ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ - Μίκης Θεοδωράκης (Σπάνια Ηχογράφηση στη Σουηδία - 1970)

To Konserto (Remastered)

X. Ghost ship

Μάκρας Γιώργος & Κώστας - Φώτα

Στίχοι: Σπύρος Λιμνιάτης

Σ' ένα κύμα ταξίδευε ο κόσμος κι οι παλιές μου πληγές γίναν δρόμος μέσ' τη θάλασσα κι όσα χάλασα ναυάγια εμπρός μου. Και σε πήρα μια νύχτα για τέρμα, της ζωής μου να στρίψω το κέρμα. Πάνω στο φιλί σπάω σα γυαλί κάτω απ' το δέρμα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα. Έπαιρνες το φιλί απ' τον ήλιο και τον πόνο μου λες κάνε φίλο, απ' τη μαχαιριά μέσ' την πυρκαγιά χτίσε βασίλειο. Και με πήρες μια μέρα απ' το χέρι στο μεγάλο της γης καλοκαίρι και στα κύματα χίλια κρίματα σβήνει τ' αγέρι. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο βυθό να 'λευθερωθώ, την ψυχή μου ρώτα. Όλα σου τα φώτα ρίχτα στο γκρεμό κοίτα με τολμώ, ν΄ αγαπώ σαν πρώτα.

Νίκος Κουρκούλης~Χάθηκαν Τα Χρόνια 2001 Στίχοι

Ιουλία Καραπατάκη & Σπύρος Χατζηαγγελάκης - Θαλασσάκι μου #takalanta

Νύχτα μαγικιά - Αγάπη μου(Φαίδρα)

The King of Asine (Part 2)- G.Seferis, C.Tsiantis, English Subtitles Γ....

Τάσης Χριστογιαννοπουλος-Κώστας Μάκρας (Ο εαυτος μου)

Ο εαυτός μου

Σαν ένοιωσα πως είμαι ο εαυτός μου

ερήμωσε ο νους μου από σκέψεις

και στάθηκα απρόσμενα εμπροός μου.

Με στίχειωσαν ξανά τούτες οι λέξεις :

''την περιφάνεια ή τη ντροπή του κόσμου

θα πρέπει στη ζωή σου να διαλέξεις''.

Μουσική Κώστας Μάκρας

Στίχοι Μάριος Μάκρας

Τραγούδι: Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Χαρούλα Βερίγου: "Οι λέξεις στον ποιητικό λόγο γίνονται σκαλοπάτια για την ελευθερία"

 Η γραφή είναι ιερή υπόθεση, αποτελεί επιθυμία και ανάγκη ασυμβίβαστη τελικά. Γράφω, θαρρείς και κάνω ανακωχή και πόλεμο μαζί, με τον μέσα μου άνθρωπο ανάβοντας όλα τα σκοτάδια. Στη δημιουργική μου μοναχικότητα δεν υπάρχει σύνορο. «Το έργο που παράγει ο άνθρωπος είναι ιερό κι ας μην είναι ιερός αυτός ο ίδιος» λέει ο Άγγελος Τερζάκης και συμπληρώνει: «Όλη η μυστική διαδικασία της Τέχνης σε αυτό στηρίζεται. Στο να παράγεις ιερότητα από την αμαρτία σου». Αγαπώ τις ώρες που γράφω, παίρνουν μεταγραφή οι αμαρτίες μου.

TEXNESONLINE.GR

Χαρούλα Βερίγου: "Οι λέξεις στον ποιητικό λόγο γίνονται σκαλοπάτια για την ελευθερία"

Αλέξανδρος Βαναργιώτης - ΛΕΩΝΙΔΑΣ

 

Μυρίος ἦν, ἄνθρωπε, χρόνος προ τοῦ, ἄχρι πρὸς ἠῶ

ἦλθες, χὠ λοιπὸς μυρίος εἰς Ἀίδην.

τίς μοῖρα ζωῆς ὑπολείπεται, ἢ ὅσον ὅσσον

στιγμὴ καὶ στιγμῆς εἴ τι χαμηλότερον;

Μικρή σευ ζωὴ τεθλιμμένη· οὐδὲ γὰρ αὐτὴ

ἡδεῖ᾽, ἀλλ᾽ ἐχθροῦ στυγνοτέρη θανάτου.

ἐκ τοίης ὥνθρωποι ἀπηκριβωμένοι ὀστῶν

ἁρμονίης, ὑψοῦντ᾽ ἠέρα καὶ νεφέλας:

ὦνερ, ἴδ᾽ ὡς ἀχρεῖον, ἐπεὶ περὶ νήματος ἄκρον

εὐλὴ ἀκέρκιστον λῶπος ἐφεζομένη·

τοῖον τὸ ψαλάθρειον ἀπεψιλωμένον οἷον

πολλῷ ἀραχναίου στυγνότερον σκελετοῦ.

Ἠοῦν ἐξ ἠοῦς ὅσσον σθένος, ὦνερ, ἐρευνῶν

εἴης ἐν λειτῇ κεκλιμένος βιοτῇ·

αἰὲν τοῦτο νόῳ μεμνημένος ἄχρις ὁμιλῇς

ζωοῖς, ἐξ οἵης ἡρμόνισαι καλάμης.

Π.Α. 472 α

Απόδοση

Αμέτρητα, άνθρωπε, τα χρόνια που πέρασαν

πριν έρθεις στο φως.

Κι αμέτρητα εκείνα στον Άδη

που έπονται.

Και μένει σ’ εμάς ποιο κομμάτι ζωής;

Μονάχα η στιγμή και, αν υπάρχει, πιο λίγο.

Μικρή η ζωή σου κι οι θλίψεις πολλές.

Κι είν’ η ίδια πικρή και πολύ πιο σκληρή

κι απ’ τον θάνατο π’ όλοι μισούμε.

Άνθρωπε, δες, τι ανούσι’ όλα αυτά,

να υψώνετ’ η σκέψη σ’ αέρα και νέφη

των θνητών των φτιαγμένων μ’ οστά,

αφού, όταν τελειώσ’ η κλωστή,

στο ξηλωμένο μας ρούχο θα ‘ρθει

το σκουλήκι να κάτσει επάνω.

Το κορμί το γυμνό, αφημένο στη σήψη

είναι πιο απεχθές κι από μούμια ξερή

που ‘χει γίνει φωλιά για αράχνες.

Κάθε μέρα που βγαίνει το φως

να μετράς πόσες έχεις δυνάμεις

κι η ζωή σου να είναι λιτή.

Διαρκώς να θυμάσαι κι αυτό,

όσο ζεις κι είσαι μ’ άλλους μαζί:

από τι άχυρα είσαι φτιαγμένος.

Αλέξανδρος Βαναργιώτης

Αλέξανδρος Βαναργιώτης- Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

 Αλέξανδρος Βαναργιώτης

23 ώρ.  · 11/10/21

Οι δρόμοι μέσα στην ομίχλη

λίγο πριν πέσει το σκοτάδι·

λευκό σεντόνι, μαύρο χάδι.

Ψάχνουμε στο βυθό μια "Κίχλη".

Στο χθες του αύριο τα ίχνη.

Η μνήμη φως μέσα στο βράδυ,

όπως στον Οδυσσέα στον Άδη

ο μάντης την Ιθάκη δείχνει.

«Πάντα ζητάτε και θα βρείτε».

Μ’ αρχή αιώνια, κι ας πεινάτε,

τα βόδια του ήλιου να μη φάτε,

στη λησμονιά να μη χαθείτε.

Α.Β.

ΥΓΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Τζάμια τα μάτια σου θαμπά ύστερα από βροχή, δεν με κοιτάς, μιλάς βραχνά, φεύγεις σαν εποχή. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Φεύγεις και ύστερα γυρνάς και πάντα σ' αγαπώ, γίνεσαι χνούδι μιας φωλιάς και δέντρο σκοτεινό. Υγρά τα μάτια σου και λες πως είναι απ' τον καπνό, μα εγώ το ξέρω ότι κλαις για έναν κρυφό καημό. Στίχοι: Αγγελική Ελευθερίου Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος 1. Αντώνης Καλογιάννης

Ήρθαν τα βάσανα νωρίς (Μ. Θεοδωράκης & Μ. Ελευθερίου)

Τάσης Χριστογιαννόπουλος- Σε κάποιο μαγαζί. Μουσική Η.Ανδριόπουλος, Στίχοι Μιχάλης Μπουρμπούλης

Κάπου σε κάποιο μαγαζί

ένα τραγούδι παίζει
παλιό τραπεζομάντιλο
σε αδειανό τραπέζι.

Κοιτάζω το φουστάνι σου
Που `χει κι αυτό γεράσει
εδώ μες στα προάστια
ποιος θα με λογαριάσει.

Κάποιος καημός που άναψε
κι ο κόσμος σκοτεινιάζει
σαν το τραγούδι το παλιό
που κλαίει κι αναστενάζει

ΤΑΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Στίχοι:  

Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική:  

Μίκης Θεοδωράκης

	1.	Θόδωρος Δημήτριεφ
	2.	Ανδρέας Κουλουμπής
	3.	Γιώργος Νταλάρας
	4.	Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Ναοί στο σχήμα του ουρανού
και κορίτσια ωραία
με το σταφύλι στα δόντια που μας πρέπατε!
Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε!
Φύγανε φύγανε
ο Ιούλιος με το φωτεινό πουκάμισο
και ο Αύγουστος ο πέτρινος με τα μικρά του ανώμαλα σκαλιά.
Φύγανε φύγανε
και βαθιά κάτω απ’ το χώμα συννέφιασε ανεβάζοντας
χαλίκι μαύρο
και βροντές, η οργή των νεκρών
και αργά στον άνεμο τρίζοντας
εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά
φοβερά των βράχων τ’ αγάλματα

Το εισιτήριο - Διονύσης Τσακνής

Στίχοι:  

Γιάννης Σκαρίμπας

Μουσική:  

Διονύσης Τσακνής

1.

Διονύσης Τσακνής & Γιώργος Μεράντζας

Νά 'ναι σα νά 'μουν έτοιμος. Και νά 'ναι
σα νά 'χω χάσει το εισιτήριο. Οι κάβοι
ν’ αφροκοπάν, κι οι αφροί να το κουνάνε
μεσ’ στους καπνούς του - όρνιο - ένα καράβι

Κι εγώ να ψάχνουμαι εδώ χάμω. Κι όλο-όλο
το εισιτήριο να λέω συντρόφοι ωραίοι!...
Και να μην έρχεται μια βάρκα ως το μώλο,
να μη φαινώνται πουθενά οι βαρκαρέοι...

Οι βαρκαρέοι!... Το εισιτήριο!... Να τρέμει
- ζαγάρι εντός μου - η Χαλκίδα και τα όρη.
Κι εκεί να τόχουν συνεπάρει οι ανέμοι
μετέωρο - μες στις αχλές του - το βαπόρι...

Ω διάολε!... Όλα νά 'χουν χαθεί και νά 'χουν πάει
κι οι ανθρώποι δραπετεύσει από τους τόπους,
κι αυτό το πλοίο να τραβάει και να τραβάει
χωρίς μηχανικούς, χωρίς ανθρώπους...

Και χωρίς φώτα. Ακυβέρνητο! Και όλο
να χλιμιντράει στο χάος. Κι ως θα κλαίω
- κιόλας να ψάχνουμαι, να ψάχνουμαι στο μώλο
κι όλο για κείνο το εισιτήριο να λέω...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ - ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης

Ο Νίκος Ζούδιαρης στις "Εβδομάδες δημιουργών" στην ΕΡΤ (5/4/12)

Τάσος Κακλαμάνης-Γιώργος Μιχελάκης, Δημήτρης Αλεξάνδρου

''Μη στενοχωριέσαι , αν δεν μπορείς να με βρεις.

Θα βρεις τα πράγματά μου,

τις πέτρες που έκοψα, τους δρόμους που άνοιξα.

Θα βρεις τα γλυπτά που έχω κεντημένα,

και θα δεις χιλιάδες χρόνια μακριά,

τα δακτυλικά μας αποτυπώματα θα αγγίζουν το ένα το άλλο..''

Λυκιακό ποίημα που ανακαλύφθηκε στην Ξάνθο της Λυκίας και χρονολογείται από 3000 χρόνια.