ΕΛΑ ΠΑΤΕΡΑ (Ποτάμι ο καιρός)

Έλα πατέρα, πες μου ακόμα ένα τραγούδι
χόρεψε για να σε δω ν'ανθίζεις σαν λουλούδι
χορεύεις κι είσαι σαν αϊτός με τα φτερά ανοιγμένα
και στο ρεφρέν με δύο στροφές ξορκίζεις τα χαμένα

Χορεύεις κι είναι σαν να λες
πως μια ζωή δε φτάνει
να δουν τα μάτια σου χαρές
μα τ’ όνειρό σου κάνει

Έλα πατέρα κράτησέ με σαν λουλούδι
βάλε με μες στα χείλη σου
να μοιάζω με τραγούδι

Γυρεύεις μες στον ουρανό
αυτά που θες να φτάσεις
μα ψάξε λίγο στο βυθό
μην τύχει και τα πιάσεις

Κι όταν ξανάβγεις στον αφρό
βαρκούλα τσακισμένη
ψάξε λιμάνι να σωθείς
κάποιος σε περιμένει

Έλα πατέρα, πες μου ακόμα ένα τραγούδι....

Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς Η πρώτη ματιά —

 Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς

Η πρώτη ματιά —

σαν αστραπή μέσα σε σιωπή αιώνων.

Τι όμορφη γυναίκα…

Απλή, μα προσεγμένη,

με το μπλουτζίν, τη ζώνη,

και στα μάτια μια κόπωση γλυκιά,

σαν ψυχικός πόνος που δεν μιλιέται,

μόνο βιώνεται.

Τα μαλλιά της — κατάμαυρα,

πλούσια, ατίθασα,

δήθεν ατημέλητα,

μα κάθε τούφα υπάκουε σε μια μυστική αρμονία.

Κι εκείνο το βλέμμα…

Θεέ μου, πόσοι δρόμοι αγωνίας χαραγμένοι,

πόσες νύχτες άγρυπνες,

πόση πνευματική κόπωση κρυμμένη

στην άκρη της ίριδας;

Πώς να το ξεχάσω;

Εκείνη;

σαν σπίθα που βρίσκει το ξερό φύλλο,

πιάστηκε από μια λέξη μου,

κι άναψε·

ξεχύθηκε λάβα από ηφαίστειο κοιμισμένο,

που αιώνες περίμενε την ώρα να εκραγεί.

Το πρώτο φιλί…

Μια δόνηση στο σύμπαν.

Χείλη — διψασμένα χρόνια για άγγιγμα,

τρέμαν σαν να ξαναμάθαιναν την αφή.

Το κορμί, σε σόλο ταραχής,

μιλούσε τη γλώσσα του πόθου

μιας άλλης, ρομαντικής εποχής

ναυαγισμένης, μα αθάνατης.

Ο ψίθυρος στ’ αυτί —

το χάδι στις ρίζες των μαλλιών —

κι ήταν σαν να ξυπνούσαν Αμαζόνες

μέσα στο αίμα της,

έτοιμες για πόλεμο,

μα πολεμούσαν μόνο

για την ελευθερία του έρωτα.

Εκεί στο βωμό της θεάς.. ιέρεια