Μέσα στον αινιγματικό κύκλο του Νικόλαου Κάλας

Μέσα στον αινιγματικό κύκλο του Νικόλαου Κάλας

Άγνωστος πρόδρομος του ελληνικού υπερρεαλισμού, προνομιακός συνομιλητής του Αντρέ Μπρετόν και του Ανδρέα Εμπειρίκου έρχεται ξανά στο φως μέσα από έρευνες, συμπόσ....

LIFO.GR

Ο ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ του ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ

Θάλασσα Live - Τα 5 Στοιχεία - Άννα Μπουρμά (Official Lyric Video)

Ο Δημήτρης Καταλειφός απαγγέλει Γιώργο Σεφέρη από Ψυχής - Ημερολόγια Κατ...

Ρίτα Αντωνοπούλου - Ενός λεπτού φασαρία - (Μ. Ανδρουλιδάκης - Η. Μάστορη...

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Τα ζηλιάρικα σου μάτια - Βαμβακάρης / Παγιουμτζής

Νίκος Ξυλούρης-Πως να σωπάσω

Ανθρωπιστική ευδαιμονία

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

Χθες στις 10:42 π.μ. · 

Κριτική της πιο πρόσφατης ποιητικής συλλογής μου "Στο υποκύανο μάτι του Κύκλωπα", εκδόσεις Ψυχογιός από τον Π. Βούζη.

Ανθρωπιστική ευδαιμονία

Η συλλογή περιλαμβάνει ποιήματα μεγάλου χρονολογικού εύρους, αφού ξεκινούν από το 2001 και φθάνουν έως το 2015, ώστε παρέχεται η ευκαιρία να παρακολουθηθούν η εξέλιξη ....

AVGI.GR

Rachmaninov - Symphony No. 2 Op. 27 III. Adagio: Adagio (LSO)

https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/

Σερκέι Ραχμάνινοφ: η ζωή μέσα από το έργο του (Μέρος Β’)

https://artic.gr/rachmaninoff-his-life-through-his-works/77520/

Sleepsong ~ Lullaby from a Secret Garden

ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΗΡΩ ΣΑΙΑ, ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΜΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΡΙΓΚΑΣ, 19/1/2018 ΣΕ HD....

Ηλια ριχτοοο...!

Scriabin, Prelude, Op. 11 No 2 / Vassilis Tsabropoulos

POLIS Ensemble - The Dance of Vartan & The Voyage (Manos Hadjidakis)

Μάνος Χατζιδάκις ~ Αργό Νυχτερινό Ζεϊμπέκικο

Ρίτα Αντωνοπούλου - Λευκό Φανελάκι | Rita Antonopoulou - Lefko Fanelaki ...

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)-Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

Τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας μένει ακόμα…

Χάσαμε τ’ αυτοκίνητα, τα κινητά μας, τα ακίνητά μας, τα επιδόματα του Πάσχα και των Χριστουγέννων. Χάσαμε τον ύπνο μας, τη δουλειά μας, το μαγαζάκι, το καφενείο, την επιχείρηση ρούχων, παπουτσιών, την ιστορία μας, το 1821, τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία. Χάσαμε τα καπέλα μας, την αξιοπρέπειά μας, την μπέσα μας (Μπέσαμε μούτσος…), τις πνευματικές μας αξίες, τις αξίες στο Χρηματιστήριο, τις καρέκλες μας εποχής, στο Δημοπρατήριο, τις ντουλάπες, τους καθρέφτες.

Χάσαμε τη βυζαντινή μας ταυτότητα, ως γνήσιοι Έλληνες απόγονοι εκείνων των άλλων Ελλήνων που θαυματούργησαν χωρίς δάνεια, χωρίς θέσεις στο δημόσιο, αργομισθίες στα Δέκο, στη Λυρική σκηνή, στη Δημόσια Τηλεόραση. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα βρακιά μας, τα εισοδήματα απ’ τους τεράστιους φόρους, τα ξενοδοχεία μας, τα πλοία τα εμπορικά, τα πλοία της γραμμής, τη φήμη μας στο εξωτερικό, τους φίλους μας, που μας άφησαν χωρίς να το αντιληφθούμε… μια νύχτα βροχερή, συννεφιασμένη.

Τι μας έμεινε;

Ο Ήλιος ο Πρώτος, ο Δεύτερος, ο Τρίτος, ο Δήμιος μιας Πράσινης σκέψης, ο Ηλιάτορας, ο νοητός, ο αυτονόητος, μας έμειναν τα νησιά με τα καφετιά τους βράχια, που ήταν ωραία κάποτε, τα νησιά, εδώ που τα γυρεύαμε, που ψάχναμε να τα βρούμε, η θάλασσα με τα γαλάζια κύματα, με τα καράβια, τα φέρι μποτ, τα ιστιοφόρα.

Μας έμεινε το φεγγάρι, αφερέγγυο και αυτό, μας έμειναν τα βουνά, τα φαράγγια, οι λίμνες, τα δάση αν δεν είχαν καεί ακόμα, οι ακρογιαλιές, οι αμμουδιές για μπάνιο, το χαρτί και το στυλό να γράφουμε τα ποίηματά μας και να τα πετάμε στο κάλαθο των αχρήστων, ποιος θα πληρώνει το χαρτί και το μελάνι, να τα δημοσιέψει.

Μας έμειναν τα ωραία κορίτσια με τα μακριά μαλλιά, και τα νέα παλικάρια, με τ’ αξούριστα γένια, άνεργοι οι περισσότεροι, μας έμειναν οι επιγραφές στις πόρτες, Ανοιχτό, Κλειστό, Σύρατε, Σπρώξτε, οι παράξενες φήμες, οι φακές, τα μακαρόνια, τα καλαμαράκια, τα σουβλάκια, τα κρασιά, για να ξεχάσουμε αυτά που χάσαμε, τις φιλενάδες μας στις ξένες χώρες, τις σπουδές μας στο εξωτερικό, και τα ηχηρά παρόμοια.

Μας έμεινε ο Όμηρος, αν έχουμε καιρό να τον διαβάσουμε, ο Καβάφης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας, σας έμεινα κι εγώ, αν κάνετε έναν κόπο να με διαβάσετε.

Νάνος Βαλαωρίτης

ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ------------------------------------------ Του Μανώλη Γλέζου

ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
------------------------------------------
Του Μανώλη Γλέζου

Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.

Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;

Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.

Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.

Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/…/blog-post_9924.ht…