ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Mikis Theodorakis - RHAPSODIES FOR GUITAR AND ORCHESTRA (Romancero Gitano)

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019

Τραγούδια στο συρτάρι - Απόψε τραγούδια του Λίνου Κόκοτου 1980

Τρίτη 16 Απριλίου 2019

Stavros Lantsias-Waltz Of The Eyes

Πέμπτη 4 Απριλίου 2019

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ - Β.Σκουλάς | Α.Παρχαρίδης | Κ.Αγέρης

Βασίλης Σκουλάς - Άσπρο μαντήλι ανέμιζε

Τα τρύπια χέρια ~ Νικηφόρος Βρεττακος

Τα τρύπια χέρια: Ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

«Εγώ δε έχω να σου δώσω τίποτα» είπες.
«Τίποτα, είναι τρύπια τα χέρια μου»
Ενώ
τον ουρανό που ήταν πάνω μου εσύ μου τον έφερνες.
Κ' η πολιτεία ήταν όμορφη εκείνο το βράδυ.
Κι όλα είχαν όψη τρυφερή και ήρεμη.
Κ' η βροχή σαν ένα διάφανο έπεφτε φως'
αραιή, απαλή, σα καλωσύνη σε λουλούδια.
Βαθιά στην καρδιά μου
σιγοψιχάλιζε ένα φως σαν στριμμένο μετάξι.
Μα περπατούσαμε σιγά στο δρόμο, γιατί εσύ,
κρατούσες κάτι σαν γρανίτη ή βαρύ φως.
Γιατ' είχες εσύ τα χέρια σου γιομάτα.
Τόσο, που μόλις εσήκωνες το βάρος.
Μόλις που μπορούσες να ορίζεις το βήμα σου.
Γιατ' είχες τα χέρια σου φορτωμένα με πέτρες
κομμένες απ' το λατομείο του ήλιου.
Άπ' αύριο
θ' αρχίζω να χτίζω.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

Γιώργος Φλωράκης - Η Μπαλάντα Των Ατθίδων (Official Audio)

Η μπαλάντα των Ατθίδων - 2016

Στίχοι:

Διονύσης Καψάλης
Μουσική:
Δημήτρης Παπαδημητρίου

Γιώργος Φλωράκης

Δεν είναι ο τρόπος που χαμήλωναν τα μάτια,
μια κόπωση στα βλέφαρα που είχαν ξεβάψει.
Μια εκκρεμότητα φιλιού στα σκαλοπάτια
έξω απ’ την πόρτα τους, τη νύχτα, με τη λάμψη
πέρα της έναστρης γαλήνης πούχει πάψει
από καιρό στων Αθηνών τις συνοικίες
να ιστορεί τους έρωτες πούχουν συνάψει
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια,
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Μήτε οι μισάνοιχτες ποδιές των εσπερίδων,
τ’ άγουρα ξημερώματα κι οι παραινέσεις·
στις ανθισμένες νερατζιές, οδός Ατθίδων,
η Αλίνα αναλαμβάνεται («πόσο μ’ αρέσεις»)
σε κάποιο αέρα γαλλικό («θα με καλέσεις
πάλι στη χώρα του φιλιού σου, στις αιθρίες;»)
κι επαληθεύονται σαν τρυφερές αιρέσεις
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια,
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Κάτι αόριστα οικείο που επιστρέφει
τελεί τη μνήμη των ωρών και τη μορφή τους.
Τώρα που ο κόσμος αποσύρθηκε κι εκτρέφει
λαούς συμβόλων με κραυγές και παρακλήτους
μόλις που ακούγεται στο βάθος η φωνή τους
με ροδοδάφνες, συντριβάνια, συναυλίες,
γιατί τα δάση που αντηχούν πήραν μαζί τους
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια,
λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Ποιος θα δεχθεί τη λύπη τους, ποιος θα τη γράψει;
Εσείς, Κυρία μου, σε τέτοιες Αρκαδίες,
δε θα φοιτούσατε ποτέ· και θάχουν κλάψει
λιγνά κορίτσια, λιγνά κορίτσια
Λιγνά κορίτσια σε κρυφές γιορτές κι αργίες.

Γιώργος Φλωράκης - Η Μπαλάντα Των Ατθίδων (Official Audio)

Έτσι ο κόσμος θα παλιώσει - Γιώργος Φλωράκης

Άσπρο μαντήλι ανέμιζε-- Μίλτος Πασχαλίδης

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Νίκος Πορτοκάλογλου ~ Η Δικιά μου Ελλάδα

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου

Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Φατμέ, από το δίσκο τους "Ταξίδι"

Δεν είναι το σχολείο
και το Πολυτεχνείο
δεν είναι το Εθνικό Ωδείο.

Δεν είναι το Μουσείο
ιστορικό μνημείο
δεν είναι γραφικό τοπίο.

Δεν είναι τα Αρχαία
Θρησκευτικά και Νέα
δεν είναι η ένδοξη σημαία.

Δεν είναι εκείνη η όψη
και του σπαθιού η κόψη
εγώ αλλιώς την έχω νοιώσει.

Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.

Αθήνα κι επαρχία
τυφλή εργολαβία
η εθνική ενδυμασία.

Χαμένες παραδόσεις
κι ατέλειωτες πιστώσεις
τον νεκρό πώς να τον σώσεις.

Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.

Ηλεκτρικά κλαρίνα
ουίσκι και ρετσίνα
απ΄ όλα έχει η βιτρίνα.

Γιατί να με πειράζει
που ρούχα όλο αλλάζει
η ψυχούλα της με νοιάζει...

Το μέτρο και το πάθος
είναι η δικιά μου Ελλάδα.
Ούτε σωστό ούτε λάθος
μια δροσερή λιακάδα
είναι η δικιά μου Ελλάδα.

Αλμύρα απο νοτιά-Λιζέτα Καλημέρη

Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Στίχοι: Βέρα Βασιλείου-Πέτσα

Λυπημένη πικροδάφνη

απ' τα χέρια του Νοτιά
έκρυψε στη φυλλωσιά της
της βροχής τα μυστικά.

Σαν τα 'ξόρκισε με μάγια
να της πούνε την αλήθεια
τα 'στειλε με τον αγέρα
στων ματιών μου την αγρύπνια.

Και κρατώ μέσα στις χούφτες
νοτισμένες συλλαβές
μία μία να μου λένε
στην αγάπη έχασες.