Ηέλτιος- ΧΤΥΠΑΣ-

Σα νά’ μαι από σίδερο  μου μιλάς,

κι όπου βρεθείς χτυπάς

με φωτιές και βαριοπούλες  να με μεταμορφώσεις,

κι’ έπειτα πάλι

όλο κρίσεις και επικρίσεις είσαι

και σε τίποτα δε σου κάνω!

Ω αν μ’ ήξερες!

θα μ’ άγγιζες στα σείστρα του ανέμου,

θα με μύριζες σε κάθε ρόδο,

θα μ’ άκουγες σε κάθε κελάιδισμα του αηδονιού

και στον πηλό που πλάθεις και κολλάει στα χέρια σου

θά’ βλεπες  κάθε στιγμή τη μορφή ενός μικρού παιδιού  

μπροστά στην κρήνη όπου έπινες νερό
να σου χαμογελάει!