30 Ποιητές τοποθετούνται για την Ποίηση

 Dimitrios GogasΟι Ποιητές που Αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου

5 ώρ.  · 

LITERATURE.GR

30 Ποιητές τοποθετούνται για την Ποίηση

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ποίησης, 21 Μαρτίου, σταχυολογήσαμε τις απόψεις 30 ποιητών για την τέχνη του: «να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει» Ο...

Όλες οι αντιδράσεις:

1Costas Tsiantis

Ηλίας Πετρόπουλος - Περιθώριο | Official Audio Video

Κώστας Νικολόπουλος: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ #nikolopouloskostasorchestralm...

Κώστας Νικολόπουλος: Pure sensations - Παρθένες αισθήσεις #Relaxing

Ζωή Δικταίου, Σε ψευδώνυμη επαγγελία χαμόγελα, αγκαλιές (Μονόλογος σ’ έναν ποιητή)

 https://tokoskino.me/.../%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B4%CE.../...

TOKOSKINO.ME

Ζωή Δικταίου, Σε ψευδώνυμη επαγγελία χαμόγελα, αγκαλιές (Μονόλογος σ’ έναν ποιητή)

Henri Martin Le Poete Μισές λέξεις, να τις ακούς, όταν σκοτεινιάζει,  εκεί στις μισές λέξεις κρύβονται οι αλήθειες ολόκληρες  πίσω από τα σφιγμένα δόντια, στο θρόισμα των φύλ....

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2024 ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ | IANOS

Ηέλτιος- Αντίσταση

 

Όλα θα σβήσουν

και τούτα τα λόγια θα χαθούν

και δε θα μείνει τίποτα να λέει

πως  κάποτε υπήρξαμε.

Όχι δε θα  προστρέξω στα τείχη της Ιεριχούς

πικρώς για να κλαύσω.

Σε σέλας κυανό  δίπλα στην Άρκτο στολή θ' αλλάξω

και στ' αγνάντιο  θα βγω να σε δω

στο μπαλκόνι που κάθεσαι κι' ακούς  μεσάνυχτα τ' αηδόνι

καθώς κελαηδεί πάνω στην παλιά μουριά,

με φωνή νωρίτερη του κόσμου ετούτου και φθόγγους

πιο αρχέγονους απ΄την πατημασιά του Κύκλωπα

με ανάστημα ψυχής ψηλά στα σύννεφα, πιο ψηλά απ' το

νάρκισσο τούτο πέρασμα,

κοντά στο αιέν που σ΄ είδα πρώτη φορά 

κι ένοιωσα όλες τις δυνάμεις νάρχονται σε συνέργεια

την ύλη να πλάσω

και στο φως του προσώπου σου

τον αρχαίο να θεμελιώσω ναό και

τη βυζαντινή εκκλησιά να χτίσω 

στην εμπασιά του Ωρίωνα

Μπαίνεις στον κόσμο και πάνω απ΄το ξέσκεπο  καλύβι

ανάβουν οι πολυέλεοι τ' ουρανού

κι απλώνονται στ' ακρογιάλια τα πέπλα των μυστηρίων σου

και στο στόμα η κερήθρα των ηδονών,

την ώρα που παίζει τ' άστρο στο λαιμό σου 

κι «εκείνο τ' αστέρι το λαμπρό» στο ραδιόφωνο

μαζί με όλα τα έγχορδα της αφής σου.

19/5/21

ΜΙΞΗ- ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΕΔΩ

 

Νίκος Γύρας - Αηδόνι στο κλαδί | Official Audio Video

Μανώλης Λιδάκης - Με Ποια Τραγούδια | Official Audio Video

Σωκράτης Μάλαμας - Τζώρτζια - Με παρτενέρ τη Σελήνη | ΜΕ ΠΑΡΤΕΝΕΡ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Βιολέτα Ικάρη, Φώτας Ανδρικόπουλος - Η Πόλη Μου | Official Audio Video

Μίξη Gaza's Children

Για ν' ακούσετε όλα τα τραγούδια πατήστε   ΕΔΩ  

Νίκος Ανδρουλάκης - Έρημος δρόμος - Official Audio Release

Δημήτρης Ζερβουδάκης - Πως Να Αναπνεύσω | Official Audio Video

Ταμπαχανιώτικος Αμανές - ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΜΟΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ - Tάσης Χριστογιαννόπου...

MAGIC DE SPELL - ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ (Δεν μπορούν)

MAGIC DE SPELL - Η Φαντασία στην Εξουσία (Live) - Φωτογραφικό υλικό ΜΑΡΙ...

Magic de Spell - Έρχονται οι άνθρωποι... (Official Video)

Magic De Spell & Γ.Παλαμίδας - ΠΡΟΓΟΝΕ ΠΙΘΗΚΕ ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ ;

Συναυλία «Παναγία - Η Μητέρα του Φωτός» του Γιώργου Θεοφάνους | Official...

Θάνος Μικρούτσικος, Άλκης Αλκαίος - Ωροσκόπιο (Η στιγμή της δημιουργίας)

Β. Μπονάτσος - Σκάντζα (Άλκης Αλκαίος & Θ.Μικρούτσικος)

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Δίσκος: Εμπάργκο (1982) Κινήσαμε ένα πρωί για την ωραία δοκιμασία χωρίς κανένας μας να δει τη μυστική ακολουθία. (Μ' ένα τρενάκι παιδικό ο Ίκαρος κι ο Προμηθέας πάνε στο γκέτο της Νεμέας ν' αλλάξουνε το σκηνικό.) Απ' τη Σιδώνα ως τα Χανιά δεν είναι η νύχτα που μας λείπει έφτασαν τροχιοδειχτικά και μας φωτίζουνε τη λύπη. (Μα το τρενάκι ήταν τρελό πήρε ωκεάνεια πορεία κι έπαθε ο Ίκαρος ναυτία κι ο Προμηθέας κλονισμό.) Σαν βρεις το μαγικό ραβδί δώσ' το στην Κίρκη την καημένη και του Ηράκλειτου η μπάντα θα παιανίζει μεθυσμένη.

ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ | ΕΜΠΑΡΓΚΟ | Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ | ΕΡΤ | 1990

Θάνος Μικρούτσικος - Άλκης Αλκαίος - Του ύπνου σου του μυστικού (Ανέκδοτ...

Δημήτρης Μητροπάνος - Λούνα Παρκ

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος, Mουσική: Θάνος Μικρούτσικος, Πρώτη ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος, Η πόλη άναψε τα φώτα της και φεύγει μ' ένα τρενάκι λούνα παρκ στο πουθενά, σαν το κορμί σου που απ' τα χέρια μου ξεφεύγει κι αναζητάει σε ξένα χέρια την χαρά. Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή, όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω και δε με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί. Μεταμορφώνεσαι σαν μέδουσα στους δρόμους κι εγώ τα χίλια πρόσωπα σου ακολουθώ, στου έρωτά σου υποτάσσομαι τους νόμους και λίγα ψίχουλα μονάχα σου ζητώ. Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή, όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω και δε με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.

Θάνου Μικρούτσικου Δημήτρης Μητροπάνος Στου αιώνα την παράγκα 1996 F...

Στιχοι ‘Αλκη Αλκαίου,

Στις ανθισμένες κορυφές
Ζήτησες τη ζωή σου
Στ' άστρα της γης και τ' ουρανού
Το φως του παραδείσου

Χαράζει η μέρα σαν γυαλί
Στη κόψη κόβεις βόλτες
Παρέα με λαθρόβιους
Πότες και μηχανόβιους
Παράταιρους ιππότες

Στου αιώνα την παράγκα
Στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
Με βρισιές και προσευχές
Και της μάνας τις ευχές

Στου αιώνα την παράγκα
Στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
Στα κρυφά και ταπεινά
Ψάξε τα παντοτινά

Για μια Ντολόρες χάραξες
Το δέρμα σου μια νύχτα
Και το κορμί σου κάρφωσες
Στου φεγγαριού την πίστα

Μ' άφιλτρο τώρα κι αλκοόλ
Τσακίζεις τη φωνή σου
Ληστής, Πιλάτος και Χριστός
Εκεί που στάζει ο Θεός
Θ' απλώσεις τη ζωή σου

Στου αιώνα την παράγκα
Στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
Με βρισιές και προσευχές
Και της μάνας τις ευχές

Στου αιώνα την παράγκα
Στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
Στα κρυφά και ταπεινά
Ψάξε τα παντοτινά

Στου αιώνα την παράγκα
Στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα
Στα κρυφά και ταπεινά
Ψάξε τα παντοτινά

To Kakoithes Melanoma

Θάνος Μικρούτσικος, Άλκης Αλκαίος - Blues On The Road (Ανέκδοτες Ηχογραφ...

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Όλα πεζά και μαγικά μετέωρα και οριστικά, μοιάζουν σ’ αυτόν το κόσμο. Κι εγώ στην άσωτη ζωή φύλλο στου ανέμου την πνοή, χαράζω και νυχτώνω. Πέρασα μπόρες και φωτιές ήπια παράφορες ματιές, και τώρα εδώ στα ξένα… Ανάβω ευχές και προσευχές για τις αστείρευτες ψυχές, για σένα και για μένα. Δεν έχω τόπο, εσύ ο τόπος μου και ο χρόνος. Δεν ξέρω τρόπο, ο μόνος δρόμος ειν’ ο δρόμος. Δραπέτες άγιοι και ληστές, μιλούν για το αύριο και το χτες με λόγια κουρασμένα. Πίνουν της λήθης το κρασί σ’ αχαρτογράφητο νησί, και με ρωτούν για σένα. Και εγώ τους λέω είσαι παντού, στο Μεξικό στο Κατμαντού, μετάξι στα κουρέλια. Στα όνειρα των εραστών, στα δάκρυα των ποιητών και στων τρελών τα γέλια.

Λουδοβίκος των Ανωγείων - ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΘΩΡΩ ΠΩΛΙΟ ΜΟΥ - Καλλιόπη Βέττα

Ο καημός - Live Concert - ΣΟΝΕ - ΜΑΖΙ

Kyrie Eleison & Aramaic hymn / Nektaria Karantzi

Δέκα διαμάντια του Μάριου Τόκα

Satie: Gymnopédie No. 3

Η μιξη μου

Πατήστε ΕΔΩ

«Ο Μεγάλος Αιρετικός»: Γ' Μέρος του Δημήτρη Παπαδημητρίου

Νότης Μαυρουδής - ΤΟ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΕΝΟΣ ΦΑΥΛΟΥ - Γιώργος Σεφέρης

Μίλτος Πασχαλίδης - Κλοουν - Official Audio Release

Μουσική: Μάριος Τόκας Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Δως μου μια μέρα αληθινή μες στην ψευτιά και την ντροπή Χίλιες μια νύχτες με μεθάς κλειστά χαρτιά μη μου κρατάς Τα όνειρα μας παίξαμε στον κόσμο δε χωρέσαμε Ψύχραιμοι τώρα και ταπί ας δούμε αλήθεια τι θα πει Κι αν η χαρά μας πέρασε κι αν η ζωή μας γέλασε εγώ είμαι εδώ και μη μου σκας Κλόουν θα γίνω να γελάς Της νύχτας μου βασίλισσα τα χρόνια μου ξεφύλλισα Μες την ψευτιά και την ντροπή δως μου μια μέρα αληθινή. Δως μου μια μέρα αληθινή τι παει χαμένο και τι ζει Πού θα ‘μαι αύριο αδιαφορώ Το «εδώ και τώρα» σου ζητώ Οι απαντήσεις λιώσανε κι οι ρήτορες τελειώσανε Σε μια παράλογη εποχή η λογική μου είσαι εσύ.

Ευδαίμονες - Μαραμπού (Live).wmv

Λένε γιὰ μένα οἱ ναυτικοὶ ποὺ ἐζήσαμε μαζὶ

πὼς εἶμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,

πὼς τὶς γυναῖκες μ᾿ ἕνα τρόπον ὕπουλο μισῶ

κι ὅτι μ᾿ αὐτὲς νὰ κοιμηθῶ ποτέ μου δὲν πηγαίνω.

Ἀκόμα, λένε πὼς τραβῶ χασίσι καὶ κοκό,

πὼς κάποιο πάθος μὲ κρατεῖ φριχτὸ καὶ σιχαμένο,

κι ὁλόκληρο ἔχω τὸ κορμὶ μὲ ζωγραφιὲς αἰσχρές,

σιχαμερὰ παράξενες, βαθιὰ στιγματισμένο.

Ἀκόμα, λένε πράματα φριχτὰ πάρα πολύ,

ποὺ εἶν᾿ ὅμως ψέματα χοντρὰ καὶ κατασκευασμένα,

κι αὐτὸ ποὺ ἐστοίχισε σὲ μὲ πληγὲς θανατερὲς

κανεὶς δὲν τό ῾μαθε, γιατὶ δὲν τό ῾πα σὲ κανένα.

Μ᾿ ἀπόψε, τώρα ποὺ ἔπεσεν ἡ τροπικὴ βραδιά,

καὶ φεύγουν πρὸς τὰ δυτικὰ τῶν Μαραμποὺ τὰ σμήνη,

κάτι μὲ σπρώχνει ἐπίμονα νὰ γράψω στὸ χαρτί,

ἐκεῖνο, ποὺ παντοτινὴ κρυφὴ πληγή μου ἐγίνη.

Ἤμουνα τότε δόκιμος σ᾿ ἕνα λαμπρὸ ποστάλ

καὶ ταξιδεύαμε Αἴγυπτο γραμμὴ Νότιο Γαλλία.

Τότε τὴ γνώρισα σὰν ἄνθος ἐμοίαζε ἀλπικὸ

καὶ μία στενὴ μᾶς ἔδεσεν ἀδελφικὴ φιλία.

Ἀριστοκρατική, λεπτὴ καὶ μελαγχολική,

κόρη ἑνὸς πλούσιου Αἰγύπτιου ὁπού ῾χε αὐτοκτονήσει,

ταξίδευε τὴ λύπη της σὲ χῶρες μακρινές,

μήπως ἐκεῖ γινότανε νὰ τήνε λησμονήσει.

Πάντα σχεδὸν τῆς Μπασκιρτσὲφ κρατοῦσε τὸ Ζουρνάλ,

καὶ τὴν Ἁγία της Ἄβιλας παράφορα ἀγαποῦσε,

συχνὰ στίχους ἀπάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,

κι ὧρες πολλὲς πρὸς τὴ γαλάζιαν ἔκταση ἐκοιτοῦσε.

Κι ἐγώ, ποὺ μόνον ἑταιρῶν ἐγνώριζα κορμιά,

κι εἶχα μίαν ἄβουλη ψυχὴ δαρμένη ἀπ᾿ τὰ πελάη,

μπροστά της ἑξανάβρισκα τὴν παιδικὴ χαρὰ

καί, σὰν προφήτη, ἐκστατικὸς τὴν ἄκουα νὰ μιλάει.

Ἕνα μικρὸ τῆς πέρασα σταυρὸν ἀπ᾿ τὸ λαιμὸ

κι ἐκείνη ἕνα μοῦ χάρισε μεγάλο πορτοφόλι

κι ἤμουν ὁ πιὸ δυστυχισμένος ἄνθρωπος τῆς γῆς,

ὅταν ἐφθάσαμε σ᾿ αὐτὴν ποὺ θά ῾φευγε, τὴν πόλη.

Τὴν ἐσκεφτόμουνα πολλὲς φορὲς στὰ φορτηγά,

ὡς ἕνα παραστάτη μου κι ἄγγελο φύλακά μου,

καὶ μία φωτογραφία της στὴν πλώρη ἦταν γιὰ μὲ

ὄαση, ποὺ ἕνας συναντᾶ μὲς στὴν καρδιὰ τῆς Ἄμμου.

Νομίζω πὼς θὲ νά ῾πρεπε νὰ σταματήσω ἐδῶ.

Τρέμει τὸ χέρι μου, ὁ θερμὸς ἀγέρας μὲ φλογίζει.

Κάτι ἄνθη ἐξαίσια τροπικὰ τοῦ ποταμοῦ βρωμοῦν,

κι ἕνα βλακῶδες Μαραμποὺ παράμερα γρυλίζει.

Θὰ προχωρήσω!... Μία βραδιὰ σὲ πόρτο ξενικὸ

εἶχα μεθύσει τρομερὰ μὲ οὐίσκυ, τζὶν καὶ μπύρα,

καὶ κατὰ τὰ μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,

τὸ δρόμο πρὸς τὰ βρωμερά, χαμένα σπίτια ἐπῆρα.

Αἰσχρὲς γυναῖκες τράβαγαν ἐκεῖ τους ναυτικούς,

κάποια μ᾿ ἅρπαξ᾿ ἀπότομα, γελώντας, τὸ καπέλο

(παλιὰ συνήθεια γαλλικὴ τοῦ δρόμου τῶν πορνῶν)

κι ἐγὼ τὴν ἀκολούθησα σχεδὸν χωρὶς νὰ θέλω.

Μία κάμαρα στενή, μικρή, σὰν ὅλες βρωμερή,

οἱ ἀσβέστες ἀπ᾿ τοὺς τοίχους της ἐπέφτανε κομμάτια,

κι αὐτὴ ράκος ἀνθρώπινο ποὺ ἐμίλαγε βραχνά,

μὲ σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

Τῆς εἶπα κι ἔσβησε τὸ φῶς. Ἐπέσαμε μαζί.

Τὰ δάχτυλά μου καθαρὰ μέτρααν τὰ κόκαλά της.

Βρωμοῦσε ἀψέντι. Ἐξύπνησα, ὡς λένε οἱ ποιητές,

«μόλις ἐσκόρπιζεν ἡ αὐγὴ τὰ ροδοπέταλά της».

Ὅταν τὴν εἶδα καὶ στὸ φῶς τ᾿ ἀχνὸ τὸ πρωινό,

μοῦ φάνηκε λυπητερή, μὰ κολασμένη τόσο,

ποὺ μ᾿ ἕνα δέος ἀλλόκοτο, σὰ νά ῾χα φοβηθεῖ,

τὸ πορτοφόλι μου ἔβγαλα γοργὰ νὰ τὴν πληρώσω.

Δώδεκα φράγκα γαλλικά... Μὰ ἔβγαλε μία φωνή,

κι εἶδα μία ἐμένα νὰ κοιτᾶ μὲ μάτι ἀγριεμένο,

καὶ μία τὸ πορτοφόλι μου... Μ᾿ ἀπόμεινα κι ἐγὼ

ἕνα σταυρὸν ἀπάνω της σὰν εἶδα κρεμασμένο.

Ξεχνώντας τὸ καπέλο μου βγῆκα σὰν τὸν τρελό,

σὰν τὸν τρελὸ ποὺ ἀδιάκοπα τρικλίζει καὶ χαζεύει,

φέρνοντας μέσα στὸ αἷμα μου μία ἀρρώστια τρομερή,

ποὺ ἀκόμα βασανιστικὰ τὸ σῶμα μου παιδεύει.

Λένε γιὰ μένα οἱ ναυτικοὶ ποὺ ἐκάμαμε μαζὶ

πὼς χρόνια τώρα μὲ γυναίκα ἐγὼ δὲν ἔχω πέσει,

πῶς εἶμαι παλιοτόμαρο καὶ πὼς τραβάω κοκό.

Μ᾿ ἂν ἤξεραν οἱ δύστυχοι, θὰ μ᾿ εἶχαν συχωρέσει...

Τὸ χέρι τρέμει... Ὁ πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ,

ἀσάλευτο ἕνα Μαραμποὺ στὴν ὄχθη νὰ κοιτάζω.

Κι ἔτσι καθὼς ἐπίμονα κι ἐκεῖνο μὲ κοιτᾶ,

νομίζω πὼς στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ βλακεία τοῦ μοιάζω ...

Δρόμοι στο φως (Horizon) - Βασίλης Λέκκας

Στίχοι: Μαρία Παπαδάκη Μουσική: Παναγιώτης Στεργίου Ερμηνευτές: Βασίλης Λέκκας Μεθυσμένο καράβι ο καιρός κι η ζωή ναυαγός, που παλεύει στο κύμα να βρει τη στεριά και το φως. Μα εσύ καπετάνιος, θεός το τιμόνι κρατάς το ταξίδι που πας γυρισμός άμα δεν προσκυνάς. Να το ζεις, να το λες το μπορώ που αλλάζει ζωές. Όλα αυτά που ζητάς είναι εκεί, που φοβάσαι να πας. Μη λυγάς, μη λυγάς. Μεθυσμένο καράβι ο καιρός, το σκοτάδι πυκνό κι ονειρεύεσαι δρόμους στο φως, καθαρό ουρανό. Μα τα όνειρα είναι κλειδιά, που ανοίγουν κελιά. Δεν υπάρχουν στη γη φυλακές να κλειδώνουν ψυχές. Να το ζεις, να το λες το μπορώ που αλλάζει ζωές. Όλα αυτά που ζητάς είναι εκεί, που φοβάσαι να πας. Να το ζεις, να το λες το μπορώ που αλλάζει ζωές. Τα φτερά τα φοράς μα θ’ ανοίξουν αν πεις πως τολμάς να πετάς, να πετάς. Το μπορώ να το λες, να το λες, να το ζεις, να το λες, να το λες. Το μπορώ να το λες, να το ζεις, να τολμάς να πετάς, να πετάς. Να τολμάς να πετάς, να πετάς ψηλά, ψηλά.

Ο Παγκανίνι του μπουζουκιού (1η εκπομπή) - Κώστας Παπαδόπουλος

Ο Παγκανίνι του μπουζουκιού (2η εκπομπή) - Κώστας Παπαδόπουλος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ΒΛΑΧΟΣ) ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΡΟΥΧΑ

Σωκράτης Μάλαμας - Νυχτερινό - Official Audio Release

Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας Στίχοι Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει κι εκείνη μου `πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει τ’ αστέρι ρώτησα μετά, τι έχει μάθει ως τώρα... Τα χίλια χρόνια, μ’ απαντά, περνάνε σε μιαν ώρα Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια κόκκινη κηλίδα, λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ό,τι είδα. Το χώμα ρώτησα ξανά, παλιά αν ήταν σώμα και μου `πε: τα ψηλά βουνά κι αυτά θα γίνουν χώμα. Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου και λες: το χέρι σου κρατώ κι εσύ είσαι δικός μου Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια χρυσαφένια βρύση, νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει.

Τα Μεροκάματα - Πάνος Παπαϊωάννου

Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους Μικρά τα μεροκάματα τα δωρεάν πιο λίγα ξεκίνησα χαράματα μα πουθενά δεν πήγα Φθηνά τα λόγια τα πολλά και ακριβή μια λέξη ποιος αγοράζει ποιος πουλά και ποιος μου τα'χει κλέψει Δεν είναι που προσπάθησα όσο κανείς δεν ξέρει είναι που όσα κράτησα μου κάψανε το χέρι Δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω κάτι είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δε θα'ρθει. Μικρά τα μεροκάματα και οι αγκαλιές πιο λίγες σε κοίταξα κατάματα εσύ όμως δεν με είδες Φθηνά τα λόγια τα πολλά και ακριβή μια λέξη ποιος αγοράζει ποιος πουλά εσύ που τα έχεις κλέψει Δεν είναι που σε αγάπησα όσο κανείς δεν ξέρει είναι που δεν σε κράτησα ποτέ απο το χέρι. Δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω μόνο είναι που δεν φαντάστηκα πως χάθηκε στον δρόμο _________________________________________________ Τα «Μεροκάματα» είναι το τραγούδι που κέρδισε το βραβείο κοινού στους φετινούς Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (2014).

Δήμος Μούτσης - Γουώκμαν

Στίχοι- Μουσική: Δήμος Μούτσης Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά Κάτι ακούγεται εδώ κάτι ακούγεται εκεί Που με παίρνει και με πάει και δε με βγάζει πουθενά Σκοτεινή και παράξενη ετούτη η εποχή Σιωπηλή μουσική, ηχηρή μοναξιά Όχι, όχι δε βρίσκω δε βρίσκω άλλες λέξεις Έτσι ωραία να ζωγραφίζουν την πολυσύχναστη ερημιά Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν Τα φεγγάρια με τους μύθους συναντιόνται τις νύχτες Σε γιορτές αδελφοσύνης ενός άλλου καιρού Που ολοένα ξεμακραίνουν, ξεμακραίνει και πάλι Για να γεννηθεί και πάλι στην φαντασία ενός παιδιού Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν Μια φωνή που τη γνωρίζω κάθε βράδυ στα όνειρά μου Παραιτήσου μου φωνάζει παραιτήσου από παντού Είναι τα ίδια μου τα λόγια που επιστρέφουν σε μένα Έτσι καθώς σου τραγουδάω με το σφυγμό ενός νεκρού Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Ωχ αμάν, αμάν Και ως πότε τούτη η άμυνα και ως που θα μας βγάλει Ακούω μόνο γουώκμαν

ΑΘΗΝΑ 9,84 - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ - "Μελοποιημένη ποίηση"

Ορφέας Περίδης - Ντέρμπι Χούλιγκανς | Official Audio Release

"Ξημερώνει Κυριακή" - Ρένα Μόρφη στο Μουσικό κουτί | ΕΡΤ

Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου»,

 Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι για το χρόνο,

τη δωρεά που μας εκμηδενίζει·

Χωρίς να έχουν όργανα ακριβείας

σαν τα δικά μας, γνώριζαν το χρόνο

από τον κρότο του μέσα στις λέξεις:

μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·

πώς να την πεις αλλιώς αυτή τη δύναμη

που σε σκοτώνει με ταχύτητα ζωής

σαρκάζοντας το λυρισμό των ημερών,

την τρυφερή απείθεια της ώρας.

Κάποτε μοιάζει ένα θρόισμα απαλό

σαν ρίγος ανεπαίσθητο στις φυλλωσιές

ή σαν αναπνοή στα φύλλα του βιβλίου

που τ άφησες στη μέση και αφέθηκες

μόνος να λησμονείς ή να θυμάσαι·

άλλοτε μοιάζει αέρας που βογκάει

και φέρνει το τετελεσμένο – μια κραυγή

ανθρωπου σε απόγνωση, το κλάμα

μικρού παιδιού μακριά μέσα στη νύχτα,

κι ακούς να τρίζουν τα παραθυρόφυλλα

πάνω στους σκουριασμένους μεντεσέδες.

Μακρός, αναρίθμητος, πανδαμάτωρ·

όπως και να τον πεις, ο χρόνος είναι

μια βούληση πλασμένη από σκοτάδι,

μια σκοτεινή ενέργεια που φεύγει

προς μία κατεύθυνση μονάχα, την φθορά,

και καθώς φεύγει τρίβεται στα πράγματα,

και απ’ την τριβή γεννιέται φως.

Φαντάσου:

το φως αυτό που μοιάζει τόσο ασάλευτο

λες και αναπαύεται πάνω στα πράγματα,

το φως αυτό που μοιάζει τόσο σιωπηλό,

σαν από μια γεννήτρια γεννιέται

αδιάκοπα και δείχνει την απώλεια.

Έξω απ’ το χρόνο όλα είναι σκοτάδι.

Διονύσης Καψάλης, «Ο κρότος του χρόνου», Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2007

Μάνα που ζω ~ Βαγγέλης Κορακάκης

Ηέλτιος: Και να!

Και να!

Εκεί που απ’ το εμπόλεμο έλεγα πως βγήκα

ξάφνου στον πόλεμο ξανά τα ελαυνοφόρα μάτια σου

με ρίξαν...

3.3.2015

Πάνος Παπαϊωάννου - Χρυσόστομος Καραντωνίου - Τα μεροκάματα - Official L...

ΚΟΙΝΟΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ

Όσα βουνά κι αν πέρασα (Ρίζες)

Μίξη - άκλιτα...

Μίξη - άκλιτα...

"Ξημερώνει Κυριακή" - Ρένα Μόρφη στο Μουσικό κουτί | ΕΡΤ

Mikis Theodorakis - Strose to stroma sou & Zorba (live,2005)

"Ξενιτεμένα μου πουλιά" στο Μουσικό Κουτί | Τετάρτη 19/04/2023, στις 22:...

Theodorakis Farantouri Asma Asmaton Belgium 1985

Les cloches de la mer, ΤΑΣΟΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ

ακούστε ολόκληρη την play list ΕΔΩ

Nena Venetsanou & Kostas Grigoreas: LILITH

Μισεμός...Πάνος Μπούσαλης..

Μουσική: Λίνος Κόκοτος Στίχοι: Βέρα Βασιλείου-Πέτσα Ερμηνεία : Πάνος Μπούσαλης Βιβλίο – CD: «Βορεινό παράθυρο» (Μετρονόμος 2015) Έπαιξαν οι μουσικοί Θύμιος Παπαδόπουλος: κλαρίνο, Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί, Μανώλης Ανδρουλιδάκης: κιθάρες ( 12χορδη, ακουστική, κλασική), πιάνο, μπάσο, μαντολίνο, μπαγλαμάς, λαουτομπούζουκο, νταϊρές Ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης Η ξενιτειά, η ξενιτειά, η ξενιτειά αγριοπερίστερο σε ξόβεργα πιασμένο με βάρδιες να ραμφίζει το κορμί της πατρίδας και το μικρό σου δάχτυλο το χιλιοφιλημένο πουλί ξενιτεμένο. Αχ, ξενιτειά μαντήλι λερωμένο απ' της πατρίδας το λυγμό σε είδα πάλι μουσκεμένο στα σύνορα δεμένο. Ξέφραγη στους ανέμους η όμορφη φωλιά σου και μπαινοβγαίνουν κυνηγοί λαβώνουν τα φτερά σου και κάθε νέα χαραυγή φυγή μυρίζουν τα μαλλιά σου.

Πώς να μελετήσουμε ένα τραγούδι

Νότης Μαυρουδής - ΤΟ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΕΝΟΣ ΦΑΥΛΟΥ - Γιώργος Σεφέρης

Όταν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση κατέφυγε στο Κάιρο. Ο Γ. Σεφέρης, που ήταν διπλωματικός υπάλληλος, την ακολούθησε και από την υπηρεσιακή του θέση (στο Κάιρο και την Πραιτόρια της Ν. Αφρικής) έζησε τις διπλωματικές ζυμώσεις μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών και των συμμάχων, οι οποίες αφορούσαν το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας. Στα ημερολόγιά του, που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του με τον τίτλο Μέρες και Πολιτικό Ημερολόγιο, έχει καταγράψει τους πολιτικούς αυτούς αγώνες, τις δολοπλοκίες και τους καιροσκοπισμούς ανθρώπων και υπηρεσιών, σε μια εποχή που η Ελλάδα με την Αντίστασή της συνέχιζε τον αγώνα εναντίον των κατακτητών και υπέφερε τα πάνδεινα (πείνα, εκτελέσεις, βασανιστήρια, πυρπολήσεις κτλ.). Οι εμπειρίες αυτές του Σεφέρη βρίσκουν την ποιητική τους έκφραση στα ποιήματα της συλλογής «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄». Τελευταίο ποίημα της συλλογής είναι ο Τελευταίος Σταθμός, γραμμένος, σύμφωνα με την ένδειξη του ποιητή, στο λιμάνι Cava dei Tirreni, κοντά στο Σαλέρνο της Ιταλίας, στις 5 Οκτωβρίου 1944. Εκεί έχουν φτάσει από την Αίγυπτο οι ελληνικές διπλωματικές υπηρεσίες και είναι έτοιμες να επιστρέψουν στην Ελλάδα, από την οποία αποχωρούν οι Γερμανοί.Το δράμα φαίνεται να τελειώνει, αλλά σε λίγο θ’ αρχίσουν νέες συμφορές: ο εμφύλιος.

Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης Μουσική: Νότης Μαυρουδής Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας "Άγρυπνο φεγγάρι" Δίσκος 2019 Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα, τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα! Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή, να ’ρθούμε πρώτοι εμείς! — οι στερνοί. Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια και τ’ αποβράσματα και τ’ αποφόρια μιας μάχης που ήτανε γι’ άλλα κορμιά για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά. Πολιτικάντηδες, καραβανάδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά — τράβα αγωγιάτη! βάρα αμαξά! Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου· μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή, κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή: το ματσαράγκα, το φαταούλα με μπογαλάκια και με μπαούλα· τη χύτρα που έβραζε κάθε βρωμιά λες και την άδειασαν όλη μεμιά σ’ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόφους όπου μας κλείσανε σαν υποτρόφους ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή που στο βραχνά του παραμιλεί. Δες το σελέμη, δες και το φάντη πώς θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη που ρητορεύεται λειτουργικά μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά. Μαυραγορίτες από τα Νάφια της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια, γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί, λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί στα χώματά σου τα λαβωμένα γιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα και δεν μπορούνε χωρίς εσέ — οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ. Cava dei Tirreni, 7. 10. 1944 Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄

Σταύρος Σιόλας Της Άρνης το νερό (Φανταστική ερμηνεία) Στην υγειά μας 9...

Λίνος Κόκοτος & Θανάσης Σάλτας - Κόρη του πρωινού: Νίκος Ανδρουλάκης (Si...

Η Opera Theatre Evolution Παρουσιάζει την Δομή των Μαθημάτων Δεκέμβριος...

Κώστας Νικολόπουλος: ΘΥΜΑΜΑΙ #Nikolopouloskostasorchestralmusic

Κώστας Νικολόπουλος: Γρηγόρης Μπιθικώτσης ΜΑΡΤΙΝΙΚΑ #nikolopouloskostas...

Σταύρος Σιόλας - Εκείνο το δέντρο - (Δ. Καγιούλη - Π. Κυριάκου) - Offici...

Μαρία Δουράκη - Ν' Ανεβαίνεις Ψηλά - Official Audio Release

Το έργο του Γιώργου Σεφέρη και οι παλινωδίες της κριτικής

Ρεμπέτικο: Το πρακτορείο - Σταύρος Ξαρχάκος

Μουσική, ερμηνεία: Σταύρος Ξαρχάκος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Από την ταινία: Ρεμπέτικο Το πρακτορείο θολό και κρύο κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές και το ταξίδι σαν άγριο φίδι γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές. Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο πιο πίσω εγώ κι εσύ μπροστά σα βραδινό λεωφορείο που 'χει τα φώτα του σβηστά. Για μας ο κόσμος δεν τελειώνει για μας ο κόσμος αρχινά μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι δε θα μας βγάλει πουθενά. Το πρακτορείο θολό και κρύο κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές και το ταξίδι σαν άγριο φίδι γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές. Άντρα και γείτονα και φίλε στη φτώχεια και στην προσφυγιά μια παγωμένη σπίθα στείλε να σου την κάνω πυρκαγιά. Κι αν δεν καείς έλα κατόπι που δε θα μένει πια κανείς για να γινούμε πάλι ανθρώποι στον κήπο της Γεσθημανής. Το πρακτορείο θολό και κρύο κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές και το ταξίδι σαν άγριο φίδι γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές.

Γιάννης Ρίτσος