Ένα κομμάτι ξύλο μπρος στα χέρια μου.
Το βουλιάζω στο νερό, το κρατάω βυθισμένο
όσο ώρα θέλω
μα σαν τ' αφήνω πάντα στην επιφάνεια πετιέται
την Αρχιμήδεια τηρώντας αρχή
που θεία χάρη τη φυλάει απ΄τα δαιμονικά
κι η δύναμη της αγάπης σου
που με συντροφεύει στο ταξίδι και κάνει Εκείνον
να περπατά επί των υδάτων
της Πάτμου ανοιχτά
υψώνοντας στα ουράνια το βυθισμένο όνειρό μου.
21/8/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου