Ηέλτιος-Καλή Παναγιά

 

...ήταν εκεί. στη μέση του τίποτα.

κι ύψωνε ανάστημα

με ίσκιους αγίων, λέξεις θροίζουσες, αόρατες λεύκες

και λυγερόκορμες θωριές να την περιστοιχίζουν

στη σύναξη της Παναγιάς.

14/8/2022

Ηέλτιος- Γλώσσα

 Γλώσσα πολύσημη

Λέξεις αμφίβολες.

Διανοικτικές ωστόσο ενός ορίζοντα

όπου χωρίς να το καταλάβεις

λες κι επιλέγεις λεύτερα

τόπο, όψη, σημείο

και προσανατολισμό.

3-6-2017

Ηέλτιος-σα ρόδι

 Ανοιχτή η καρδιά μου σιμά σου,

σα ρόδι που άνοιξε

κι οι σπόροι του σκορπίσανε

στην αγκαλιά σου.

31-5-2015

Ηέλτιος- αν ένοιωθες

 ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ, ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑ...

Τον πόνο και τη θυσία Του άν ένοιωθες λίγο

αδελφέ, αν έμπαινες λίγο στην καρδιά του

που νίκησε την έχθρα και πάλλεται για σένα,

Δε θάχες τώρα εσύ να υποφέρεις

Και στους πολέμους να χάνεις τη ζωή

Και τα παιδιά σου.

Αλλά σε τούτες τις πόλεις

Με τα καταφύγια και τα κλειστά παράθυρα

Ποιός ένοικος θ' ανοίξει τα παραθυρόφυλλα

Τον ήλιο ν’ αντικρύσει;

Την κάθε αλήθεια η εξουσία

Την παραποιεί και όπλο της την κάνει

Τον πόλεμο για να συντηρεί

Και τα αισχρά της κέρδη.

11-4-2017

Ηέλτιος- Η Χάρη

 

Ένα κομμάτι ξύλο μπρος στα χέρια μου.

Το βουλιάζω στο νερό, το κρατάω  βυθισμένο

όσο ώρα θέλω

μα σαν τ' αφήνω πάντα στην επιφάνεια πετιέται

την Αρχιμήδεια τηρώντας αρχή

που  θεία χάρη τη  φυλάει απ΄τα δαιμονικά 

κι η δύναμη της αγάπης σου

που  με συντροφεύει στο ταξίδι και κάνει  Εκείνον

 να περπατά επί των υδάτων 

της Πάτμου ανοιχτά

υψώνοντας στα ουράνια το βυθισμένο όνειρό μου.

21/8/21

Ηέλτιος- Ειρήνη

 

Στο νέο αντιτορπιλικό

στο νέο αεροπλανοφόρο

με το μάτι στο περισκόπιο έναντι του

εχθρού

τα καθήκοντά μου δεόντως επιτελώ και πορεύομαι

επί των αγρίων και σκοτεινών κυμάτων.

Δεν έχω τίποτα να ονειρευτώ

τίποτα να ελπίζω

κι ανάγκη

απ΄τις αυταπάτες να ξεφύγω

και το κομμένο νήμα της Αριάδνης

να ξαναπιάσω.

Απ' τη δυνατότητα φυτρώνει το μέλλον

κι  απ' την τυφλή δύναμη ο εχθρός.

Διό, και της Ειρήνης τους ήρωες αναζητώ

και τη γλώσσα μαθαίνω των δελφινιών

καθώς παίζουν με το κύμα

κι ένα τραγούδι ψιθυρίζω που έρχεται από μακριά

θυμίζοντάς μου παλιές αγάπες:

“την πόρτα ανοίγω το βράδυ, τη λάμπα κρατώ ψηλά...''.

16/6/2021

Ηέλτιος- 2

Μετέωρος

σε μετέωρο πλανήτη

μέσα στο σελάγιασμα το μυστικό του στερεώματος

 υπερίπταμαι

πλανώμενος ολοένα

μέχρι το σκάφος να προσεδαφίσω

και τον κάβο του να δέσω

στον εγκαταλειμμένο μώλο

του φωτός.

15/6/21

Ηέλτιος-Χωρίς κόσμο

 

Χωρίς κόσμο

κι ουρανό

απόμεινα

στο δεινόν επιμένοντας

της σχεδίας μου ταξίδι προς 

το αχανές και το άσωτο σημαίνον

εν μέσω της ερημίας και

τα σμήνη των αστέρων τα πολυπληθή

που αμίληκτα απομακρύνονται ολοένα

από τότε που της Αγάπης

χάθηκε το φως

και περιέπεσε ο ναός

στη σιωπή

θεού και ανθρώπων.

14/6/21

Ηέλτιος-ο Πορθητής

 

Μια παλιά επιταγή ανεξαργύρωτη

την παίρνει από τα χέρια μου ο άνεμος

και τη ρίχνει στη μικρή λιμνούλα

με τους κύκνους.

Του χρόνου παίγνια

μεταστοιχείωση υλικών και μορφών

πίσω απ΄την κερκόπορτα της συνέχειας

που υποτάχτηκε στον Πορθητή

της Πόλης της επτάλοφης, που πόθησε

και ύμνησε την Ομορφιά και την άνοιξη

του Πέραν.

1/6/21

Ηέλτιος- Πάνω σ' ένα μηδέν

Πάνω σ' ένα μηδέν

που κατρακυλάει απ' τα βουνά στον κάμπο, όπου περνάει σερνάμενο σα φίδι το βαθύ ποτάμι,

παλεύω με λίγες ακτίνες απ' το ηλιοβασίλεμα να κρατήσω το πρόσωπό σου

μαζί με τα πρόσωπα των φίλων που νίκησαν τον καιρό

και γέμισαν τη στενή ζωή μας με της ψυχής την αρχοντιά

που μεγάλωσαν αλλά δε γέρασαν

και κρατούν ακόμα στο χέρι το μαντίλι

ορθοί για τον χορό τον τσάμικο και τον συρτό

στο ευλογημένο τ' Αγιανιού πανηγύρι.

14/5/21

Ηέλτιος- Παιχνίδια

Σε χάνω

μέσα στα δέντρα

τα ποτάμια

τα πλατάνια

τις σκιές

μέσα στις λέξεις κυνηγώ

το φάντασμά σου

ξέρω πως δεν είσαι εκεί

και πως δεν έχω ελπίδα

παρά την εικόνα μιας νοσταλγίας

μήπως και περάσεις κάποια στιγμή

από το παλιό εικόνισμα

όπου σκύβοντας να προσκυνήσω

σου άγγιξα το χέρι.

11/5/21

Ηέλτιος-Αργά οι νύχτες

 

Αργά οι νύχτες

αν προσέξεις

δεν έχουν ώρες...

Ονόματα ανθρώπων  έχουν.

Ηέλτιος- ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΥΜΩΜΕΝΟ ΑΧΙΛΛΕΑ

δῶρα δ᾽ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν, τά κε θυμὸν ἰήνῃ

(Ομήρου Ιλιάδα Ω 196).

Βαθύ σκοτάδι κράταγε κι η άμαξα με τον γέρο Πρίαμο

τα τείχη περνά της Τροίας και προς τη σκηνή οδεύει του Αχιλλέα,

που το νεκρό 'Εκτορα στο άρμα του σφιχτά σαν έδεσε 

τον περιέφερε ταπεινωτικά στην πόλη για τρεις μέρες

έτσι που τους θεούς εξόργισε, κι' ακόμα δεμένον έχει.

Χαμένος ο σεβασμός για τους νεκρούς σε Αχαιούς και Τρώες

που ο πόλεμος τους τύφλωσε και δε μπορούν να δούνε

ότι ένας ο ήλιος κάθε αυγή στο Άργος και την Τροία

κι ένας ο θείος Όλυμπος ο νεφοσκεπασμένος

κι ο θάνατος ένας που φυλάει στης μοίρας τα πιθάρια

ν' απλώσει τη χλωμάδα του πάνω στους ανδρειωμένους.

Έτρεχαν τ' άλογα ιδρωμένα στον καρόδρομο κι ο άξονας έτριζε

ενώ ο γέρος  σιωπηλός μέσα στο μισοσκόταδο

σ' έγνοια βρισκόταν κι απορία

για το πώς οι άνθρωποι μες τη ζωή   τ' αντίθετα θα γεφυρώσουν

και του νου θ' αποφύγουν τα αζήλευτα έργα.

Ξεπέζεψε ο μέγας Πρίαμος κι έσπευσε στη σκηνή του Αχιλλέα

όπου στα πόδια του πέφτοντας και τα χέρια φιλώντας τ' ανδροφόνα

τον ικέτευε και  με δώρα  κοίταγε την οργή του να μαλακώσει

μέχρι που τον συγκίνησε και δάκρυα τον πήραν, σαν τ' έρμου πατέρα του

θυμήθηκε τα γεράματα και τον Πάτροκλο τον  γκαρδιακό του φίλο

που  γενναίος στη  μάχη έπεσε  απ΄ του Έκτορα το δόρυ.

Το καλοσκέφτηκε του Πηλέα ο γιός και διάταξε τον Έκτορα να λύσουν

κι αυτός  πήρε ευθύς τους φίλους του και στη λαμπρή άμαξα πήγαν

το βιός να ξεφορτώσουνε το αμέτρητο,

αφήνοντας εκεί χλαμύδες δυο κι ένα καλό χιτώνα για το νεκρό,

που οι δούλες σαν τον έλουσαν, τον μύρωσαν και τον ετοίμασαν,

αυτός ο ίδιος τον εσήκωσε και τον απίθωσε στο νεκρικό κρεβάτι.

Ροδίζει στο πέλαγο η αυγή και ο εωθινός ψαλμός ξεσπάει στ’ αρμυρίκια,

ενώ στον κάμπο που απλώνεται μακριά μέχρι τα τείχη πέρα,

χέρια σπαρμένα κι άταφοι νεκροί κι η άμαξα η βασιλική που επιστρέφει

με τον ικέτη Πρίαμο γερμένο

πάνω στου Έκτορα τ' άψυχο σαβανωμένο σώμα.

21-28/1/2021

Ηέλτιος- ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

Κοίταγες μπροστά,
ώσπου στη ράχη πίσω από τα έλατα
πρόβαλε το γκρεμισμένο σπίτι,
το μικρό καλυβάκι με τη βυθισμένη πέτρινη στέγη,
τους σωριασμένους τοίχους
και το στρεβλό κατά γης πεσμένο παραθύρι.

Ένα ζώο έβγαινε μέσα απ’ τα ερείπια,
δίποδο σκυφτό, σακατεμένο˙
προσπαθούσε να σταθεί όρθιο- δύσκολο να τ' αναγνωρίσεις.
Πήγαινε τρικλίζοντας, τρομαγμένο,
όλο γυρνώντας προς τα πίσω το κεφάλι,
ώσπου με δυσκολία διάβηκε το ξέφωτο και χάθηκε
στο δάσος.
2015

Ηέλτιος- ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ-1

1

...Λέξεις θα μου πεις.

Αλλά όσο αυτές οι λέξεις αντέχουν ακόμα,

διατηρώ κρυφά την ελπίδα πώς θα με καταλάβεις,

κι ίσως με σώσεις κάποτε.

Γιατί ο πόλεμος δεν τέλειωσε

κι η λέξη ανοιχτή μένει στη φθορά, τη διαφθορά,

και στον αναστάσιμο Λόγο.

Σπαραγμένο φεγγάρι
απόψε
περιπολεί 

συντροφιά με τη σκιά μας

και τους σπασμένους βραχίονες

των αγαλμάτων.

25-11-2019

Ηέλτιος- Α1

Βαθιά άκρατα μεσάνυχτα.
Πάνω λαμπυρίζουν τ’ άστρα κι απλώνεται γαλακτόχρωμος ο  ουράνιος
ποταμός.
Αίφνης κατακόρυφα, 
πάνω από το μνήμα του Εμπειρίκου* 
μυστήρια ταραχή ταρακουνάει τ' άστρα κι οξύ βέλασμα βγάζει
ο Μέγας Κριός.

Μακάριοι οι αγρυπνούντες και ακούσαντες 
ότι αυτοί σωθήσονται.

Το πρωί, όσοι κίνησαν ν’ ανεβούν τον Όλυμπο
και  σκέφτηκαν την ανηφόρα κοντοστάθηκαν
κι είπαν  να μείνουν στις ταβέρνες χαμηλά, τα καφέ
και τα σφαγεία.

24-10-2019

*''εν βέλασμα που όσοι το ενστερνίζονται σώζονται πάντα''.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Το Μέγα Βέλασμα

Ηέλτιος-6 (απόσπασμα)

Υπεράνω των γεωμετριών ίπταται η ψυχή

και υπεράνω των αλγορίθμων υψώνεται το δέντρο

όπου τραγουδά μεσάνυχτα τ' αηδόνι

κι υψώνεται ο μέγας κόσμος, ο κυνηγημένος ερωδιός

και της μαργαρίτας ο μίσχος.

Ηέλτιος-5 (απόσπασμα)

Τη φθορά και το θάνατο στεγάζω ο θνητός

επί γης μετεώρου

και στο δρεπάνι πούρχεται καταπάνω μου

την αντίστασή μου προβάλλω Λακεδαίμονα

και φτερά στο στενό τούτο πέρασμα επινοώ ώστε να μπορέσω

ψηλά να πετάξω

για νάχω να πέσω από ψηλά 

φτηνά στο βρόντο να μην πάω.

Ηέλτιος-4(απόσπασμα)

Την πέτρα μου χτίζω
και τη φωτιά  στο υπόγειο συντηρώ
μακριά απ΄του καιρού τις τροπές,
με κάρβουνα βελανιδιάς που ροδίζουν στο φωτογόνι
αφήνοντας  τις ανταύγειες να παίζουν στο πρόσωπό σου
όπως η ροδόχρωμη αυγή σαν συναντάει μεσοπέλαγα
λευκό υψωμένο ιστίο που το ριγώνει ο αγέρας με πινελιές
άλικο φως.

Ηέλτιος - 2 (απόσπασμα)

Αλλόκοτο μοιάζει

να περιμένεις από θνητό τ' αθάνατα να μάθεις:

μες στο ποτάμι Εσύ ριγμένος ο μελλοθάνατος να ξοδεύεσαι

τ' άτρεπτα να συλλάβεις και τ' αναλλοίωτα

και το άχρονο και το έγχρονο να συνεξετάζεις,

πόδι βάζοντας στο αχώρητο

με τον παντοδύναμο Λόγο.

Αλλόκοτο μοιάζει, εκτός κι αν

απ΄αλλού έρχεσαι και τιμάς την καταγωγή σου

την αλήθεια να επιζητάς και να την ομολογείς,

παρότι γνωρίζεις πώς  η σύγκρουσή σου με τη φθορά

άσχημο τέλος μοιραία σου επιφυλάσσει.

17-10-2019