Την πέτρα μου χτίζω
και τη φωτιά στο υπόγειο συντηρώ
μακριά απ΄του καιρού τις τροπές,
με κάρβουνα βελανιδιάς που ροδίζουν στο φωτογόνι
αφήνοντας τις ανταύγειες να παίζουν στο πρόσωπό σου
όπως η ροδόχρωμη αυγή σαν συναντάει μεσοπέλαγα
λευκό υψωμένο ιστίο που το ριγώνει ο αγέρας με πινελιές
άλικο φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου