
του αινίγματός σου
εκεί που σκίρτησε το είναι σου
και πέταξε ένα χελιδόνι
κι απόμεινα έκτοτε δίχως αφή
ανυπόστατος
στα διαστήματα των άστρων
και των δαχτύλων σου.
7-9-2015
του αινίγματός σου
εκεί που σκίρτησε το είναι σου
και πέταξε ένα χελιδόνι
κι απόμεινα έκτοτε δίχως αφή
ανυπόστατος
στα διαστήματα των άστρων
και των δαχτύλων σου.
7-9-2015
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016
Ηέλτιος- Ψυχή
... ''κοιτάζαμε την ίδια πέτρα,
κοιταζόμασταν μέσα απ΄την πέτρα'' σαν φανερώθηκε η ψυχή
κι άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του ο κόσμος
στον ήλιο σαν το βρέφος.
4-9-2016
κοιταζόμασταν μέσα απ΄την πέτρα'' σαν φανερώθηκε η ψυχή
κι άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του ο κόσμος
στον ήλιο σαν το βρέφος.
4-9-2016
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016
Σάββατο 20 Αυγούστου 2016
Κυριακή 14 Αυγούστου 2016
Σάββατο 23 Ιουλίου 2016
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016
Ηέλτιος-το είδωλο του χρόνου
Κοίτα εδώ το είδωλο του χρόνου
πώς φέγγει στα νερά,
πώς στη θαμβωτική ομορφιά του ξυπνάει
τη μνήμη και το σπίτι
όπου στα γλάστρα σού’χα αφήσει τα κλειδιά.
Θυμήσου, κι ας μη με ξέρεις,
τότε που ήμασταν μαζί
τότε που ήμασταν ένα
αγκαλιά μες τη φωτιά
κι οι δυο φωτιά σε σύντηξη ερωτική
το χρόνο γεννώντας
που μας έφερε ως εδώ,
ξένοι στο πολύβουο ακρογιάλι
όπου αγναντεύουμε χωριστά
πώς φέγγει στα νερά,
πώς στη θαμβωτική ομορφιά του ξυπνάει
τη μνήμη και το σπίτι
όπου στα γλάστρα σού’χα αφήσει τα κλειδιά.
Θυμήσου, κι ας μη με ξέρεις,
τότε που ήμασταν μαζί
τότε που ήμασταν ένα
αγκαλιά μες τη φωτιά
κι οι δυο φωτιά σε σύντηξη ερωτική
το χρόνο γεννώντας
που μας έφερε ως εδώ,
ξένοι στο πολύβουο ακρογιάλι
όπου αγναντεύουμε χωριστά
των βράχων τ’ αγάλματα.
19-7-2015
Τρίτη 24 Μαΐου 2016
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ: ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ - ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝ...
ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΕΣ - ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ..: Του Γεωργίου Ν.Καλαματιανού Απο το Αναγνωστικό της Ε' Δημοτικού (1955) Δύο λυγερόκορμες Κρητικοποῦλες ἐστέκοντο ἴσιες σὰν λαμπάδ...
[Ευλογήσω τον κύριον εν παντί καιρώ] Του Αντώνη Αντωνάκου
[Ευλογήσω τον κύριον εν παντί καιρώ] Του Αντώνη Αντωνάκου
Όσο καθαρότερα βλέπουμε τόσο πιο αγνότερα ζούμε. Η όραση είναι περίπλοκη υπόθεση.
Μες στην κοινή ψηφιακή λούμπα αδυνατούμε να δούμε όσους εκφράζουν τη συνείδηση των καιρών. Όσους βάζουν το μέσο να δουλέψει αλλιώς.
Μες στα ποικίλα ερεθίσματα και την προγραμματική δυστοπία, οι εχθροί του Κράτους είναι τα γεννητικά μας όργανα, διότι πλέον κράτος δεν είναι το μόρφωμα γραφειοκρατίας και σκοτοδίνης που ξέραμε.
Το Κράτος είναι σήμερα ο τοποτηρητής της πληροφορίας και ο διαχειριστής του κοινού τόπου διήθησής της στις συλλογικές αυταπάτες.
Αυτό που φαίνεται να είναι τζάμπα είναι πανάκριβο. Ο διαφημιστής έχει τρυπώσει πίσω από κάθε οικογενειακή σέλφι, εκεί όπου ο μπαμπάς και η μαμά με όλο τον παιδεραστικό τους οίστρο φωτογραφίζουν τα παιδάκια τους για να τα δει ο γείτονας και ο καμαρότος σχολιογράφος της ψηφιακής ζωής.
Η υποκρισία είναι η μετρική του κυβερνοχώρου. Χωρίς υποκρισία δεν υπάρχει επικοινωνία εξ’ αποστάσεως. Μέσα στο έρεβος του ναρκισσισμού ίπτανται ποικιλοτρόπως η ιερή βλαχιά και η αγία μαλακία.
Κανένα Κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς χαφιέδες. Έτσι κι αυτό το ασύνορο ψηφιακό Κράτος από φάτσες και κωμικοτραγικά βιογραφικά όπου ο καθένας μπορεί να πουλήσει τη μάπα του, χρειάζεται χαφιέδες.
Μόνο που οι χαφιέδες εδώ δεν είναι στρατολογημένοι υπάλληλοι ή πράκτορες αλλά οι ίδιοι οι χρήστες του μέσου. Κι αυτό είναι το μεγαλείο του, μπορεί να κάνει τον καθένα χαφιέ.
Μέσα στην ιριδίζουσα λεωφόρο γνήσιας και απόλυτης αχρειότητας πριμοδοτείται ο καλοθελητής. Ο ερωτισμός πρέπει να είναι κυβισμένος στην πλήρως ελεγχόμενη τηλεοπτική αισθητική και οι ιδέες θα πρέπει να ανήκουν στο κλειστό διάστημα μεταξύ αριστεράς και δεξιάς για να είναι αποδεκτές.
Ο αστράγαλος του Αγίου Πολυκάρπου και η κλείδα της αγίας Βαρβάρας δεν είναι πορνογραφία και κακή αισθητική, σε αντίθεση με το μουνί που μας γέννησε και το οποίο κάθε φορά που εμφανίζεται σ’ έναν μη ευλογημένο ψηφιακό τοίχο το κατασπαράσσει ο αλγόριθμος της λογοκρισίας.
Οι διαφημιστές απευθύνονται σε νοικοκυραίους μικροαστούς. Κι οι νοικοκυραίοι μικροαστοί θέλουν μόνο την οικογένεια και το τομάρι τους σε πρώτο πλάνο. Τη σκατόφατσά τους σε άπειρες εκδοχές. Το κόμμα, την εκκλησία, τις καλές δήθεν πράξεις και τον ξεθυμασμένο ρομαντισμό. Τα άλλα τα κρύβουν κάτω απ’ το χαλάκι.
Κάθε αξιοπρεπής νοικοκύρης δεν ανέχεται στον τοίχο του αιδοία και ψωλές, μα κυρίως δεν ανέχεται τις ιδέες των άλλων, αλλά στο διπλανό παράθυρο της ψευτοζωής του μπορεί να τον παίζει βλέποντας ένα βιασμό ή μια ευλογημένη τσόντα απ’ τον κύριο ημών καπιταλιστή.
Ζούμε σε καιρό πολέμου. Όλοι οι καιροί είναι καιροί πολέμου. Πολεμάμε τους πολέμους κάθε είδους.
Όταν ο Νικόλαος Κάλας ρώτησε τον Αντρέ Μπρετόν τι θα πρέπει να κάνει ένας ποιητής σε καιρό πολέμου:«να γράφει ερωτικά ποιήματα» του απάντησε.
Οι συγγραφείς γνωρίζουν κάλλιστα πως θεωρούνται περιττοί απ’ το χριστεπώνυμο πλήθος και τους ανθρωποδιορθωτές. Ακριβώς γι’ αυτό ταυτίζουν τα ιδεώδη με τα πεπρωμένα τους, γράφοντας τους ηθικολόγους στα παπάρια τους.
Σάββατο 21 Μαΐου 2016
Δευτέρα 16 Μαΐου 2016
Σάββατο 14 Μαΐου 2016
Τετάρτη 11 Μαΐου 2016
Δευτέρα 9 Μαΐου 2016
Πέμπτη 5 Μαΐου 2016
[Το Μηδέν Και Το Άπειρο] Του Αντώνη Αντωνάκου
Είμαστε σπρωγμένοι μες στη φυλλωσιά ενός νυχτερινού θρήνου. Λίγοι μπορούν να μας καταλάβουν και λίγους μπορούμε να καταλάβουμε. Απέναντι σε κάθε συγγραφική ασέβεια η σάρκα κοσμογραφεί το ανθρώπινο πνεύμα που βρωμίζει και σήπεται.
Η σάρκα, θλιβερή στη λογοτεχνία, ασθενής για τη θρησκεία είναι πρωτίστως εύθραυστη. Οι ιμπεράτωρες του θρησκευτικού αλφάβητου μεθόδευσαν το σχίσμα του ανθρώπου από τη φύση. Μνημόνευσαν δολίως κάθε φαντασιακό απόκριμα της επιθυμίας.
Ο Άγιος Αντώνιος σπάραζε απ’ τις γυμνές και τα θηρία που αποχαλινωμένα τάρασσαν τα όνειρά του. Κάθυγρος πεταγόταν απ’ τον ύπνο του γιατί ζητούσε το θηλυκό.
Ακόμα και στην πιο ανυπόληπτη ερημιά και στην πιο μακάβρια απομόνωση ο ερημίτης έμενε απροστάτευτος απ’ τον πειρασμό και τις εφόδους του διαβόλου. Ούτε η σοφία που θα ανέμενε κανείς από ένα θεοσεβές γερόντιο ήταν ικανή τον προστατέψει.
Η φαντασίωση της γυναίκας-θηρίο μαζί με τους θηλυκούς δαίμονες και τις μάγισσες υπήρξε ο κορυφαίος παροξυσμός της χριστιανικής μυθογραφίας.
Η θυγατέρα της Εύας με τις δυο τρύπες ανάμεσα στα σκέλη υπήρξε ο οχετός όλων των διαστροφών. Μόνο ο ρόλος της ως μητέρας, υπό την προϋπόθεση ότι θα τον υποδυθεί με γενναιότητα υπό το βλέμμα της υποδειγματικής παρθένου, της επιτρέπει να εξαγοράσει την αμαρτία της και να σωθεί.
Η εξευτελιστική εικόνα του οχετού, υγρού και βρόμικου τόπου κάθε ακαθαρσίας, αποκαλύπτει το μίσος αλλά και τον καταπιεσμένο πόθο για το άλλο φύλλο, ενός κλήρου καταδικασμένου στην αγνότητα.
Μέσα σ’ ένα αμιγώς κανιβαλικό τελετουργικό το: Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και τούτο εστί το αίμα μου, πίετε εξ αυτού πάντες…, λειτουργούσε ως θεώρημα πάνω στη σάρκα του αφοσιωμένου στο θεό αρσενικού που υπέφερε το μαρτύριο μιας παρά φύσιν εγκράτειας.
Η παρότρυνση προς το θεοφαγικό όργιο ήταν ο δρόμος που οδηγούσε εκτός ερωτισμού.
Μόνο μια θρησκεία βασανιστών και ιεροεξεταστών μπορούσε να στρεβλώσει τόσο την ερωτική πρακτική μετατρέποντάς την σε κάτι τερατωδώς άσεμνο.
Η θρησκεία εμφανίζεται ως μανιακή παραμόρφωση του έρωτα, σε βαθμό που να μετατρέπεται σε καταπιεσμένη πορνογραφία. Εγκράτεια και πνευματική χωροφυλακή.
Απ’ τον πορνογράφο εξομολογητή περάσαμε αισίως στον πορνογράφο ψυχολόγο. Ο μοντέρνος ιμπεριαλισμός της ομοιομορφίας απαιτεί ανανέωση της εξατομικευμένης κατανάλωσης θείας πορνογραφίας.
Απ’ τα ράσα που δεν διαθέτουν την απαραίτητη σχισμή για να ξεσπαθώσει η σκληρή στύση του τράγου που είναι κρυμμένος πίσω απ’ τις τρίχες του, περνάμε στον αποστειρωμένο γιάπη που δίνει συμβουλές με όλη την υπεροψία του ιεροφάντη της κακογαμίας.
Πάντα με το αζημίωτο και πάντα με μετρητά οι πιστοί λαδώνουν το εντεράκι των υπαλλήλων του θεού, βάζοντας μέσο για να πιάσουν μια καλή θέση στον παράδεισο.
Τρίτη 26 Απριλίου 2016
Ηέλτιος- Το "στόρι''
Χαράζει η αυγή στου κόσμου την αυλή
Ανοίγει διάπλατα του θέατρου η αυλαία
Κι εγώ στους δρόμους «ποιος είμαι’’ αναζητώ
στο « στόρι» παίζοντας με ξένο υποβολέα.
Σχισμένη
αφίσα στου τοίχου μια γωνιά
όνειρα
άστεγα στην άκρη απ΄στις διαβάσεις
λιοντάρια
ήρεμα στου τσίρκου τα κλουβιά
και
μια ζωή εξόριστη χωρίς προφάσεις.
Απ΄ του πελάγου το βυθό μια μουσική
καθώς παλεύει η ζωή να βρει σημαία,
και από της πόλης τα ιερά
παραγγελιά
των ξένων οίκων που μπήκαν στην παρέα.
Συντρίμμια αλήθεια και δρομάκια
ερημικά
σπασμένη στάμνα το λιόσταγμα χυμένο
μ’ ένα κερί στης αγοράς τη σκοτεινιά
εσένα άνθρωπε ζητώ και περιμένω .
Που
να σταθώ, πες μου πού να σταθώ
Κορμί
ανέστιο στον κόσμο περισσό,
Που
να πιαστώ, μάννα πού να πιαστώ
Κορμί
ανέστιο στον κόσμο περισσό.
26-4-2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)