Το χωραφάκι μου έσκαψα και βρήκα αρχαία πάλι, δυο ανθοστήλια πήλινα και κάτασπρο κεφάλι. Και δίπλα στο πηγάδι μας βρήκα θαμμένη εικόνα που ‘δειχνε τον Αλέξανδρο μαζί με τη γοργόνα.
Για πες μου, Μεγαλέξανδρε, πώς πέρασες ως τώρα; Ποιοι στρατηγοί μου κλέψανε και μου ‘καψαν τη χώρα; Εσύ, που κάποτε έφτασες και στην Ασία ακόμα κι έζησες και ταξίδεψες στου ανέμου το στόμα.
Μάρμαρα θαμμένα, ποιος σας έχει σπάσει! Μάτια ζαφειρένια, ποιος σας έχει χάσει!
(Συγγραφέας και μεταφραστής, καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών)
Είκοσι ένα χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Χειμωνά (τακτικού συνεργάτη του έντυπου Χάρτη), το ποικίλο ενδιαφέρον για το έργο του παραμένει αμείωτο, τόσο στο περιβάλλον της φιλολογικής όσο και της λογοτεχνικής κριτικής. Τα πάσης φύσεως κείμενα που γράφτηκαν για τον άνθρωπο και το έργο του, αθροίζονται πλέον σε εκατοντάδες. Το έργο του έχει τέτοια πρωτοτυπία και τέτοια ποιότητα ώστε να προσδιορίζει το ίδιο την ιδιότυπη τεχνοτροπία του, αντιστεκόμενο σθεναρά στις επιχειρούμενες εντάξεις του σε γενικά σχήματα ή στο πολύκλωνο δίκτυο μιας γραμματολογικά καθορισμένης παράδοσης.
Το παρόν αφιέρωμα περιλαμβάνει κείμενα, χειρόγραφα, φωτογραφίες (Στέλιου Σκοπελίτη, Νίκου Παναγιωτόπουλου κ.ά.), καθώς και την «Αποκάλυψη» του Ιωάννου σε ελεύθερη απόδοση και δραματική ανασκευή από τον Γιώργο Χειμωνά
(εισαγωγή: Ευριπίδης Γαραντούδης)
Στο αφιέρωμα συμμετέχουν (αλφαβητικά):
Γιώργος Αλισάνογλου (Μια περιηγητική - τοπογραφική «επανεπίσκεψη» στο έργο του Γ. Χ.), Γιώργος Βέλτσος (Η άλγεβρα μιας φιλίας), Σοφία Βούλγαρη (Τοπία του εγκεφάλου: η ενσώματη γεωγραφία του Χειμωνά), Τάσος Γουδέλης («Η λογοτεχνία είναι πάντα μια αλχημεία, αλλά μια αλχημεία μελετημένη»), Τιτίκα Δημητρούλια (Ο Μάκβεθ του Γιώργου Χειμωνά: μετάφραση ή παραλλαγή;), Γιώργος Ζεβελάκης (Ο ραδιοφωνικός Γιώργος Χειμωνάς), Δήμητρα Κολλιάκου (Επιστρέφοντας στο τοπίο του Γιατρού Ινεότη), Δημήτρης Λεοντζάκος (Τα πράγματα αναπνέουν), Νίκος Α. Μάντης (Η τερατώδης ύφανση της δημιουργίας), Κάλλια Παπαδάκη (Ο πολυσήμαντος κόσμος της Εκδρομής), Μανόλης Πρατικάκης (O συνάδελφος και φίλος Γ. Χ.), Μαίρη Σιδηρά (Μια «αναλογική» προσέγγιση της συλλογής «Φιλόξενο σώμα» του Γ. Στρατούλια με ερμηνευτικό εργαλείο αποσπάσματα από «μαθήματα» για τον Λόγο του Γ. Χειμωνά), Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (Ο Γιώργος Χειμωνάς μεταξύ Μοντερνισμού και μεταμοντέρνου), Κοσμάς Χαρπαντίδης (Ο Γ. Βέλτσος απέναντι από το σπίτι του Γ. Χειμωνά στην Καβάλα).
Ειρήνη χάραζε και χαρά στην πλάση
σε μεγάλους και παιδιά, σ' ουρανούς και δάση.
Αχ ειρήνη, ειρήνη μας, έλα στα παιδάκια,
να ξεχάσουν πόλεμους, πίκρες και φαρμάκια.
VIDEO: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΟΥΣΤΑΦΕΡΗ - Το Χαμόγελο της Τζοκόντας(1965)
Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη, με μουσικές, με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963 όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη, έρημη μες στο άγνωστο πλήθος, που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ' αγέρι που άρχισε να φυσά. Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε, κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρων τι να της πω, μα ίσαμε ν' αποφασίσω, την έχασααπό τα μάτια μου. Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια μου για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω, είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του, απέναντί μου ακριβώς, βρισκόταν ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγεθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο. Δεν ξέρω γιατί όλ' αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου. Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στην μεγάλη πόλη.Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί.
' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M12.162 7.338c.176.123.338.245.338.674 0 .43-.229.604-.474.725a.73.73 0 01.089.546c-.077.344-.392.611-.672.69.121.194.159.385.015.62-.185.295-.346.407-1.058.407H7.5c-.988 0-1.5-.546-1.5-1V7.665c0-1.23 1.467-2.275 1.467-3.13L7.361 3.47c-.005-.065.008-.224.058-.27.08-.079.301-.2.635-.2.218 0 .363.041.534.123.581.277.732.978.732 1.542 0 .271-.414 1.083-.47 1.364 0 0 .867-.192 1.879-.199 1.061-.006 1.749.19 1.749.842 0 .261-.219.523-.316.666zM3.6 7h.8a.6.6 0 01.6.6v3.8a.6.6 0 01-.6.6h-.8a.6.6 0 01-.6-.6V7.6a.6.6 0 01.6-.6z'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e){kind=small}
' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M10.473 4C8.275 4 8 5.824 8 5.824S7.726 4 5.528 4c-2.114 0-2.73 2.222-2.472 3.41C3.736 10.55 8 12.75 8 12.75s4.265-2.2 4.945-5.34c.257-1.188-.36-3.41-2.472-3.41'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e){kind=small}