Σωκράτης Μάλαμας - Νυχτερινό - Official Audio Release

Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας Στίχοι Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει κι εκείνη μου `πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει τ’ αστέρι ρώτησα μετά, τι έχει μάθει ως τώρα... Τα χίλια χρόνια, μ’ απαντά, περνάνε σε μιαν ώρα Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια κόκκινη κηλίδα, λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ό,τι είδα. Το χώμα ρώτησα ξανά, παλιά αν ήταν σώμα και μου `πε: τα ψηλά βουνά κι αυτά θα γίνουν χώμα. Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου και λες: το χέρι σου κρατώ κι εσύ είσαι δικός μου Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια χρυσαφένια βρύση, νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει.

Τα Μεροκάματα - Πάνος Παπαϊωάννου

Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Μικρά τα μεροκάματα τα δωρεάν πιο λίγα ξεκίνησα χαράματα μα πουθενά δεν πήγα Φθηνά τα λόγια τα πολλά και ακριβή μια λέξη ποιος αγοράζει ποιος πουλά και ποιος μου τα'χει κλέψει Δεν είναι που προσπάθησα όσο κανείς δεν ξέρει είναι που όσα κράτησα μου κάψανε το χέρι Δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω κάτι είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δε θα'ρθει. Μικρά τα μεροκάματα και οι αγκαλιές πιο λίγες σε κοίταξα κατάματα εσύ όμως δεν με είδες Φθηνά τα λόγια τα πολλά και ακριβή μια λέξη ποιος αγοράζει ποιος πουλά εσύ που τα έχεις κλέψει Δεν είναι που σε αγάπησα όσο κανείς δεν ξέρει είναι που δεν σε κράτησα ποτέ απο το χέρι. Δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω μόνο είναι που δεν φαντάστηκα πως χάθηκε στον δρόμο _________________________________________________ Τα «Μεροκάματα» είναι το τραγούδι που κέρδισε το βραβείο κοινού στους φετινούς Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (2014).

Δήμος Μούτσης - Γουώκμαν

Στίχοι- Μουσική: Δήμος Μούτσης Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά Κάτι ακούγεται εδώ κάτι ακούγεται εκεί Που με παίρνει και με πάει και δε με βγάζει πουθενά Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά Όχι, όχι δε βρίσκω δε βρίσκω άλλες λέξεις Έτσι ωραία να ζωγραφίζουν την πολυσύχναστη ερημιά Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν Τα φεγγάρια με τους μύθους συναντιόνται τις νύχτες Σε γιορτές αδελφοσύνης ενός άλλου καιρού Που ολοένα ξεμακραίνουν, ξεμακραίνει και πάλι Για να γεννηθεί και πάλι στην φαντασία ενός παιδιού Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν Μια φωνή που τη γνωρίζω κάθε βράδυ στα όνειρά μου Παραιτήσου μου φωνάζει παραιτήσου από παντού Είναι τα ίδια μου τα λόγια που επιστρέφουν σε μένα Έτσι καθώς σου τραγουδάω με το σφυγμό ενός νεκρού Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν

ΑΘΗΝΑ 9,84 - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ - "Μελοποιημένη ποίηση"

Ορφέας Περίδης - Ντέρμπι Χούλιγκανς | Official Audio Release

"Ξημερώνει Κυριακή" - Ρένα Μόρφη στο Μουσικό κουτί | ΕΡΤ

Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου»,

 Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι για το χρόνο,

τη δωρεά που μας εκμηδενίζει·

Χωρίς να έχουν όργανα ακριβείας

σαν τα δικά μας, γνώριζαν το χρόνο

από τον κρότο του μέσα στις λέξεις:

μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·

πώς να την πεις αλλιώς αυτή τη δύναμη

που σε σκοτώνει με ταχύτητα ζωής

σαρκάζοντας το λυρισμό των ημερών,

την τρυφερή απείθεια της ώρας.

Κάποτε μοιάζει ένα θρόισμα απαλό

σαν ρίγος ανεπαίσθητο στις φυλλωσιές

ή σαν αναπνοή στα φύλλα του βιβλίου

που τ άφησες στη μέση και αφέθηκες

μόνος να λησμονείς ή να θυμάσαι·

άλλοτε μοιάζει αέρας που βογκάει

και φέρνει το τετελεσμένο – μια κραυγή

ανθρωπου σε απόγνωση, το κλάμα

μικρού παιδιού μακριά μέσα στη νύχτα,

κι ακούς να τρίζουν τα παραθυρόφυλλα

πάνω στους σκουριασμένους μεντεσέδες.

Μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·

όπως και να τον πεις, ο χρόνος είναι

μια βούληση πλασμένη από σκοτάδι,

μια σκοτεινή ενέργεια που φεύγει

προς μία κατεύθυνση μονάχα, την φθορά,

και καθώς φεύγει τρίβεται στα πράγματα,

και απ’ την τριβή γεννιέται φως.

Φαντάσου:

το φως αυτό που μοιάζει τόσο ασάλευτο

λες και αναπαύεται πάνω στα πράγματα,

το φως αυτό που μοιάζει τόσο σιωπηλό,

σαν από μια γεννήτρια γεννιέται

αδιάκοπα και δείχνει την απώλεια.

Έξω απ’ το χρόνο όλα είναι σκοτάδι.

Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου», Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2007

Μάνα που ζω ~ Βαγγέλης Κορακάκης

Ηέλτιος: Και να!

Και να!

Εκεί που απ’ το εμπόλεμο έλεγα πως βγήκα

ξάφνου στον πόλεμο ξανά τα ελαυνοφόρα μάτια σου

με ρίξαν...

3.3.2015

Πάνος Παπαϊωάννου - Χρυσόστομος Καραντωνίου - Τα μεροκάματα - Official L...

ΚΟΙΝΟΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ

Όσα βουνά κι αν πέρασα (Ρίζες)

Μίξη - άκλιτα...

Μίξη - άκλιτα...

"Ξημερώνει Κυριακή" - Ρένα Μόρφη στο Μουσικό κουτί | ΕΡΤ

Mikis Theodorakis - Strose to stroma sou & Zorba (live,2005)

"Ξενιτεμένα μου πουλιά" στο Μουσικό Κουτί | Τετάρτη 19/04/2023, στις 22:...

Theodorakis Farantouri Asma Asmaton Belgium 1985

Les cloches de la mer, ΤΑΣΟΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ

ακούστε ολόκληρη την play list ΕΔΩ

Nena Venetsanou & Kostas Grigoreas: LILITH

Μισεμός...Πάνος Μπούσαλης..

Μουσική: Λίνος Κόκοτος Στίχοι: Βέρα Βασιλείου-Πέτσα Ερμηνεία : Πάνος Μπούσαλης Βιβλίο – CD: «Βορεινό παράθυρο» (Μετρονόμος 2015) Έπαιξαν οι μουσικοί Θύμιος Παπαδόπουλος: κλαρίνο, Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί, Μανώλης Ανδρουλιδάκης: κιθάρες ( 12χορδη, ακουστική, κλασική), πιάνο, μπάσο, μαντολίνο, μπαγλαμάς, λαουτομπούζουκο, νταϊρές Ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης Η ξενιτειά, η ξενιτειά, η ξενιτειά αγριοπερίστερο σε ξόβεργα πιασμένο με βάρδιες να ραμφίζει το κορμί της πατρίδας και το μικρό σου δάχτυλο το χιλιοφιλημένο πουλί ξενιτεμένο. Αχ, ξενιτειά μαντήλι λερωμένο απ' της πατρίδας το λυγμό σε είδα πάλι μουσκεμένο στα σύνορα δεμένο. Ξέφραγη στους ανέμους η όμορφη φωλιά σου και μπαινοβγαίνουν κυνηγοί λαβώνουν τα φτερά σου και κάθε νέα χαραυγή φυγή μυρίζουν τα μαλλιά σου.