ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ;
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ;
Άλλο να κυβερνάς και να είσαι στο μάτι
Του κυκλώνα,
Κι άλλο να μιλάς παράμερα,
Να κάνεις κριτική και να ονειρεύεσαι
ανατροπή ή επανάσταση
Χωρίς Σχέδιο και στρατηγική!
Έξι χρόνια μνημονίων
κι ο καθένας πάει μονολογώντας!
Πόσοι έχουμε τη δύναμη να βγούμε απ’ τον εαυτό μας
Και να συναινέσουμε σε κάτι Κοινό;
Ποιος δρόμος μας απόμεινε
ώστε να συμπορευτούμε σε μια κοινή πορεία;
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ;
Άλλο να κυβερνάς και να είσαι στο μάτι
Του κυκλώνα,
Κι άλλο να μιλάς παράμερα,
Να κάνεις κριτική και να ονειρεύεσαι
ανατροπή ή επανάσταση
Χωρίς Σχέδιο και στρατηγική!
Έξι χρόνια μνημονίων
κι ο καθένας πάει μονολογώντας!
Πόσοι έχουμε τη δύναμη να βγούμε απ’ τον εαυτό μας
Και να συναινέσουμε σε κάτι Κοινό;
Ποιος δρόμος μας απόμεινε
ώστε να συμπορευτούμε σε μια κοινή πορεία;
Τόσες δεκαετίες ψευδο-αμφισβήτησης
Τα καταφέραμε και φτάσαμε ώστε
σε τίποτα πια να μη Συμφωνούμε
-Ούτε στα όνειρα-,
και τόπο κανένα να μην έχουμε να
σταθούμε!
Πελεκίσαμε μέχρι τις ρίζες το δέντρο της ζωής μας
Ενδώσαμε, υποταχθήκαμε,
μείναμε χωρίς πρόσωπο,
χωρίς στέγη, εργαστήρι και χωράφι,
χωρίς πόλη και πατρίδα.
‘’Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, πολλές φορές οι εχθροί μας’’,
Μας θάμπωσαν και πίνοντας τ’ αψέντι τους
Οδηγηθήκαμε χορεύοντας
στον αφελληνισμό, τη διαίρεση και τη
διάλυση!
Ένθεοι και άθεοι, Χριστιανοί κι αρχαιολάτρες,
ανατολικοί και δυτικοί, ευρωπαίοι κι αντιευρωπαίοι,
εθνικιστές και διεθνιστές, αριστεροί και δεξιοί,
δραχμολάγνοι κι ευρωλάγνοι,…
Κομμάτια αγγείου μινωικού στον Κεραμεικό
Της ιδιωτίας μας.
‘’ Πού πάμε ωρέ Ελληνες;’’
Φτάσαμε στο σημείο να μην εμπιστεύεται
κανείς κανέναν
Κι ούτε επιστήμη, ούτε τέχνη, κι ούτε
εκκλησιά
Μπορεί πιά να μας σώσει!
Πού να συναντηθούμε
πώς να συμπορευτούμε;
Πόλεμος!
Κι αν υπάρχει κάτι που μας απομένει
είναι ν’ αναλογιστούμε
με τι αίμα ποτίστηκε τούτη η
γλώσσα
για ν’αντέξει τόσες χιλιετίες
στους κατακλυσμούς!
Για δες, μόλις που γλιτώνει
Τρύπια απ’ τα greeklish
Η Κιβωτός!
13-2-2016
Τα καταφέραμε και φτάσαμε ώστε
σε τίποτα πια να μη Συμφωνούμε
-Ούτε στα όνειρα-,
και τόπο κανένα να μην έχουμε να
σταθούμε!
Πελεκίσαμε μέχρι τις ρίζες το δέντρο της ζωής μας
Ενδώσαμε, υποταχθήκαμε,
μείναμε χωρίς πρόσωπο,
χωρίς στέγη, εργαστήρι και χωράφι,
χωρίς πόλη και πατρίδα.
‘’Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, πολλές φορές οι εχθροί μας’’,
Μας θάμπωσαν και πίνοντας τ’ αψέντι τους
Οδηγηθήκαμε χορεύοντας
στον αφελληνισμό, τη διαίρεση και τη
διάλυση!
Ένθεοι και άθεοι, Χριστιανοί κι αρχαιολάτρες,
ανατολικοί και δυτικοί, ευρωπαίοι κι αντιευρωπαίοι,
εθνικιστές και διεθνιστές, αριστεροί και δεξιοί,
δραχμολάγνοι κι ευρωλάγνοι,…
Κομμάτια αγγείου μινωικού στον Κεραμεικό
Της ιδιωτίας μας.
‘’ Πού πάμε ωρέ Ελληνες;’’
Φτάσαμε στο σημείο να μην εμπιστεύεται
κανείς κανέναν
Κι ούτε επιστήμη, ούτε τέχνη, κι ούτε
εκκλησιά
Μπορεί πιά να μας σώσει!
Πού να συναντηθούμε
πώς να συμπορευτούμε;
Πόλεμος!
Κι αν υπάρχει κάτι που μας απομένει
είναι ν’ αναλογιστούμε
με τι αίμα ποτίστηκε τούτη η
γλώσσα
για ν’αντέξει τόσες χιλιετίες
στους κατακλυσμούς!
Για δες, μόλις που γλιτώνει
Τρύπια απ’ τα greeklish
Η Κιβωτός!
13-2-2016