Στην ερημιά του κόσμου
σαλεύουν της λεύκας τα φύλλα
και θολώνει το τζάμι
απ΄ την ανάσα σου.
'Οπου σταθείς
το θαύμα φανερώνες και
της ύπαρξης κομίζεις
τα μυστήρια.
Αναπνοή μου η πνοή σου
από τότε που μ' άγγιξε η σκιά σου,
πρωϊ, εκεί που έσκυψες να πιείς νερό
κι είπες στον ήλιο καλημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου