Χωρίς κόσμο
κι ουρανό
απόμεινα
στο δεινόν επιμένοντας
της σχεδίας μου ταξίδι προς
το αχανές και το άσωτο σημαίνον
εν μέσω της ερημίας και
τα σμήνη των αστέρων τα πολυπληθή
που αμίληκτα απομακρύνονται ολοένα
από τότε που της Αγάπης
χάθηκε το φως
και περιέπεσε ο ναός
στη σιωπή
θεού και ανθρώπων.
14/6/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου