Για όσους ξενυχτάνε ακόμα… 
Διωγμένος απ’ τους ανέμους
στην απανεμιά της θλίψης μου
θυμάμαι όλα όσα μ’ έχουν ξεχάσει.
Τις ειρωνείες των φλοίσβων
στα καλοκαιρινά ακρογιάλια,
τα ναρκισσιστικά ψέματα της λεβάντας
στ’ αρμυρισμένα χνώτα των φιλιών,
τους άσεμνους μαΐστρους που σήκωναν
τα φουστάνια των κοριτσιών, τα χέρια
που μες στη σκοτοδίνη των πικρών ερώτων
χειροκροτούσαν την ανημποριά τους,
τα γιασεμιά και τα γούλια στα μαλλιά σου
να γίνεσαι ωραία πριν σε γνωρίσω…
Όμως όπως και να’ χει οι μνήμες δεν είναι
παρά τα λουσάτα μνήματα όσων πέρασαν
ακόμα κι αν θες να πιστέψεις τις νοσταλγίες
που άδοξα θα σου χτυπούν την πόρτα, ίσως,
κάποια απ’ τα παλιά χαράματα που έδυσαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου