Φαιδρα Καψωμενακη

Εμφανίστηκε από το πουθενά στο μικρό νησί μία μέρα του Σεπτέμβρη, ένας ψηλός γεροδεμενος άντρας με άσπρα μαλλιά αλλά και φωτεινό πρόσωπο ....
Αδιάφοροι σχεδόν τον κοιτούσαν ,ίσως με μία μικρή περιέργεια οι κάτοικοι της ακτής οπως συμβαίνει στις μικρές κοινωνίες !!!
Εκείνος χανόταν την μέρα σε έναν κόσμο άγνωστο γιαυτούς ...
Μόλις έβγαινε το πρώτο αστέρι ,έκανε την εμφάνιση του ,ψηλός, επιβλητικός, ευγενικός με όλους .
Καθόταν στον μοναδικό καφενέ ,έπινε τον καφέ του χωρίς να παραπονεθεί ποτέ για την ποιότητα του ...
Κανένας δεν τον ρώτησε ποτέ πούθε κρατά ή σκούφια του !
Μόνο το όνομα του ήξεραν
Κωσταντής τους είπε !!!
Κρατούσαν την περιέργεια για τις σκεψεις τις κρυφές τους ....
Μπάς και ήταν ξέμπαρκος θαλασσόλυκος ?
Κάποιος δουλευτής της γής που κουράστηκε από τις αναποδιές της τους χειμώνες και τον ήλιο τον καυτό τα καλοκαίρια ?
Ή κάποιος μισθοφόρος που πολέμησε σε ξένη γη για ξένες πατρίδες και την ελευθερία άλλων ?
Όπως βιαστικά ερχόταν έτσι βιαστικά απομακρυνόταν ...
Κάπου κάπου μιλούσε μόνος και το γέλιο του ,ένα γλυκό χαρούμενο γέλιο τάραζε την ησυχία της νύχτας !
Μετά περπατώντας κατά μήκος της ακτής μέχρι τον κολπίσκο απέναντι άρχιζε το τραγούδι !!!
Ένα τραγούδι όμορφο ,τρυφερό με την μελωδική του φωνή !
Καθόταν με τις ώρες και ατένιζε τον κυματισμό της θάλασσας ,του μιλούσε και φαινόταν ευτυχής ....
Όταν ή θάλασσα ήταν ήρεμη γονάτιζε και με τις χούφτες εμιμείτο το κύμα που εσκαγε στην άμμο ,κάτω από το φως του φεγγαριού !!
Εκεί ζούσε μαγεμένος τις στιγμές του !!!
Κανένας δεν τον ρώτησε ποτέ τι έλεγε με τις ώρες στην θάλασσα !!
Μόνο ή μικρή Νεφέλη ,ή κόρη του ταβερνιάρη ,διστακτικά τον πλησίαζε κάθε μέρα και πιο κοντά .....
Ένα βράδυ αφού τον άκουσε να τραγουδά και να γεμίζει γέλια του φεγγαριού το αντάμωμα τον ρώτησε !
-Τι κάνεις εκεί Κωσταντή ?
Παίζεις με την θάλασσα ?
Το ξανθόμαλλο κορίτσι με τα εκφραστικά γαλανά μάτια ,όλο νάζι ,χωρίς να φοβηθεί είχε ακουμπήσει το χεράκι του στον ώμο του και περίμενε την απάντηση ......
Μετά από λιγόλεπτη σιωπή ,ακούστηκε ή φωνή του να πάλλεται
στην ηρεμία της νύκτας !!!
_Ξερεις τι είναι αγάπη Νεφέλη ?
_Αμέ !!!!Αν σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο και σε κάνω μία μεγάλη αγκαλιά !!!
_Οχι ακριβώς !!!
Όταν μεγαλώσεις και αγαπήσεις θα καταλάβεις !
Θα θες ότι έχεις να το μοιράζεσαι με αυτόν που αγαπάς ...
Αυτό κάνω και γω Νεφέλη !
Μοιράζομαι την θάλασσα με την αγαπημένη μου !
Εκεί που είναι δεν έχει θάλασσα !
Ούτε το φεγγάρι βλέπει !
Δεν ακούει το κύμα που τραγουδά !
Της το στέλνω μέσα από τις χούφτες μου και είμαι σίγουρος πως ακούει τον θόρυβο που κάνει όταν σκάει στην ακτή !!!
Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω γιαυτην την αγαπημένη !!!!
_Και γιατί δεν την φέρνεις εδώ Κωσταντή να το δει ?
Να το ακουσει ?
_Εγω δεν μπορώ να πάω εκεί την μέρα Νεφέλη
και εκείνη δεν μπορεί να έρθει εδώ την νύκτα ....
Αλλά ξέρω ότι ακούει το γέλιο μου ,το τραγούδι μου ,το κύμα στις χούφτες μου !!!
Και αυτό ΑΓΑΠΗ είναι ....Παντοτινή αγάπη .....
Καληνυκτα Νεφέλη !

Φαιδρα..
Φαιδρα Καψωμενακη