Στην παρουσία του αναίτιου στέκω
Και του αμετάθετου
Που όντα αέναα γεννά
Ενώ αυτή αγέννητη μένει.
Στου πλάτανου τον ίσκιο στην πλατεία
Σου μιλώ, και κάπου-κάπου ο ήλιος περνώντας μέσα απ΄τα φύλλα
παίζει στο πρόσωπό σου.
παίζει στο πρόσωπό σου.
Αύγουστο μήνα
Την έκλειψη του ήλιου μέσα από το καπνισμένο ντζάμι παρατηρώ
Και γιαλιά μαύρα υπερεθνικών οίκων
Παίρνοντας όλες τις κατά γνώση προφυλάξεις,
τα μάτια μου να
προσέχω
και την όρασή μου σαν το Σωκράτη απ΄τις συνθήκες να μη εξαρτώ
και στο άλμα της πέστροφας έξω απ΄το νερό
να ψάχνω την ψυχή σου.
15-8-2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου