ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Μάνος Χατζιδάκις - ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ - Μαίρη Λω

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: http://www.ekstasiseditions.com/recenthtml/absence.htm
ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: https://www.youtube.com/watch?v=KLn81V2dD4A

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΘΕΤΟΥ

Στην παρουσία του αναίτιου στέκω

Και του αμετάθετου

Που όντα αέναα γεννά

Ενώ αυτή αγέννητη μένει.

Στου πλάτανου τον ίσκιο στην πλατεία

Σου μιλώ, και κάπου-κάπου ο ήλιος περνώντας μέσα απ΄τα φύλλα
παίζει στο πρόσωπό σου.

Αύγουστο μήνα

Την έκλειψη του ήλιου μέσα από το καπνισμένο ντζάμι παρατηρώ

Και γιαλιά μαύρα υπερεθνικών οίκων

Παίρνοντας όλες τις κατά γνώση προφυλάξεις,

τα μάτια μου να προσέχω

και την όρασή μου σαν το Σωκράτη απ΄τις συνθήκες να μη εξαρτώ

και στο άλμα της πέστροφας έξω απ΄το νερό

να ψάχνω την ψυχή σου.

15-8-2017.

Τρίτη 8 Αυγούστου 2017

"Η ΠΟΛΙΣ" Κ.ΚΑΒΑΦΗ / ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ | Η ΠΟΛΙΣ | ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ- ΚΑΛΛΙΑΣ ΚΩΝ.

Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

Ο Ν.Βαλαωρίτης διαβάζει Βαλαωρίτη «Η τιμωρία των μάγων», 1947 (Ποιήματα Ι, 1944-1964, Ύψιλον)

«Η τιμωρία των μάγων», 1947 (Ποιήματα Ι, 1944-1964, Ύψιλον)

Πες μας που πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του
Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή
Τώρα μας δείχνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του
Ω πρόσωπο που σκέπασε σα μάρμαρο η σιγή

Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις
Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς
Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει
Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς

Είναι καρδιές που μάθαμε σα γράμματα ανοιγμένα
Είναι τραπέζια οπού κανείς δε θα καθίσει πια
Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα
Τόσες χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά

Εσάς που πήρε ο θάνατος βαριά στα δάχτυλά του
Από τα μάτια σας η αυγή πηγάζει σα νερό
Άστρα σε κάθε μέτωπο και φως τ’ ανάστημά του
Καμιά ζωή δε γράφεται χωρίς το δάκρυ αυτό

Ακουμπισμένες δυο εποχές η μια κοντά στην άλλη
Ω πρόσωπο που φώτισε μια μακρινή αστραπή
Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα 'ναι αρκετά μεγάλη
Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψε η ψυχή

Σα μυθικό τριαντάφυλλο μια νύχτα ο κόσμος κλείνει
Είναι μια πόρτα όπου κανείς δε θα περάσει πια
Είναι του δήμιου η ταραχή του ήρωα η γαλήνη
Ο ποταμός που κύλησε σαν έσπασε η καρδιά

Ο Ν.Βαλαωρίτης διαβάζει Βαλαωρίτη - Η τιμωρία των μάγων

Η τιμωρία των μάγων (απόσπασμα)

YOUTUBE.COM

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Νατάσσα Μποφίλιου - Εν λευκώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Σαλαμίνα της Κύπρος - Γ. Σεφέρης, Α. Αρτέμης

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΑΠΟΔΟΜΗΤΕΣ

Και φτάσαμε απ’ όλες τις μεριές
-αθώα τόσο αποδομώντας-
στη διάλυση και το κενό
με τ’ αυτιά μας αλωμένα στης δύναμης τους ήχους και τις σειρήνες
ώσπου ο γκασμάς βιαστικός δίχως να το καταλάβει
τ’ άχτιστο χτύπησε θέμελο
κι όλα αναποδογύρισαν
και το πρόσωπο θάφτηκε κάτω απ΄τα ερείπια.
Καμμιά αρχή μήτε τέλος
δεν έστερξε έκτοτε να φανερωθεί.
Και παραμένουμε σκόρπιοι
Αχρηστευμένα ασυρματοφόρα
Κι αποκομμένες αρμάδες στη έρημο
Δούρειους ίππους να μηχανευόμαστε
Για εχθρούς και φίλους,
Την ώρα που ο Αντώνης μακριά
Ματίζει σιμά στ’ απόβραδο τα δίχτυα
Και τ’ ανασέρνει στο ψαροκάϊκο την αυγή
τον ήλιο χαιρετώντας που βγαίνει απ΄ το πέλαγος
και τον αναίτιο παλμό που σπαρταρά
μέσα στα ροζιασμένα χέρια και τις φλέβες του.
18-7-2017