Σακελλάρης Καμπούρης

Εψές αργά,
εκοψα τις φλεβες μου,
για να δω
εκτος απο ερωτα και ποιηση,
τι αλλο θα σταξει...
Τιποτα...
Τις εραψα ερμητικα
και συνεχισα να ερωτευομαι...

Απ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ Γνωστα και αγνωστα  http://www.activeradio.gr/index.php?topic=401.135.

Απο το Η Αιρεσις Του ΔΕΝ

Αυτη τη νυχτα
να κρατας ψηλα τις αισθησεις,
ατοφιες!
Ισως
δεις τη γυρη να φορτωνει τους στημονες"
τους ανθους να μιλουν με το Θεο.
Τον ουρανο να βιαζει τη γη με το φως του
και το φεγγαρι να χυνει το σπερμα του
στους λαβυρινθους του μυαλου.

Προχωράμε 
και
νοσταλγουμε τη φυση μας...

Σακελλαρης Καμπουρης

κορίτσι γυμνό

με μιάν απαλάμη στο στήθος...

που άραγε,
εγώ κατοικώ;
ζυγιάζω στο χέρι,
την ανατριχίλα της μέρας,
μετρώ τους παλμούς,
χαλώ τους ωροδείχτες...

ο ουρανός,
κλέβει το χρώμα μου,
για τη δικιά του ομίχλη...

στο τελευταίο φύλλο του χρόνου,
οι πορφυρές σκιές μας
μείναν πίσω ωχρές...

ένα στήθος,
γίνηκε πουλί κι αποδήμησε.

μιά παλάμη άδεια
ζυγιάζει το τίποτα

σ'έναν ατίθασο χρόνο...

Σακελλαρης Καμπουρης

Ref. https://www.facebook.com/costas.tsiantis

http://greekpoetics.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4.html

http://www.greekbooks.gr/kaburis-sakellaris.person

http://www.aiolos.com.gr/κντ.