Αδιέξοδο
Τ΄
απόβραδο έφτασε ακάλεστο κι αμίλητο.
Αχ και να
σ΄ είχα στην αγκαλιά μου
να
μοιράσω τη μοναξιά σε τέσσερες παλάμες
τη νύχτα
σε τέσσερα μάτια και το φιλί
σε δυό
στόματα.
Βάρυνε η
φωνή και το αλφαβητάρι
δε φτάνει
να φτιάξω μια λέξη διαφυγής.
Τα μάτια
σου … που είναι τα μάτια σου;
να
δραπετεύσω στο άπειρο.
Στενή
φυλακή τ΄ απόβραδο και το στρώμα
ακόμα
νοτισμένο απ΄ την προηγούμενη μοναξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου