ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ: Στίχοι-Μουσική Κώστας Τσιαντής

Κ. Π. Καβάφης – Η Ψυχές των γερόντων (1912)

Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς

 Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς

8 λ. ·

Ο Άτλας δεν μιλά∙ στενάζει μες στους αιώνες.

Στους ώμους του η σφαίρα των ουρανών ανασαίνει,

οι αστέρες βαραίνουν σαν λογισμοί ανείπωτοι∙

και κάθε του αναπνοή είναι προσευχή

να μη χαθεί η ισορροπία,

να μη ραγίσει ο λεπτός ζυγός της Δίκης.

Κι όμως, ο Προμηθέας τόλμησε∙

έκλεψε σπίθα από το κρυφό φως

κι έδωσε στους ανθρώπους το ρίγος της γνώσης.

Η ζυγαριά ταράχτηκε∙

στιγμή αιώνια, ράγισμα στο αρμονικό κρυστάλλινο τόξο.

Μα δεν το ’κανε για τον εαυτό του,

το ’κανε για εμάς –

για να μάθουμε να διαλέγουμε,

να σηκώσουμε κι εμείς το βλέμμα ως τα άστρα.

Κι εμείς, μικρές σκιές,

τώρα ζητούμε να γίνουμε Όντα Πολιτικά,

να μετέχουμε Αρχής και Κρίσης.

Μα το τίμημα είναι βαρύ:

τα χέρια ραγίζουν από τον μόχθο,

τα μάτια καίνε από τη θέα της αδικίας,

το γέλιο σκιάζεται από το βάρος της ευθύνης.

Ποιο το μέτρο της Ευδαιμονίας;

Ποιος κρίνει ποιος θα περάσει

στο χαμόγελο της Άνοιξης;

Η Φύση ζυγίζει αλλιώς:

μετατρέπει την οδύνη σε δάκρυο που ποτίζει το σπέρμα,

τον πόνο σε άρωμα της ελπίδας,

τη ζημιά σε καρπό γνώσης.

Κλάψτε, λοιπόν, χωρίς ντροπή∙

κλάψτε δίχως φόβο∙

απ’ αυτό το κλάμα φυτρώνει το πράσινο βλαστάρι,

θεριεύει η άνοιξη,

ανασαίνει ξανά η ζωή.