Share

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΑΠΟΔΟΜΗΤΕΣ

Και φτάσαμε απ’ όλες τις μεριές
-αθώα τόσο αποδομώντας- 
στη διάλυση και το κενό
με τ’ αυτιά μας αλωμένα στης δύναμης τους ήχους και τις σειρήνες
ώσπου ο γκασμάς βιαστικός δίχως να το καταλάβει
τ’ άχτιστο χτύπησε θέμελο
κι όλα αναποδογύρισαν
και το πρόσωπο θάφτηκε κάτω απ΄τα ερείπια.
Καμμιά αρχή μήτε τέλος
δεν έστερξε έκτοτε να φανερωθεί.
Και παραμένουμε σκόρπιοι
Αχρηστευμένα ασυρματοφόρα
Κι αποκομμένες αρμάδες στη έρημο
Δούρειους ίππους να μηχανευόμαστε
Για εχθρούς και φίλους,
Την ώρα που ο Αντώνης μακριά
Ματίζει σιμά στ’ απόβραδο τα δίχτυα
Και τ’ ανασέρνει στο ψαροκάϊκο την αυγή
τον ήλιο χαιρετώντας που βγαίνει απ΄ το πέλαγος
και τον αναίτιο παλμό που σπαρταρά
μέσα στα ροζιασμένα χέρια και τις φλέβες του.
18-7-2017

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Αστέριος Υψηλός «Τ’ αρχινισμένο σύνθημα…» Μια πρώτη απόπειρα προσέγγισης του συγγραφικού σύμπαντος του Γιάννη Νεγρεπόντη

ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ
Κουραστήκαμε. Άλλο δε μπορούμε
σ’ αυτόν τον τόπο εδώ
που η ιστορία αναβλύζει
σε κάθε μας βήμα.
Κι αυτές οι πληγές
που δε λένε να κλείσουν
σε κάστρα, σε ναούς, σε αγάλματα
σε τάφους συλημένους που δε συγχωρούν
σε αγίων εικόνες
μιας θρησκείας παρθένας μαινάδας·
παντού το πάθος· το δέος αυτό
άλλο δεν το μπορούμε.

Τι να καταλάβουν οι άλλοι;
Έρχονται, φωτογραφίζουν, σημειώνουν
φεύγουν, περιγράφουν, ησυχάζουν.
Τι ξέρουν αυτοί απ’ τα δικά μας
μ’ αυτόν τον τόπο τον ανοικτίρμονα
τον παντοκράτορα, τον αβασίλευτο.


http://ikee.lib.auth.gr/record/110135/files/gri-2009-2028.pdf

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

ΗΕΛΤΙΟΣ- ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΗ

Σκόρπισαν όλα
Άνθρωποι κι έργα...
Κι η πόλη  άδεια
Γεμάτη κελιά  από προδομένα όνειρα
Ταμεία θανάτου
Και ξένους τουρίστες.

Ατμοί
Ανεβαίνουν...

η Μαρία κι η Ευρυδίκη

και στου Πλατάνου τη σύναξη
οι μνήμες κατέλαβαν   
τις άδειες καρέκλες
ενώ ο απόμακρος ήχος πλησιάζει
καθώς ακούγεται να σκούζει στην ανηφόρα  η μηχανή
μιας αλύτρωτης οδύνης.

Κοιτάς
Και μόλις που ξεχωρίζει
Του λόφου η καμπύλη
Και το γυμνό της στήθος
βουλιάζει ανέγγιχτο
Στη θάλασσα
Κάτω απ΄τα πεύκα.

Αφή της οθόνης
κι αϊφόν της ερήμου
Δίχως επαφή
Στις ακτές κάτω απ’ το ψάθινο καπέλλο τους
Πίνουν γκαζόζες και φορούν σ’ επανάληψη  την αντηλιακή τους
αντιστεκόμενοι έτσι πολιτισμένα
στον Ηλιο του Θανάτου.
1-7-2017.


Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

ΗΕΛΤΙΟΣ-ΜΥΛΟΠΕΤΡΕΣ

Η σκέψη στα όριά της, στα όρια του κόσμου
διάφανη και δομημένη
Με την αλήθεια, τη δόξα,  τη Δίκη
Στη θέση τους.

Μα εσύ λείπεις.
Και το τίποτα ζω
και ο χρόνος μου λύπη που κόλλησε
Μες τις μυλόπετρες.

Στείλε το φως του ήλιου
Να τις γυρίσει ανάποδα
Μήπως με λευτερώσεις.

5-6-2017.

Ο Χρόνης Μίσσιος διαβάζει Χρόνη Μίσσιο