Μες τα σοκάκια βρέθηκα να τριγυρνώ ένα βράδυ
Οι φίλοι μου χαθήκανε κι’ απόμεινα ρημάδι
Μονάχος να παραμιλώ και να σ’
αναζητάω
Σ΄ άγνωστα στέκια να σε βρω και να σου τραγουδάω
Παράλληλα βαδίζουμε και χώρια
περπατάμε
Σ’ απέναντι όχθες χτίζουμε και
έρημοι γυρνάμε.
Και κάθισα και σκέφτηκα το τότε και το τώρα,
Τότε π’ αγάπη μού’δινες και τώρα μαύρη ώρα,
Πώς τ΄ άλλαξε έτσι ο καιρός και έπεσε
η
κατάρα
Όλα να τα ζυγίζουμε για του χρυσού την τάρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου